က်ေတာ္ရဲ႕ေန႔ေလးေပါ တာဝန္က မနက္အေစာႀကီးထရတယ္
တခါတေလ ပ်င္းတာေပါ့ဗ်ာ ေန႔တိုင္းထေနရေတာ့ တခါတေလက်ျပန္ေတာ့ အၾကာႀကီးအိမ္ခ်င္သပါ့ဗ်ာ အေမကေတာ့ ေအာ္ႏိုးပါရဲ႕ဗ်ာ အၿမဲတမ္းပဲ က်ေတာ္အလန္းေပးစရာမလိုဘူး မနက္၇နာရီေဒါင္ဆိုတာနဲ႔ အေမ့အသံက က်ေတာ့နားထဲအရင္စၾကားရေတာ့တာပဲ
"ေႏြဦးေရ ဟတ္ ထေတာ့ အိပ္မေနနဲ႔ ေစ်းတဲ့ပစြည္းေတြသြားခ်ေပးအုံးထေတာ့"
အေမ့အသံေလ ထိုအသံကက်ေတာ့ရဲ႕အၿမဲအလန္းျဖစ္ေနလိမ့္မွာပါ
က်ေတာ္တို႔က သာမာန္မိသားစုေလးပါပဲ အေမနဲ႔တူတူေနတယ္ မနက္ဆ္ုအေမက ေစ်းထဲ အသုတ္ဆိုင္ဖြင့္တာဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က အေမ့ကို ကူေပးရတာေပါ့ဗ်ာ ၉နာရီဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သြားရတာေပါ့ အလုပ္ကလဲ ဒီေခတ္ခ်ိန္ခါ အဆင္ေျပမေနပါဘူးဗ်ာ ေရာဂါေတြကလဲ စိုးေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္မွအလုပ္ေျပာင္းသင့္လဲစဥ္းစားေနတုန္း က်ေတာ္က ဘြဲ႕ရပညာတတ္ပါေနာ္
ေက်ာင္းလဲပီးၿပီး အခုအလုပ္က City mark မွာ လုပ္ရတဲ့ဘဝ အရမ္းပင္ပန္းတယ္ အလုပ္ေျပာင္းေလွ်ာက္ဖို႔ေတာ့စိတ္ကူးထားပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့ ဝါသနာပါရလုပ္ၾကည့္ရင္ေကာင္းမလားလို႔
ကြၽန္ေတာ္က ကုမဏီတခုမွာ ဇာတ္ၫႊန္းေရးခ်င္တာ ဝါသနာေပါ့ဗ်ာ စာေရးရတာကိုသေဘာက်တယ္ စာေရးေနခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္အနားကိုလာရႈပ္ရင္အရမ္းစိတ္တိုတတ္တာ ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ
ကြၽန္ေတာ္က အာ႐ုံစိုက္ေရးေနတဲ့ခ်ိန္ လာ႐ူပ္ေတာ္ စိတ္ကူးေတြအာ႐ုံေတြကေပ်ာက္ကုန္ေရာေပါ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ အေမေစ်းဆိုင္မွာ
စာမေရးရဲဘူး ေရးလိုက္တိုင္ ဝယ္သူေရာက္ေရာက္လာလို႔
တခါတေလ ဝယ္သူေတြကိုမလာၾကပါနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းမိတယ္
အေမသိရင္ေတာ္အသတ္ခံရမွာ
"ဟတ္ ေႏြးဦး ဘာထိုင္ေနတာ ၈ခြဲေနၿပီ နင္အလုပ္သြားဖို႔မျပင္ေသးဘူးလား"
ကြၽန္ေတာ္အေမ့ဆိုင္မွာထိုင္ေနမိတာပဲ အေမ့အသံေၾကာင့္လန္႔သြားတာေတာ့အမွန္ဗ်ာ ဟူး ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ထြက္လိုက္ၿပီး အရမ္းပင္ပန္းလို႔ဗ်ာ အေမေတာ့မသိေသးဘူး သိရင္ေတာ့ အေသပဲ မလိမ္ခ်င္ပါဘူးအေမကိုလဲ ဒါမဲ့ ကြၽန္ေတယ္အေမေျပာတာဘာမွ်ျပန္မေျဖပဲ ေစ်းဆိုင္ကထၿပီး ေဘးနား ထိုးကပ္ထားတဲ့စက္ဘီးကိုသာ ယူၿပီး အိမ္ဘက္ကိုသာ နင္းလာလိုက္ေတာ့တယ္ဗ်ာ
