ZELEL - TAMAMLANDI
🦋
"Sen bana şifa olmak istiyorsun," dedim, ellerimi yanaklarına koyarken kirpiklerimden süzülen bir damla yaş yanağıma düştü. "Acılarıma merhem olmak istiyorsun ama bende açılan yaralar asla kapanmayacak."
Alnını alnıma yasladı...
Nasılsınız, umarım güzel bir hafta sonu geçiriyorsunuzdur. Sizleri daha fazla tutmadan bölümle baş başa bırakıyorum ama ondan önce;
Aşağıdaki yıldıza bir kere dokunup bir tanecik dahi olsa yorum yaparak, bu konuda bana destek verir misiniz? 🙏🤎
Yeni bölümden alıntılar için, aşağıdaki hesapları takip edebilirsiniz lokumlarım; -gulsumm.bilgin -gulsumbilgin.hikayeleri
KEYİFLİ OKUMALAR!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bir yanlışımız mı oldu güzel kızım?" diyen Nafiye teyze ile göz pınarlarıma biriken yaşlar canımı yaktı. Kadının kalbi o kadar güzel o kadar saftı ki, söylediğim şeyle birlikte yüzünün aldığı ifade beni daha çok ağlamaya itmişti. Masanın üzerinden uzanıp elini tuttuğunda, "Olur mu öyle şey Nafiye teyze," dedim. "Sana bana evini açtın, kızım dedin, üzerime titredin." Dudakları buruk bir tebessümle kıvrıldı. "O zaman neden gitmek istiyorsun?"
Tam dudaklarımı aralamış sorduğu sorunun cevabını verecektim ki Ceyhun benden önce davranıp annesinin merakını giderdi. "Onun yüzünden huzursuz olduğumuzu düşündüğünden." Nafiye teyze kaşlarını çattı. "O ne demek öyle? Biz bunu daha önce konuşmadık mı?"
Başımı sallayıp onay verirken, "Konuştuk evet," dedim. "Ama görmüyor musun Nafiye teyze birini başımızdan atsak diğeri geliyor. Kendimi de biliyorum bir yere kadar tutabilirim içimdeki öfkeyi. Yıllardır komşuluk yaptığın insanlarla benim yüzümden aran açılıyor." Bakışlarımı Ceyhun'a çevirdim. "Senin de arkadaşların vardır elbette, onlarda beni görünce kurcalayacak sormak isteyecekler ve yine biliyorum ki sen ağzını açıp benimle alakalı tek kelime etmeyeceksin, belki de senin de arkadaşlarınla aran açılacak. Ben bunlara sebep olmak istemiyorum."
Yayılarak oturduğu sandalyesinden doğrulup dirseklerini masaya yasladı. "Evet arkadaşlarım var," dedi. "Ve evet seni soracaklar, ben evimin misafiri dediğimde işi kurcalayıp didikleyecek adam yok etrafımda. Velev ki oldu, işte o zaman artık etrafımda olmaz." İşaret parmağıyla annesini gösterdi. "Aynı şey annem içinde geçerli, Cesur içinde. Evimizin insanına saygı duymayacak kimsenin etrafımız işi yoktur."
