Wild Case

3. Επίδειξη δύναμης

  <<Βγάλε τις ανάσες σου όταν χτυπάς.>>η φωνή του Κάιλ με διόρθωσε και εγώ ξεκίνησα τα χτυπήματα στον σάκο απελευθερώνοντας τις ανάσες μου με ένταση.

Τα γάντια που τύλιγαν τα χέρια μου προστατευτικά μα ένιωθα σχεδόν να μην μου είναι απαραίτητα. Ήθελα να πονέσω, να ξεσπάσω, να νιώσω.

Τα χτυπήματά μου είχαν πρωτόγνωρη ορμή και ο Κάιλ, ο προπονητής μου, στεκόταν πίσω από τον σάκο συγκρατώντας τον καθώς απελευθέρωνα την οργή μου.

Για εμένα δεν ήταν ένας δερμάτινος κύλινδρος μπροστά στα μάτια μου, αλλά είχε πρόσωπο με αυστηρά χαρακτηριστικά και τα πιο ψυχρά, πράσινα μάτια που είχα δει ποτέ.

Ήταν σαν να τον είχα μπροστά μου και ποτέ στη ζωή μου δεν είχα αισθανθεί περισσότερο θυμωμένη και συγκεντρωμένη στον στόχο. Χτυπούσα με αμείωτο μένος και ο ιδρώτας κυλούσε σε ολόκληρο το σώμα μου σαν ποτάμι, μα τίποτα δε με σταματούσε.

Ήταν λες και με είχε πιάσει μανία.

<<Φτιάξε την τεχνική σου.>>άκουσα τον Κάιλ να λέει και εγώ υπάκουσα δίχως ωστόσο να σταματήσω στιγμή τα διαδοχικά, μανιασμένα χτυπήματα.

Άφηνα πρωτόγνωρες κραυγές να βγαίνουν από μέσα μου, να ξεσκίζουν τα σωθικά μου, μα δεν μπορούσα να ξεσπάσω ολοκληρωτικά. Όσο δεν είχα το δικό του πρόσωπο για στόχο, γονατιστό να με παρακαλάει για έλεος, δεν θα κατάφερνα να ηρεμήσω. Και ήξερα πως αυτό ήταν κάτι που δεν θα συνέβαινε. 

Ο ήχος του κινητού ήχησε δυνατά μέσα στο γυμναστήριο, δημιουργώντας μία εκκωφαντική ηχώ. Έκανα νόημα στον Κάιλ να μου δώσει ένα λεπτό και κατευθύνθηκα προς το κινητό μου, που βρίσκονταν δίπλα από το νερό μου ξεκουμπώνοντας ταυτόχρονα τα γάντια από τα χέρια μου.

Οι ανάσες μου έβγαιναν τραχές και μια ελαφριά ζαλάδα με κατέκλυσε εξαιτίας της έντασης της προπόνησης.

Ένας άγνωστος αριθμός σχηματιζόταν στην οθόνη μου και το σήκωσα χωρίς να περιμένω να κατευναστεί η ανάσα μου.

<<Γκρέις Κίνγκστον.>>απάντησα κοφτά και μια σιωπή μερικών δευτερολέπτων επικράτησε από την άλλη γραμμή.

<<Σε ακούω λαχανιασμένη.>>η μπάσα φωνή του έκανε το σώμα μου να τσιτωθεί αμέσως σε εγρήγορση και έσφιξα τα δόντια μου.

Δεν ανταλλάξαμε αριθμούς, μα φυσικά και θα είχε τον δικό μου. Μόλις μία μέρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας και με καλούσε; Πρέπει να βιαζόταν πραγματικά να με καταστρέψει με το αρρωστημένο παιχνίδι του.