Wild Case

13. Στις επερχόμενες επιτυχίες

Κοίταξα την ηλεκτρονική μου ατζέντα καθώς μάζευα τα μαλλιά μου σε έναν σφιχτό κότσο γιατί με είχαν κουράσει κάτω.

Ο Άντονι έκανε μέρες να επικοινωνήσει και τα μόνα νέα που λάμβανα από τη μεριά του ήταν κομμάτια της εταιρίας μου που κατέρρεαν λίγο λίγο, μέρα με τη μέρα. Το παιχνιδάκι είχε αρχίσει να με κουράζει πια, τα νεύρα μου είχαν γίνει κουρέλια και το μόνο που ήθελα ήταν λίγη γαλήνη.

Μου είχε στείλει πρόσκληση για μια δεξίωση που θα γίνονταν σε ένα ξενοδοχείο στην πόλη την ερχόμενη εβδομάδα με την απαίτηση να μην φοράω εσώρουχο. Βρε δεν πας να πνιγείς!

Όλη αυτή η πίεση, με έκανε άλλον άνθρωπο και είχα χάσει τον εαυτό μου στην πορεία της αυτοκαταστροφής μου.

Αισθανόμουν την ψυχική μου υγεία σαν ένα υπερβολικά τεντωμένο λαστιχάκι, που θα κοβόταν από στιγμή σε στιγμή και θα κατέρρεα σε κάποιο σοκάκι της πόλης βγάζοντας τα εσώψυχά μου στο κλάμα.

Ξεφύσησα δυνατά και παράτησα το στυλό που κρατούσα στο γραφείο μου. Ποιο το νόημα του να δουλεύω αν θα καταστρέφονταν όλα από στιγμή σε στιγμή;

Ένα χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα του γραφείου μου.<<Ναι.>> μούγκρισα άκεφα και η Γκλόρια πέρασε μέσα με έναν κίτρινο φάκελο στο χέρι της.

<<Αυτό ήρθε μόλις για εσάς με το ταχυδρομείο.>>με πληροφόρησε και άφησε τον φάκελο δίπλα μου.

<<Σ'ευχαριστώ Γκλόρια.>>απάντησα ήπια και την είδα να μαγκώνεται για μια στιγμή.

Μάλλον δεν με είχε συνηθίσει να μιλάω με τέτοια απάθεια και σχεδόν ευγενικά.

Την κοίταξα να κοντοστέκεται σκεπτική με τα χείλη της σφιγμένα και έμπλεξε τα δάχτυλά της μεταξύ τους.

<<Κυρία Κίγκστον, με όλο το θάρρος, φαίνεστε λίγο περίεργα τελευταία. Είστε καλά;>>

Χαμογέλασα βεβιασμένα και ένευσα καταφατικά.<<Όλα καλά Γκλόρια. Μπορείς να πηγαίνεις.>>είπα και αρκέστηκε στο να κατανεύσει και να αποχωρήσει.

Είναι περίεργο το πως άτομα που έχεις συνηθίσει να υποτιμάς ή να μιλάς με αδιαφορία και χλευασμό καμιά φορά μπορούν να είναι ευγενικά απέναντί σου.

Έδιωξα τις σκέψεις από το μυαλό μου και έπιασα τον φάκελο, σκίζοντας μια λωρίδα για να εμφανιστεί το περιεχόμενό του. Ένα στικάκι. Ο αποστολέας δεν μου έλεγε κάτι και ποντάρω στο ότι είναι ένα από τα αρρωστημένα παιχνίδια του Σίντλερ και πάλι.