Savcım | ChanChang ✓

I

Uzaktan bakınca hepsi siyah onlarca takım elbise. Ama Chan için hepsinin farklı anlamları ve tarihleri. Hepsi yakınlarının bir simgesi babası, annesi, akrabaları. Belki bir başkası için ucuz bez parçaları Chan için ise tüm hayatı. 

Üstüne geçirdiği siyah pantolunu ve gömleğine hayranlıkla bakıyordu Chan. Kravatını özenlice takarken gözlerine bakıyordu aynadan. Büyüyüp küçüldüğünü fark ediyordu. Son olarak cekti giydi ve iç cebinden çıkan kendi el yazısı ile yazılmış kağıda baktı. 

"Hannah'ın doğum günü hediyesi. "

Küçük bir gülümse takındı ve küçük kağıdı komidinin üstündeki abajur'un altına sıkıştırdı. Saçlarını son bir kez daha düzeltip odasından çıktı. 

Salonun ortasında duran sehpa'nın üzerinde olan araba anahtarını alıp dairesini terk etti. 

Asansörü çağrıp '-1' tuşladı ve otoparka indi. Herşeyi gibi siyah olan arabasını açtı ve arabasını incitmeyecek bir şekilde bindi ve aynı şekilde kapısını kapattı. Ve en değer verdiği yere adliyeye sürmeye başladı. 

Kendisini trafikten bir nebze rahatlatmak için radyo'yu açtı ve zevkine göre bir kanalda durdu. Adliye'ye gelince kendini eskisinden daha rahat hissettiğinden daha emindi. Arabasını diğer adliye çalışanlılarının park ettiği bir yerede durdurdu. 

Kapılar açıldı ve Chan içeri girdi ve odasına yönelirken arkasından gelen beden selam verdi. 

"Savcım! Günaydın!"

Chan arkasına dönüp baktı ve oda selam verdi. 

"Sanada günaydın Felix."

Hızla odaya yürüyen ikili birbirlerine şevkatle bakıyorlardı. Biraz heyecan, biraz saygı ve biraz sevinçte vardı bu bakışlarda. Felix kapıyı açıp Chan'a geçmesi için işaret verdi. Chan hızlıca oturuverdi yerine. 

"Savcım bugün ne içmek istersiniz?"

Düşünürmüş gibi yaptı Chan. "Kahve mümkünse biraz şeker olsun."

Felix ayıplar gibi baktı büyüğüne.

 "Ayıp ediyosunuz hemen!"

Felix oradan bir hışımla ayrıldı ve Chan önündeki dosyalara bıkkınlıkla baktı. Ama bu onun işiydi ne kadar sızlansada bunu yapması gerektiğinin farkındaydı. Aniden kapı tıklandı ve gelen savcı Changbin'di. Chan saygı kuralarına uymak için ayağa kalktı Changbin oturunca oda oturdu. Söze Chan başladı. 

"Buyrun savcım sizi dinliyorum."

Changbin mahcup bir yüz ifadesiyle konuşmaya başladı. 

"Savcım beraber çalışıcağımız, bir dava varmış. Onun için geldim Han Nehri'nde bulunan kadın cesedi." Elinde getirdiği dosyayı masanın üzerine bıraktı. "Dosya bu."

Chan ne kadar belli etmesede Changbin'i pek sevmezdi. Onun başarılarının önüne geçtiğini düşünürdü. Kendisinden daha sevilip sayılmasına içten içe gıcık olurdu. Sonuçta kimse kendisinden daha başarılı birisini yakınlarında istemezdi. 

Eline aldığı dosyaya yalandan baktı tek dikkat ettiği şey kadının üzerinde hiç bir işe rastlanmamış olmasıydı. Su atılan cesetlerin üzerindeki delililler bozulurdu. Ama kadının suyla boğuldu ortadaydı. Herhangi bir boğuşma izi üzerinde bulunmuyordu. İki ihtimal vardı ya intihar ya da cinayet. Kadının kimliği daha tespit edilememişti.

Kapı hafifçe tıkladı ve sesi kısılmış sesiyle Chan "Girin." dedi. Bu durum Changbin'i gülümsetmişti. Gelen Felix'ti ve elinde küçük denilebilecek bir kupa vardı. Masaya kupayı bıraktıktan sonra küçük masasına oturdu. Chan kahvesinden bir yudum alıp. 

"Savcım sormadım ama bişey içmek ister misiniz?"

Changbin kaşlarını kaldırıp "Hayır Teşekkürler." Cevabını verdi. "Sizce intihar mı? Cinayet mi?"

Chan boğazını temizledi. "Cesedin kimliğini belirleyebilsek daha kolay olur neden intihar ettiğini? Ya da kim tarafından öldürüldüğünü bulmak kolaylaşır umarım. Felix bu dosya'nın bi kopyasını alabilir misin? Rica etsem."

Felix başı eğik bi şekilde. "Tabi ki Chan savcım." Aynı anda Changbin ayağa kalkıp Felix'in kapıdan çıkmasını bekledi. 

"Felix bana dosyayı getirir ben gideyim afiyet olsun savcım."

"Ah teşekkür ederim savcım beraber içmek dileği ile. Görüşürüz."

Hafifçe gülümsedi Changbin. "Görüşmek üzere."

_______________:) 

Kısa oldu umarım beğenirsiniz tarih düşmenin sebebi hem hangi günler ne olduğunu anlayın hem geçen süreleri kavrayabilin diye. 

İyi bakın kendinize ^^)