23.bölüm

341 18 7
                                    

Elimdeki yarısı süt dolu kupayı eline aldı. Sehpaya bıraktı.
"Arel, burada da uyuyabilirim. Biliyorsun."
"Neden? Burada mı uyumak istiyorsun?"
"Hayır da..."
"O zaman hadi uyumaya gidelim."
Kollarımdan çekerek kucağına aldı. Ayağa kalktığında kollarımı boynuna sardım.
"Sen de uyuyacak mısın?"
"Seni uyutacağım."
"Uyumayacaksın yani."
"Seni uyutacağım."
"Ama benle uyumayacaksın."
"Biraz çalıştıktan sonra yanına yatacağım. Tamam mı?"
"Yanımda yatacaksın yani."
"Evet."
"Tamam."

Gülümseyerek yüzümü inceledi.
"Neden durdun?"
"Bunu neden bu kadar tatlı söyledin?"
"Bilmiyorum."
"Hala o şekilde konuşuyorsun."
"Nasıl konuşuyorum?"
"Dudaklarını öne büküyorsun."
"Öyle mi yapıyorum?"
"Sesini de inceltiyorsun."
"Normal sesim bu."
"Bana öyle gelmedi."
Kucağında kaydığımda bacağımdan tutarak yukarı çekti.
"Kayıyorum."
"Bacaklarını belime sar."
Bacaklarımı belinde kenetlediğimde büyükçe gülümsedi.

Odasına girdiğimizde eşofmanımın iplerini çözdü. Eşofman belimden kaydığında hızlıca tutmaya çalıştım.
"Niye çözdün?"
"Uyurken çıkarırsın diye düşünmüştüm."
"Çıkarmalı mıyım?"
"Rahat edersin."
"Ya üşürsem?"
"Ben üşümem. Isıtırım."
Utanarak kafamı boynuna koydum.

Beni yatağa bırakıp eşofmanımı çekti ve yere bıraktı. Kendini yanıma bırakarak yorganı üstüme örttü. Kendisi yorganın altına girmedi.
"Uykum gelir diye girmedim."
Ona doğru dönerek ellerimi başımın altına koydum. Elini sırtıma koyup sıvazladı.

Gözlerimi yumdum. Kirpiklerime dokunduğunu hissettiğimde gözlerimi açtım.
"Neden uyumanı istemiyorum acaba?"
"İstemiyor musun?"
"Ders çalışırken kucağımda durmanı istiyorum."
"Çalışamıyorsun sanıyordum."
"Evet. Haklısın. Kucağımda olursan odaklanamam."
Parmağını yanağıma değdirdi. Sürttü.

PressureHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin