'ကို..ဗိုက္ဆာတယ္။ ပင္လယ္စာစားခ်င္တယ္'
'သြားစားမယ္ေလ '
'ဟင့္အင္း ေက်ာင္းကိုပဲဝယ္လာခဲ႕ သြားရမွာပ်င္းလို႕'
'အင္း ကိုယ္သြားဝယ္ေပးမယ္'
ရိေပၚကအတန္းတစ္ခုကိုဖ်က္ျပီး သူစားခ်င္တာကို ခ်က္ခ်င္းပင္သြားဝယ္ေလ၏။ေနာက္တစ္ခ်ိန္ဆို ထမင္းစားခ်ိန္ လႊတ္ေတာ့မွာ။ ထမင္းစားခ်ိန္အမွီ ရိေပၚဟာအထုတ္ေတြနွင့္ျပန္လာျပီးဘေက်ာင္းအေနာက္က လူရွင္းသည့္ျမတ္ခင္းေပၚမွာ ေနရာခင္းကာထိုင္လိုက္ျကသည္။
'ေမႊးေနတာပဲ'
'ကိုယ့္ အခ်စ္ေလးေပ်ာ္လား'
'အင္း'
'ကိုယ့္ကိုခ်စ္လား'
'စကားအရမ္းမ်ားတယ္ ပုဇြန္ခြာေပး'
ခ်စ္လားလို႔ေမးလိုက္တိုင္း စကားလမ္းေျကာင္းလႊဲသြားတာ တအားသိသာသည္။ ရိေပၚစိုးရိမ္မိတာက ဒီဖက္ေခတ္က လူေတြက sex ကိုအေပၚသေဘာ အပန္းေျဖရာတစ္ခုလို႕သတ္မွတ္ျကသည္။ သခင္ေလးတို႕လို ခ်မ္းသာတဲ႕မိသားစု အသိုင္းဝိုင္းေတြဆိုပိုဆိုးတယ္မဟုတ္လား။သူက ေရွာင္းက်န္႕ကို နွလံုးသားအနက္နက္ထဲကကို ခ်စ္မိတြယ္တာမိ ေနျပီမို႕ သခင္ေလးက သူ႕ကိုခနတျဖဳတ္သာအသံုးခ်မွာေျကာက္မိသည္။ ဒါေျကာင့္လဲ သခင္ေလးသူ႕ကိုရိုးမသြားေစရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အားထုတ္ျကိုးပမ္းေနေလ၏။
သူခြာေပးသည့္ပုဇြန္ေတြကိုစားေနသည့္ေရွာင္း က်န္႕နွဳတ္ခမ္းေလးေတြက ေပေနတာမို႕ တစ္ရွဴးေလးနွင္႕လွမ္းသုတ္ေပးလိုက္ရာ သေဘာက်သည့္အရိပ္ေယာင္ေလး ျမင္ရေတာ့ေက်နပ္သြားမိသည္။ ထို႕ေနာက္ပါးေလးကိုဖ်က္ကနဲလွမ္းနမ္းမိရာ ေရွာင္းက်န္႕ကဟိုဟိုသည္သည္ျကည့္ျပီး မ်က္လံုးေလးအဝိုင္းသားျဖင့္..
'ဟိုးဖက္မွာ လူေတြရွိေနတယ္ေလ'
လူေတြကို သခင္ေလးကဂရုစိုက္ေနပံုေပၚေသးတာက သူႏွင့္လူသိမခံခ်င္သည့္ ပံုပင္။ ရိေပၚစိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး မ်က္လႊာေလးခ်ကာ ပုဇြန္ အခြံျပန္ႏႊာေနလိုက္၏။ ဒါကိုေရွာင္းက်န္႕က ရိပ္မိျပီး အေအးေလးေသာက္ကာ သူ႕အား မ်က္လံုးေလးလွန္လ်ွက္ခိုးျကည္႕ေန၏။
