Spot Lies

CHAPTER 28

THIRD POV

Ang tatlong nasa loob ng kwarto ay naguluhan sa sinabi ng kaibigan.

"A-at bakit may bata dito?" pahabol na tanong ni Avarie na pilit ibinangon ang kaniyang sarili sa headboard ng kama.

Bakas ang gulat sa mukha nila ang naging usal ng dalaga habang ang bata ay nagpatuloy lang sa pag-iyak.

Doon din nila napagtanto kung bakit ganoon nalangang iyak ng bata paglapit sa kaniyang ina.

Na maski ang anak nito ay hindi niya nakilala.

"Anong kailangan niyo?"
Inulit ni Avarie ang tanong at si Devon na ngayon ang sumagot.

"A-avarie , ako to si Devon. Bestfriend mo. Kakagaling lang tayo sa concert ni Hunter when you suddenly fainted. Please , stop playing games. I know you recognize us. Please stop fooling arround." kinakabahang sagot ni Devon sa kaniyang matalik na kaibigan.

Ngunit mas lalo lang lumala ang kutob na maaari ngang pansamantalang nawalan ng alaala ang kaibigan nito dahil wala man lang itong binigay na kahit anong reaksiyon sa kaniyang sinabi.

"Ako ba niloloko niyo, ni hindi ko nga kayo kilala. Kung wala kayong pakay dito , please lang umalis na kayo."

"Nagkakaganiyan kaba, dahil galit ka s-sakin." Hunter intervened.

" Pano ako magagalit sayo kung hindi naman kita kilala."

Sinubukan itong lapitan ni Hunter ngunit sa di-inaasahan ay tinulak lamang siya nito palayo.

" Pwede ba , h-hindi ko kayo kilala at.....

Hindi na natapos pa ni Avarie ang kaniyang sasabihin ng bigla na lamang siyang napahawak sa ulo.

"A-avarie what's wrong. Hunter tumawag ka ng doktor ngayon na." Her bestfriend began to panick ng masilayan ang pagsakit ng ulo ng kaniyang kaibigan.

Avarie is wincing in pain as Hunter called the doctor quickly.

Pinalabas mo na silang tatlo kasama ang bata upang masuri ng mabuti ang kalagayan ni Avarie.

Ngunit ng makalipas ang ilang minuto ay lumabas na sa wakas doctor mula sa kuwarto.

"Avarie is experiencing a temporary memory loss. Kaya't mas maigi para hindi lumala ang sakit ng ulo at kalagayan niya. Hindi lang muna kayo magpakita sa pasyente , kahit mga ilang araw muna. Para sa ikabubuti din at ikakagaling ni Avarie." pagsisinungaling umano ng doktor na siya din palang kumonsolta sa kaniyang malubhang sakit noong nakaraang linggo.

When Avarie recognized the doctor , he thanked all the saints and executed a plan on her head.

She pleaded the doctor and make him an accomplice para mapaniwala niya ang kaibigan na wala na nga itong maalala pansamantala.

Habang ang kaniyang mga kaibigan ay naghihintay sa labas kanina ay ang kanilang pasikretong pagplano sa gustong mangyari ng dalaga.

The doctor refused the offer at first but Avarie bended her knees.

Ayaw niyang bigyan pa ng pag-asa si Hunter sa kalagayan niya.

Lalo na't ngayong alam na nitong siya ang tunay na ama ay mas maiging nasa puder niya ang bata.

Nang sa ganoon ay gagaan ang loob niya at mapapanatag na malamang nasa mabuting kalagayan ang kaniyang anak.

Hunter can still meet someone better than her. She thought.

Someone who will stay by her side and not someone who's days were counted.

Ayaw din naman ng dalagang panagutan siya dahil lang din sa bata.

She doesn't want to burden anyone lalo na't alam niyang araw nalang ang itatagal niya.

Dahil sa mga nakaraang linggo ay nakalimutan nitong inumin at imaintain ang pagbili ng gamot na rinecommend pansamantala ng doktor habang hindi pa ito nagpapaopera dahil sa kakapusan ng pera.

"Mas mabuti na ito at maaari nakong mapayapang mamahinga."

Yun ang tanging nasa isip ng dalaga pagkatapos hindi man lang pagsisihan ang ginawang pagtaboy sa kaniyang dalawang kaibigan at mag-ama.

Knowing her kid and her husband is finally together right now is enough to make her wish granted.

Days , weeks passed and the doctor still prohibited visiting Avarie's room.

Kahit nagmatigas na mismo si Hunter at labis na ang paghihinagpis ng anak nila ay hindi ito tinugunan ng doktor.

As he already kept his promise to the lady.

Inside the white room was Avarie slowly loosing her hair , paled skin and barely living.

Until the day of her farewell , that's when the doctor informed him regarding the death of his wife.