Walang Kupas

002

"So... why are you late? Saan ka galing?"

Para namang teacher itong dalawang 'to! Iyon ang salubong sa akin ni Kai at Austin pagkapasok ko sa cafe na sinabi nila. Na - late kasi ako ng ilang minuto kasi hinatid ko pa si Tricia sa Medical City. I have no complaints though, she's fun to have around. Medyo naging awkward lang sa tanong niya kanina.

"Nagmakaawa pa ako sa kapatid ko to let me borrow his car," pagpapa-lusot ko. "Luckily, he agreed this time. Bawal nga lang kumain sa loob. Mag mukbang tayo mamaya do'n mamaya ha? Kanina pa kayong dalawa dito?"

Austin fixed the chair beside him before patting it, signing me to sit beside him. Wala akong sa mood para tumanggi pa dahil naubos ang social battery ko kanina. Tricia is very ma - kwento person. Hindi ako nakapag handa.

The two of them already ordered, kaya hindi ko na need tumingin sa menu. Alam naman na nila ang gusto ko kaya hindi ko na tinanong kung ano ang in-order nila for me. Habang nililibot ko ang mata ko ay napansin ko ang suot ni Kai. Hindi niya ata napansin na suot niya pa iyong hardhat niya.

Siniko ko ng mahina si Austin at lumapit sa kanya para bumulong. "Kanina niya pa suot 'yon?" I asked, pertaining to Kai who was wearing a hardhat at a coffee shop. "Please, tell me no."

He just let out a short chuckle before moving closer, whispering, "What if I told you...yes? Kanina niya pa suot 'yan ever since we met. Hindi ko na sinabi kasi baka you know? Lagi pa namang may bukol sa ulo n'yan."

I chuckled softly. Siraulo talaga itong si Austin. One time kasi noong college students palang kaming tatlo kahit hindi kami same programs, lagi kami magkakasama. Itong si Kai ay laging may bukol sa ulo. Paano, laging nauuntog sa sobrang tangkad!

"Anyways, I have a chika for you guys."

Umayos agad silang dalawa ng upo ng marinig nila ang magic word. Si Kai ay tumigil sa pag design ng site, samantalang si Austin ay napatigil sa pagbabasa ng cases niya at humarap sa akin.

I cleared my throat, fiddling my fingers. "Kanina kasi... someone asked me if I already have the love of my life."

Yes, someone. Tricia is just someone to me. Hindi naman siya magtatagal sa buhay ko, eh. Nothing lasts forever. Ayoko nang may pumasok sa buhay ko kung iiwan din naman ako.

"Then?"

"I... awkwardly didn't answer?" Sabay na nag iba ang ekspresyon nilang dalawa, disappointed. "But girl! Ang random naman kasi niya! I was shocked, okay? I just drove quietly and... didn't answer her question! Am I rude ba no'n?"

"Well..." Austin tilts his head on the side, thinking of the right answer. "You prolly look like a rude person if she misunderstood you. Sino ba 'yan? New... fling mo?"

"No!" Pagtanggi ko agad. Feel ko naman same age kami ni Tricia... but kalandian? No! Ayoko na. "She's a girl, 'no. And... colleague siya ng kapatid ko sa Med City."

"A girl? I thought ayaw mo na sa babae because of that certain girl you talked to for a few months and then she suddenly... vanished? Akala ko ba straight ka na ulit?" Tanong ni Kai.

"Depends..." I sighed and leaned my back sa chair.

"Depends on who?" Tanong naman ni Austin sa akin. "Depends kung sino? O depends kung babalik siya?" He said, pain is evident in his eyes. I know that he likes me pero hindi talaga pwede.

Babalik pa ba siya? It's been a year. I doubt that. Ni call or text, wala. May hinihintay pa ba ako?

"Shut up, Austin. Just because Aki basted you ay magiging bitter ka na sa love life niya," puna ni Kai sa kanya. "Just be happy for her. That's enough. Hindi natin alam ang pinagdaanan nila no'ng babaeng 'yon for months."