Twins

20

YB geldiiii🥳✌🏻
Namjoon'un İndigo'su çıktı💃🏻💅🏻
Dinlediniz miii? Ben bu adama aşık olmaktan yoruldum artık. NAMJOON ADAMI BU KADAR MÜKEMMEL OLMAMALISIN ARTIK🥺

Taehyung

Karmakarışıktım.

Ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum ama birden fazla şey hissediyordum.

Kandırılmışlıklık hissi?
Fazlasıyla vardı. Annem, babam sandığım adam ve Jungkook tarafından kandırılmıştım.

Kırılmıştım.
Hem anneme hem Jungkook'a kırılmıştım. O adam umrumda bile değildi ama annem...
Babam olmayan bir adamın bana yıllarca işkence etmesine izin vermişti. Annemin beni çok sevdiğini biliyordum ama neden buna izin vermişti. Sebepleri olsa bile anlayamıyordum?

Peki ya Jungkook?
Tam her şeyi hallettik, sorunlarımızı çözdük, her şeye en baştan başladık derken böyle saçma ve kırıcı bir durumun içine düşmüştük.

Belki kendine göre haklı sebepleri vardı, onunla oynadığımı düşünüp böyle saçma bir oyun oynamıştı. Mantıklı düşününce ona hak veriyordum. Telefonumdaki mesajları görmüş, yanlış anlamıştı. Ben olsaydım ben de yanlış anlar, onunla uğraşır ve saçma intikam planları yapardım.

Ama sebep ne olursa olsun kimseyi ailesinden vurmazdım. Bu çok adiceydi.

Uzattığım dizlerimi toplayarak kendime çekip, kollarımı dizlerime sardım. Koşarak geldiğim deniz kenarında kumların üstünde oturmuştum.
Düşünmek yorucu gelmeye başlamıştı ama düşünmeden duramıyordum. Ağır geliyordu yaşadığım, öğrendiğim her şey.

Öğrendiklerimden sonra ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Aslında aklımda birkaç şey vardı.
Daegu'daki teyzemin yanına gidip bir süre kafa dinlemek ve aklımdaki düşüncelerden uzak kalmak istiyordum. Bir süreliğine de olsa burdan uzaklaşmak iyi gelebilirdi bana.

Arkamdan gelen adım sesleriyle tüm düşüncelerim bölünürken başımı çevirip gelen kişiye baktım. Başımda dikilen Jungkook'u görmemle ayağa kalktım. Yüzsüz gibi peşimden mi gelmişti?

Yüzüne baktığımda kızarmış ve dolmuş gözlerini gördüm ama umursamadım. Neden ağlamıştı ki? Böyle olmasını kendi istemiş miydi?

"Neden geldin? Yaptıkların yetmedi mi?" Sesimin titrememesi iyi olmuştu. Onun karşısında güçsüz görünmek istemiyordum.

"Taehyung."
Onun sesi benimkinin aksine titrerken gözünden bir damla yaş aktı.

"Git Jungkook, istediğini almadın mı zaten? Ne istiyorsun benden?"
Amacı ne bilmiyorum ama daha fazlasını kaldıracak gücüm kalmadı. Hayatımda daha fazla yalan da oyun da istemiyorum.

"Taehyung dinle, ben pişmanım yemin ederim çok pişmanım. Biliyorum yaptığım doğru değil-" elimi kaldırarak susmasını sağladım. İnanmıyordum ona. Benimle oynamasına daha fazla izin vermeyecektim.

"Taehyung yalvarırım dinle. Ne düşündüğünü biliyorum, güvenmiyorsun bana farkındayım ama bu sefer oyun yok. Her şeyin yanlış anlaşılmadan ibaret olduğunu öğrendim. Kendimi bok gibi hissediyorum. Taehyung, aşkım ne olur bir şans daha ver bize." Demek her şeyi öğrenipte gelmişti.

"Yani gerçekleri öğrenmeseydin buraya gelmeyecek miydin? Hala seninle oynadığımı düşünerek evde zaferini mi kutlayacaktın? Nasıl-"

"Taehyung hayır," Diyerek araya girip lafımı kesmeye çalışsa da umursamadan devam ettim.

"Nasıl intikamımı aldım, paramparça ettim Taehyung'u deyip hayatına devam edecektin değil mi? Arkanda bıraktığın enkazı hiç düşünmeyecektin."
Sonlara doğru sesim yükselse de akan gözyaşlarıma engel olamadım. Onun karşısında bu kadar zayıf göründüğüm için nefret ettim kendimden.