"Hayır sen ne diye gidip ikinci ismini de söylersin ki elin adamına, Asil yetmiyor mu ?"
Salak kafam, salak kafam.
Sidelya ismini bana sadece annem ve dedem kullanıyordu. O ismin özel kalmasını istiyordum ve kimsenin kullanmasını da istemiyordum. Çünkü lanetli bir isimdi.
Şimdi gittim elin adamına ikinci ismimi söyledim.
Hayır benim kafayı taktığım nokta her kim bana "Sidelya" diye seslense hoşuma gitmez tepki gösterirdim. Ama onun bana öyle seslenmesi beni rahatsız etmemişti.
Kendime niye bu kadar sinirlenmiştim bilmiyorum belki o adamı bir daha hiç görmicektim ve bu sinirim boşaydı.
Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. Duvara yaslanıp gözlerimi kapattım.
Hastaneden eve geleli neredeyse 2 saat oluyordu ve ben geldim geleli antrenman yapıyordum. Antremandan önce Sevgi Hanıma adresi ve saati atmıştım. Sabah saat 10 da burdalardı.
Telefonumun çalmasıyla yaslandığım duvardan doğrulup yerden telefonu aldım ve arayan kişiye baktım.
