cigarettes out the window

H

– Idź sobie – krzyknął cofając się do tyłu – błagam – wychlipiał.

– Nie pozbędziesz się mnie hyung – przybliżył się – zawsze będę z tobą.

– Nie chce Jeongin, naprawdę nie chce – wpadł na ścianę.

– Zostawię cie kiedy przyjdziesz tu do mnie, jak umrzesz – uśmiechnął się przybliżając się jeszcze bardziej – obiecałeś mi że mnie nie zostawisz, a tu co? Każesz mi iść sobie, bo jakiś chłopak z bloku na przeciwko do ciebie przychodzi – prychnął.

– On nie jest taki jak ty... – zawachał się na chwilę – on przynajmniej mi nie próbuje mówić, żebym zaczął palić, bo chce żebym skończył jak ty.

– Ty niewdzięczniku! – rzucił talerzem, który potłukł się nad głową Seungmina – To ja siedziałem z tobą gdy tego potrzebowałeś,  to ja byłem zawsze przy tobie, to ja cie kocham! Nie on do jasnej cholery! – wydarł się.

– Ale to nie on mnie zostawił bo nie posłuchał się rady swojego najlepszego przyjaciela, to nie on nie przyjął pomocy a przedewszytskim to nie on umarł tylko ty kurwa rozumiesz! On chociaż przyjął pomoc! Zrozumiał, że to złe i chce to naprawić! Chce być zdrowym! – wykrzyczał to wszytko na jednym wdechu, czując ulgę na sercu po wyrzuceniu tego z siebie.

– Ty naiwny dupku! – tym razem wziął nóż do ręki – On nie chce pomocy! Nikt nie chce twojej cholernej pomocy rozumiesz!? Jesteś do niczego. Przed te wszystkie lata przyjaźni, zauważyłem czemu nikt do ciebie nie zagadał, zrozumiałem jak głupim musiałem być dzieckiem, żeby do ciebie zagadać – przysunął nóż do gardła chłopaka – Jesteś tak samo beznadziejny jak twój ojciec, taki sam jak on. Nie dziwię się czemu cie zostawili, i płacą ci tylko za mieszkanie. Wstydzili się tak brzydkiego dziecka. Sam na ich miejscu, bym tak postąpił – odsunął nóż od jego gardła, a Seungmin zaczął łapczywie łapać powietrze.

Wtedy zadzwonił dzwonek do drzwi a Seungmin już wiedział, że ich spotkanie zamiast wypełniać się śmiechem będzie dużo płaczu.

– Jescze tego pożałujesz hyung – i zniknął.

Ale zalamka ale dobra wrzucam