ဇန္နဝါရီ ၁ရက္ ၂၀၁၈
"ေမတို႔လမ္းခြဲၾကရေအာင္"တဲ့
ႏွစ္သစ္အတြက္အေကာင္းဆုံးလက္ေဆာင္ပါပဲ...ေမရယ္။ငါးႏွစ္တာသံေယာဇဥ္တစ္ခုကိုငါ့ရဲ႕မျပည့္စုံမႈေလးတစ္ခုကရိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္နိုင္တာကသိပ္လည္းမထူးဆန္းပါဘူး။ဝတၳဳဆန္ဆန္ေျပာရရင္ ငါကအရင္ထြက္သြားရင္သြား မဟုတ္ရင္ သူတို႔ကအရင္ထြက္သြားေနၾကပဲ။ႏႈတ္ဆက္ျခင္းဆိုတဲ့အရာကငါ့ဘဝထဲမွာအစိုင္အခဲတစ္ခုအျဖစ္ကိုႀကီးႀကီးမားမားေနရာယူၿပီးေနပါၿပီ။စကားမေျပာနိုင္ဘူးဆိုတဲ့လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ငါ့ဘဝထဲကေနတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ထြက္သြားခဲ့ၾကတယ္။မိဘဆိုတဲ့လူေတြလည္းအပါအဝင္ေပါ့။လူတစ္ေယာက္ကငါ့ကို႐ြံရွာတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႕လာၾကည့္ေနရင္ေတာင္၊
ငါ့ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီးရႈံ႕ခ်ေနရင္ေတာင္ ငါ့အတြက္မထူးဆန္းေတာ့ဘူး။ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ဘဲေနသားက်ေနခဲ့တာေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။
ဒဏ္ရာေတြကိုပုံႀကီးမခ်ဲ့သင့္ဘူးထင္တယ္။ေလာကမွာငါတစ္ေယာက္ထဲနာက်င္ေနတာမွမဟုတ္တာ...။ဇန္နဝါရီ ၁ရက္ေန႕ရဲ႕အဓိကျဖစ္ရပ္-ျဖတ္သြားျဖတ္လာခရီးသြားတစ္ေယာက္ငါ့ဘဝထဲကထြက္သြားတယ္။
ဇန္နဝါရီ ၂ရက္ ၂၀၁၈
ဒီေန႕စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ပန္းပင္စိုက္ၾကည့္တယ္။
ပ်ိဳးပင္ေပါက္ေလးေတြဝယ္ၿပီးေရေလာင္းေနလိုက္တယ္။ဘာအပင္အမ်ိဳးအစားေတြလဲဆိုတာေတာ့မသိဘူး။ဘာမွမသိတာဘဲေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ဇန္နဝါရီ ၃ရက္ ၂၀၁၈
ဘာလို႔ငါကအတိတ္ကေန႐ုန္းမထြက္နိုင္ေသးရတာလဲအဆင္မေျပလိုက္တာကြာ
ဇန္နဝါရီ ၃ရက္ ေန႕လည္၅နာရီ ၊ ၂၇မိနစ္
မင္းအတြက္က်လြယ္လိုက္တာကြာေမရယ္
မင္းေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းေပးသင့္လား
မေပ်ာ္ေစခ်င္တာေတာ့အမွန္ပဲ
လက္ထက္ပြဲကိုေတာ့ကိုယ္မလာေတာ့ဘူးေနာ္ဇန္နဝါရီ ၄ရက္ ၂၀၁၈
သူမ်ားေတြေရးသလိုဒိုင္ယာရီကိုအရွည္ႀကီးေရးၾကည့္ခ်င္တယ္ဒါေပမယ့္ငါ့တစ္ေနတာကေထြေထြထူးထူးမွမရွိတာ။အတိတ္မွာပိတ္မိေနတဲ့သာမန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပဲဘာမွမရွိဘူး။ေကာ္ဖီေသာက္တယ္၊စားတယ္၊ထိုင္တယ္၊အပင္ေရေလာင္းတယ္၊တိမ္ေတြကိုေငးတယ္၊အိပ္တယ္။ငါ့တစ္ေနတာက ဒါပဲ။
YOU ARE READING
: STORY TELLS : (One Shot Collection)
Short Storyစိတ်မပျော်တိုင်းလာရောက် အနားခိုလှည့်ပါ စိတ္မေပ်ာ္တိုင္းလာေရာက္ အနားခိုလွည့္ပါ