TIME UNSTRUNG

5

THYMMZE KALAMITY POINT OF VIEW

My subconscious mind drowning me in the deepest sea that I cannot survive without any guidance. But I realized that I need to be conscious to see that I need to be aware most of the time.

My pinaabot sa'kin si Mr. Kyoro para sa mata. "It's a contact lens, mamaya ilalagay ni Arpina sayo 'yan."

I drink the water that the maid prepared for me. I didn't expected Tomtom came in my room.

"Pasesya na hindi kita naasikaso. Kumusta ka Tomtom?" Hinaplos-haplos ko muna ito bago maligo.

Naramdaman ko na may pumasok sa loob at isinara rin ang pinto. Nakita ko ang mga inihandang damit sa aking kama. Isinuot ko iyon, muli akong nabigla sa salamin ngunit nawala ang aking kaba sapagkat dapat lamang na wala akong katakutan.

Nasilaw ako sa liwanag nang buksan ko ang kurtina. Nasilayan ko ang kagandahan ng lugar na may fountain at magagandang rosas. I remember Rose Incarnadine.

Pinaghanda ako ng isang helper upang makapag-almusal ng porridge. Nag-jogging ako tulad ng isang sundalo. I was impressed to go around. Naglibot kami ni Tomtom at nakakita ng isang bahay na mukhang gawa sa makinis na kahoy.

"Ang kinis ng kahoy na 'to."

Someone laughing at me. "It's kawayan."

"Kawayan? I heard about it, doon nakatira ang mga Tarshire."

"Alam mo naman pala. Anyway, I am Keyser."

"It's was nice to meet you, Mr. Keyser."

I never expected that we will bake a cake together. Inimbitahan lamang ako nito na gumawa ng mg bagay na naisipan niya ngunit master niya. Ang karanasa nito sa paggawa ng dessert ay nagpamangha sa'kin ng lubos. Siya alamang ang nagku-kwento. Mukhang madami siyang kaalaman na hindi ko maitatanggi na wala sa aming lugar.

"Saang school ka galing, Thymmze?"

"School? We don't have a school. We only study at home, our parents is our teachers."

He winced.

"Kung ganon wala kayong academy, college or any university? That's impossible!"

Hindi din ako makapaniwala sa mga sinasabi nito. Sapagkat hindi naman nagtungo ang mga magulang ko sa mga na-mentioned niyang eskwelahan. Nagtataka ako ng lubos sa kaniya.

Iniligay niya sa oven ang ginawa namin. Si Tomtom ay bumalik matapos maglibot. Hinawakan ito ni Keyser ngunit lumalayo sa kaniya.

"Ang kaugalian naman samin ay ginagawang mandirigma ang mga lalaki. Ngunit hindi naman lahat, ang iba ay nakaatasan na maglakbay upang magbigay kaalam sa kaniyang pagbalik. Ang mga babae naman ay nasa bahay lamang ngunit nasa sakanila kung nais nilang maging sundalo."

"Saan ka ba nanggaling?"

I sighed. "My apologies, but I came from nowhere." I watching Tomtom go somewhere inside of the house.

"Okie-Dokie." He thumbs up and go to sofa.

I heard him calling me 'weird'.

After that day hindi na'ko kinausap nito. Every morning, I exercised since there's no updates from uncle Alfredo.

Nagtatanong din ako sa mga katulong kung maari akong magluto. They also have the same expression like Keyser. Hindi ko naman makausap at maistorbo si Mr. Kyoro. Madalas ay nasa office ito o di kaya ay nagoa-piano.

Tomtom is the only friend that I can be with. May inatasan si Mr. Kyoro na mag-alaga dito and teach me how to take care a husky.

I met Mang Berting, he taught me about planting which I already know about it. Tinulungan ko siyang magtanim at magdilig sa araw-araw.