Sunrise In Winter (Volume I): The Past Never Last

Chapter 1

A familiar song plays in my ear, no wonder how this melody make me tears. A memory that holds my existence has still within me but still, i don't know why i see things that i couldn't imagine... this kind of feeling, the dread feeling.

[Gasping]

"Sue"

Natigil ako sa pag kakatulala nang tawagin ako nang kaibigan kong si baste.

"Hoy" pag tawag niya.

"?"

"Ano iyan?" Taka niya, ngayon kita na sa mukha niya ang pag aalala."may problema ba?"

"Ahh.. haha, ayus lang ako Sebastian may naalala lang."

"Ayus lang ba talaga. Eh Halos limang minuto mo nang tinititigan iyang picture, tas umiiyak?"

"Wala lang ito bastian, ano kaba."

"Tingin nga.."

kinuwa niya ang larawan at tinitigan, wala naman siyang kung anong sinabi sa larawan pero mas inuna niyang tignan kung mainit ang temperatura ko, inaalam niya na din kung bakit o kung ano ano pang possibilidad na nararamdamanko para lang mapanatag ako.

"May nangyari ba, o may masakit ba, nahihilo?"

i fake a smile, and he noticed something that i can't even get away from.  He swipe my tears and yet sit carefully so he can listen through everything. Pinunasan ko ang mga natirang luha ko, hindi ko alam pero napatawa nalang ako.

"Wala ano kaba-"

"wala daw pero umiiyak."

"Hindi ahh, inaantok lang ako."

"Talaga ba?"

I nod as a yes.

"hmmm, Alam mo"

Nabigla ako sa pag kakahawak niya, subalit bigla bigla nalang niya akong hinatak, at dinala sa labas ng walang pag iisip. Sa lakas nang pwersa at kapit niya  ay hindi ko na kaya pang kumawala, muntikan pa nga akong madapa pero ito at naka ngisi lang siya...

"Huh? Huy Sebastian, saan tayo pupunta?!"

"Walang reklamo, ililibre mo 'ko."

...

We run like we're kids, nakikipag patintero sa ibang studyante habang kalmadong nag lalakad. At oo, bago pala ang lahat siya pala si Sebastian Amorsilo Tarantino, si almond oil boy. A.K.A the surfer. Kasama ng buhok niyang nag bbounce habang tumatakbo.

"Kapaal!!" I respond to what he insist. And yes he just laughed out of it." Ni hindi panga ako pumapayag!!"

"Walaa.."

At oo...

"Isang order ng custard cake please!" Bastian.

Nakatayo siya ngayon sa halera na mga pagkain sa counter, hindi ako maka paniwala na nakipag agawan pa siya ng pila sa mga nauna. Tignan mo ngayon at na sa unahan na....

"Isa rin po nitong pag kain nato, tas ayun.."

"Toy hinay hinay, isa lang kalaban ah"

Napaka kulit na Sebastian.

"Sorry po!" He laughed " ay isa rin po palang tubig!!"

Napaka ingay din rito subalit napaka laki ng lugar para sa mga estudyanteng kagaya namin na ngayon ay iilan sa amin ay mga nag k-kwentuhan, nag tatawan at nag sasaya Higit paroon, ang ganda ng cafeteria ay walang pag babago. It is a place with big glass pane where you can see the view of the seas and trees. Which is napaka relaxing. Pasok din ang presensya ng araw kaya't talagang perfecto ang ambient at lightning ng room.

"Huy dito ka!, bakit kaba nandiyan!?" Bas

"..."

"Hoy sue!!"
"Sue!!"

I just stare at him. And in fact he do left the busy line their, naka bili narin siya ng custard cake at ito narito na siya sa harapan ko.

"Sue"

"Bastian, ano.."

"Ano?"

"..."

"Andiyan crush mo?" Bastian," ano gusto mo samahan kita? Ipakilala ka?, ano??"

I held my head saying no.

"Eh ano?"

"Bastian" i call him again..but i can't said what it is.

"Ano nga kasi?!"

"Bast,, ano..."

"Tanga anong ano nga?" He look everywhere" like nandito siya?? Nasaan??."

"Bast tanga hindi" ani ko," hindi naman iyon eh"

"Ano nga kasi sue?" Bastian " Like Alam mo, mag aantay ka nalang dito ako na bahala, like ano ba gusto mo?"

"Hindi nga, nag ka-kamali ka"

"Huh?"

...

"..Tas ayun!!" Kwento ko.

Hindi ko mapigilang mainis sa punto ng pag tawa niya, dahil nga't nahihiya ako subalit sa kagaya niya pang lalaki ko pa ito na sabi.

"Tanga, normal lang 'yan." Ani nya." Like sinong hindi matutuwa eh ngayon lang naman ako nakarinig ng ganiyan sa babae. Hahaha, lalo na iyang menstruation."

"please forget iit!!"

"Fine oo na, ka-kalimutan ko na like ayaw mo nun dalagingging kana." He breaths deeply and said.. "I can't believe na sa haba haba ng panahon ay lumalaki kana. I mean hindi sa size pero,"

Ang loko!!, hinampas ko siya sa braso.

"Patapusin mo muna kasi ako!" Bastian

"Wag na okay, bumili natayo."

...

Me and Bastian are about to go back in our room after we bought everything here in cafeteria, but as i twist the knob,  it made me stop from going out. As i froze in fear.