Sunrise In Winter (Volume I): The Past Never Last

Chapter 2

Sunod sunod na pag tawag ang paulit ulit na tumatakbo sa aking isipan. Ramdam ko ang kadalamhatian, kalungkutan at kabiguan. Hindi ko mawari kung bakit ganon nalang, ako kinakabahan.

No.

No.

It can't be..

[Echoes]
[Voices]
[Flashbacks]

"sue.."

"Sue.."

"Tama na." I scream.

As of now, i found out that everyone looks at me.Which I saw myself sitting down the floor getting with this unexplainable emotions. Isang bagay na hindi kayang maintindihan ng ilan na hindi huwarang ako'y mag mumukhang baliw sa kanilang mga hubad na mata. Pero ang aking nakita...

"Bastian..."

"SUE ARE YOU OKAY, SUE!!" inaalog na ako ni baste,"Ayus kalang ba hah, sagutin mo nga 'ko!!, hoy sue wag mo'kong titigan!?"

"..."

"Sue!!, Answer me!!. Okay kalang ba?" Bastian.

He's facial expressions, are full of worries. Even with this peoples. they look confused. 

What happened to her?
May problema ba
Hala...
Oa niya
Omg- is this real??!!
FYI THE DRAMA QUEEN
jeez she looks so poor

"Sue!! Mag salita ka??" He questions.

"I don't know." I said."i can't tell."

I stood up and make my way out of this place. all i can think that time is to get out from that place, and to breathe in and breath out.

"Sue!!"

Hindi ko naman inaasam na saktuhan ang pag katama ko sa lalaking ito sa papalabas na pinto. Hindi naman ako natumba o kung ano; ngunit sa emotions niya hindi ko mawari kung anong nararamdaman niya. Napaka lamig, at isapa pa ang kaniyang titig, napaka seryoso kung pag mamasdan.
hindi ako naka imik hanggang sa iangat niya ang salamin niya sa matangos niyang ilong.

"I'm sorry." I said, vowing my head as i hide my face at him, yet indeed, he doesn't care Offcourse hindi naman niya ako kilala. "Sorry"

"Tsk, alis." He said.

Lumapit siya saakin na nag pa ano sa akin na umatras para hindi niya ako malapitan. Ngunit sa hindi inaasahan napaupo ako sa kakaatras na kinauwuan ng pag ka tumba.

"Sue!!"

"Nasaktan kaba?" Bastian.

Tumingin lang ako kay Bastian habang inakaay niya ako sa pag tayo, gusto ko ipakita na okay lang ako pero matatago ko ba ito sa situation na ito? Lalo na't hindi ko kayang ipaliwanag ito? Like nababaliw na ba ako?

"Hindi mo ba nakikita na umiiyak yung tao?, isa pa, anlaki laki ng daanan oh-" baste.

Tinitigan lang kami ng binata. As he fix his glasses up into his pointed nose. Until, he do the unthinkable...pwersahan niya kaming tinulak para lang makapasok; tinaboy pa ako lalo sa pinaka sulok ng pader hanggang sa maramdamam na niya na ang luwag nang dadaanan niya.

"GAGO KABA?"

Alam kong sa mga oras na ito ay hindi na maganda ang mapapatunguhan. Gusto ko na lamang siyang hatakin papalayo, pero nagliliyab ang kaniyang emotion hindi mapigilang at hindi nakakasiguradong doon lamang siya mahahagkan. Sa kaniyang pag takbo alam ko na gulo talaga ang maiuuwi ni kuya...

"Hoy!!" Bastian.

"BASTEE!"
"TAMA NA!!"

Ngunit nahuli na, depensa niya ay naunahan pa nito sa pag sipa. Tumalsik si Sebastian sa sahig na agad agad ko rin' pinuntahan. Napatingin lang ang lahat sa samin pati sa binatang nakasalamin, na kung tutuusin ay hindi lang siya normal na binata.