Zhang Hao bir Elmastı. Mecaz, gerçek veya benzetme. Hepsi kabul edilebilirdi. Tabakalaşmanın en üstünde, Güney Kore cumhurbaşkanının oğlu, tüm ülkenin umudu, simülasyonlarda başarılı, kanı taze, dövüş becerileri en üst seviyede, dört yüz gencin aras...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
chase atlantic/ meddle about
Beden nasıl iyileşirse öyle devam eder, duygular nasıl öğretilirse öyle paylaşılır, sonsuzluğa ererdi. Hanbin her zaman kendisinde diğerlerinden daha farklı bir şey taşıdığını hissederdi. Hayatı yorumlama şekli, zihninin olaylara tepki verme süreci ve duyguları anlamlandırırken beyninin devreye girme hali. Her şeyinde bir özgünlük, girdiği ortamda yaşıtlarına göre düşünme mekanizmasında bir farklılık olduğunu bilirdi. Tıpkı şimdi olduğu gibi.
Benimle konuşmak istiyor. Benim sırrımı bildiğini söylüyor. Küçük, tatlı bir sır. Küçüklük algısı kişiden kişiye değişirdi. Hao gibi gamsız bir oğlana göre küçük diye nitelendirdiği bir şey Hanbin'in dünyasını başına yıkacak kadar sarsıcı olabilirdi. Küçük, tatlı. Tatlı. Onu eğlendiren şey neydi? Annesinin müdire olduğunu öğrenmişse eğer bu sırrı tatlı yapan neydi? Hao'nun zevk alması mı? Elmasların konu zorbalık ve aşağılama olunca çok farklı işkence anlayışlarına sahip olduklarını bildiğinden Hanbin'in zor duruma düşmesi Bir numaralı Elmas için tatlı diye nitelendirilebirdi tabii.
Benden ne istiyor? Bugüne kadar uzaktan imrenerek bakıp, hayır imrenerek değil kıskanarak bakıp O olmak istediği biriydi Hao. İletişimleri yok denecek kadar azdı ve oğlana karşı ufacık bir sempati duygusu bile beslemediği düşünülürse neden şimdi onunla konuşmaya karar vermişti, anlayamıyordu. Cumhurbaşkanının oğluydu kendisi. 2219 yılında dünyanın sonu gelmek üzereyken bile insanların hâlâ düzen ihtiyacı içinde olup birer köle gibi yönetilmeye ihtiyaç duyduklarından, başlarına bir adamı veya kadını tanrı etme istekleri ebediyen diriydi. Güney Kore'nin cumhurbaşkanı hayattaydı, şu anda bir dünya lideriydi ve Hao'nun annesiydi. Ve Hanbin şuna emindi ki o kadın parmağını şıklattığı anda nüfusu sınırda kalmış dünyada öğrenemeyeceği sır yoktu.
Peki oğlunun tüm bunlarla ilgisi neydi? Neden bir anda Hanbin'e böyle bir cümleyle gelmiş, spontane sıkıcı hayatında küçük de olsa bir delik açmıştı.
Hanbin her ne kadar gecesinde bu düşüncelerin kendini uyutmayacağını bilse de düşünmeye devam etti. Ta ki uzaktan oğlan ona seslenene kadar. "Sıra bize gelmek üzere Bronz."
