Run If You Can #S2: Under His Obsession

ℂℍ𝔸ℙ𝕋𝔼ℝ ①➈

ELLA'S P.O.V

Naalingpungatan ako ng dahil sa sinag nag araw na tumatama sa aking mukha,I looked at my self naka dress ako may be he changed me, and everything started too filled in my memories again all of it.I tear's started too escape from my eyes,I cried. But the realization slapped too me,I shouldn't be like this. "Di pwedeng ganito nalang ako palagi, I can't give up so easily, I should fight. Because I have my child inside my womb, once and for all kailangan Kong lumaban para sa anak ko. I know and I won't loose my hope, mamakaka-takas din ako!"Saad ko sa aking isipan.

I wiped all of my tears at luminga-linga, I get out of the bed and walked through the door. I grabbed the doorknob,and as I expected IT WAS LOCKED. I needed too think a another way too escape if hindi pwedeng mabuksan ang pinto.

"Oh! C'mon Michaella think!Di pwedeng ganito!Mag-isip ka!..."Saad ko sa aking isipan, until something pumped into my mind.

Sunod akong pumunta patungo sa bintana, at luminga-linga. I was looking if may mga nag babantay sa labas,at gate. Kailangan kong mag-ingat dahil kung hindi baka mas malala pang parusa ang abutin ko mula sa asawa ko. Kaagad kong ibinalik ang tingin sa kama ng masiguradong walang nag babantay. Kaagad kong kinuha ang sapin at kumot,sunod akong pumunta sa closet at hinanap ang iba pang sapin at kumot inipon ko ito, at itinali. Hanggang sa naka gawa ako ng para lubid na mag sisilbing hagdan para makababa ako. Oo alam ko delikado lalo na para sa anak ko pero desperada na ko, lalong lang kaming masasaktan ng anak ko kapag nag tagal pa kami ng anak ko mula sa ama nya. Itinali ko sa ding ding ang Isang dulo ng kumot.

"Huh!One.Two.Three!"Saad ko at kumapit na sa kumot at nag simulang bumaba, matatakutin ako sa height pero kailangan.

Nang nasa dulo nako,ay dahan dahan akong bumaba sa lupa. Luminga-linga ako ulit at nakita Kong kaya pala walang nag babantay, dahil tulog ang lahat ng mga tauhan ni Axel. Good now this is my Chance too make a move, good thing din Wala si Axel ngayon dahil siguro nasa trabaho na yun.

Mabilisan akong tumakba patungo sa gate, at dahan-dahan itong binuksan. Too prevent my self from making a noise, and I finally succeed on opening it.

"Finally!"Wika ko sa aking isipan and I take my first step, Finally this is freedom!

I walked naka paa lang ako,while praying na sana di ko maka sabay si Axel sa daan, dahil sigurado pag nangyari yun. Mawawala na lahat, at mapalarusahan na naman ako. At dumating na Ang pinaka-kinaka takutan ko! Di pa man ako nakaka dalawang hakbang ng makita ko ang pamilyar na itim na koste,and I know kung sino ang nag ma-may Ari niito!

"D@mn!I'm done!Kala ko ba nasa trabaho sya?!This couldn't be!"Singhal ko sa aking isipan, at tumakbo sa samuhan at nag tago sa mga halaman.

"No!I needed too escape!"Muling Singhal ko sa aking isipan.

Narinig ko ang pag busina ng kanyang sasakyan, I covered my mouth too prevent my self form shouting when I'm shocked.

Kita kong bumaba ito sa kanyang koste, wearing his dark awra. And he grabbed a gun from his pants at nag paputok.I covered more of my mouth,and a tear's started too escape from my eyes.

"Does he already knew?!Isn't he?!" Kabadong tanong ko sa aking isipan.

Maya-maya pa ay nakita kong nag si datingan ang kanyang mga tauhan. "Why is the gate opened?!"Galit na tanong nito sa kanyang mga tauhan.