ℂℍ𝔸ℙ𝕋𝔼ℝ ②⑤

2.4K 68 0
                                    

ELLA'S P.O.V

Nang matapos akong magbihis ay kaagad akong bumaba para hanapin ang anak ko, we must get out of here. Ayaw ko ng maging !nferno nanaman ang buhay namin ng anak ko sa kamay ng ama nya.

Napatigil ako sa pag lalakad ng bumukasang pintuan ng Isa isa mga kwarto na nadaaanan ko, and there I see my son looking just awaken and calling me while crying.  Kaagad akong tumakbo papunta dito ,and I hugged him so tight.

Humiwalay ako sa pag kakayakap sa anak ko, at pinunasan ang mga luha nito."Shhhh......don't cry baby....." Pag papa-tahan ko dito.

"Mommy a-alis na po tayo dito, A-ayaw ko na dito. They took me away from you last night huhuhu!" Pag susumbong ng anak ko, tumango ako at binuhat ang anak ko.

I WILL NOT LET HIM HURT MY SON,DESTROY HIS MENTALITY, OR EVEN MANIPULATE ME, LIKE WHAT HE DID TOO ME......

Kaagad kong tinungo ang sala, and looked if may nag babantay sa pinto. Lucky at wala. I was about too grab the door knob, when I heard someone voice that's make me tremble.

"And where do you think your going huh?" Isang mapag-banta, at sarkastimong wika nito.

Kaya nag madali ako sa kaba, I quickly grabbed the door knob and tried too open it but d@mn! What the h*ll us happening?!

"A-aking na ang anak ko!"Singhal ko ng biglang hablutin saakin ng mga tauhan ni Axel si Clide.

I tried too reach my son, but someone grabbed me. And pull closer too him.

"Bitawan mo ko!" Pag pupumiglas ko ngunit, hindi ito nag patinag. At bigla nalang akong binuhat ng parang sako.

I wiggle and punched his back, but it's no use at all. D@mn this man! He carried me back to the room.

"And do you really think that I'll let you both escape?!" He said angrily, that makes me startled.

"Bakit hi-hindi mo nalang ba kami Hayaan?!"Garalgal kong wika dito, and started too cry.

Nabigla ako ng bigla nitong sabunutan ang sarili, at pinag ba-basag ang lahat ng babasaging gamit. He shouted in anger, and look at me seriously, dangerously. And he step closer kaya napa-atras ako at bigla akong napa upo sa malambot na kama. He suddenly grabbed my shoulder.

"Why are you so selfish?! Why can't you love me?! Why do you always run?!Can't you see that I am hurting too?....." Sunod-sunod nitong tanong, kaya napa-angat ako ng tingin dito.

And I see him crying that's makes me even more sturtled. Did he cry? And what the fvcking h*ll?! Me?! Ako pa talaga ang naging selfish ngayon?!

"Pakawalan mo na ako!"Garalgal kong wika dito.

His mood suddenly change, and a smirk started too draw into his kissable lips.

"Okay fine, you can leave, but our son is going too stay in here with me." He said na, ikinahinto ko.

"No! Please ga-gagawin ko ang lahat wag mo lang ilayo sa akin ang anak ko please!....." I quickly begged, I am independent, and I have a higher pride. But when it comes too my son, I can do anything even if it's off the limits.

Run If You Can #S2: Under His Obsession Where stories live. Discover now