"Böyle hayal etmemiştim." dedi Taehyung. "Böyle hayal etmemiştim işte."
Otel odasına daha yeni girmiştik. Hemen yatağa oturup söylenmeye başlamıştı. Elimdeki çantaları bir köşeye bıraktım ve yanına gittim. Hiçbir şey dememiştim. Sessizce onu kaldırmış, banyoya doğru götürmüştüm. Yüzünü yıkamasına yardım ettim. Geri döndüğümüzde, daha iyi gibiydi.
"Hemen uyuyalım." dedim onu yatağa doğru çekiştirerek. "Tamam mı?"
"Saat çok erken."
"Mutsuzsun, üzgünsün. Uyuyalım işte, uyursak geçer."
"Vakit geçirmek istiyorum." Yatağa uzandı ve beni yanına çağırdı. İkiletmemiştim, yanına gittim ve göğsüne doğru başımı yaslarken uzandım.
"Ne istersen o olsun."
"Otelde uyumak istemiyordum." dedi kısık sesiyle. Sesi yine titremişti. "Bu siktiğimin oteline buraya gelmeden önce baktım. İstemiyordum ama biliyordum her şeyi mahvedeceğini."
"Üzülme, lütfen."
"Bazı şeyler benim yüzümden böyle."
"Senin yüzünden değil." Başımı ona çevirdim ve yüzüne baktım. "Defalarca söyledim. Bu senin yüzünden değildi. Onu sen öldürmedin. Hastalandı."
"Benim yüzümden hastalandı."
"Eminim ki çok iyi baktın ona."
"Jungkook, özür dilerim. Sana dediği şeyler için-"
"Dileme, önemi yok."
"Seni götürmemeliydim o eve. Gerçekten yapmamalıydım bunu ama değiştiğini sandım. Kabul etmek için çabalar sanmıştım. Kalbini kırdı, seni de beni de üzdü. Paramparça etti beni."
Elimi yanağına götürdüm. Hala biraz kızarık duruyordu. Okşadım. Yapacak başka bir şeyim yok gibiydi. İyileştirmeliydim. Bir şekilde iyileştirmeliydim onu. Gözlerini kapattı ve derin bir nefes verdi.
"Canını acıttı mı?" diye fısıldadım.
Gözlerini açıp cevap vermişti.
"Kalbimi daha çok acıttı."
Yaklaşıp kızaran yanağını öptüm.
"Nasıl toparlayacağım seni?"
"Bir şey yapmana gerek yok. Şu an yaptığın şey zaten toparlamak. Lütfen, sadece yanımda olsan da yeter bana. İyi olacağım, Jungkook. Yarın bundan daha iyi olacağım. Sadece bir gecem var. Acımı yaşamak için bir gecem var. Sonra bunu tamamen unutacağım. Hayatımı etkilemesine izin veremem."
İstemsizce gülümsemiştim. Çok fazla olgundu. Çok fazla güçlüydü. Yediği her darbede ayağa kalkmasını çok iyi biliyordu. Onun gibi olmak istiyordum, onun gibi olmak ve huzur kaçırmamak istiyordum ben de ama tek yaptığım her şeyi mahvetmek oluyordu.
"Seni seviyorum."
Bu sefer yaklaşan o olmuştu. Dudaklarıma yumuşak bir öpücük bıraktı.
"Taehyung." dedim geri çekilerek. "Yanağına krem sürsek iyi olurdu."
"Boş ver, geçecek nasılsa."
"Canın acır ama daha çok."
"Sen yetersin, canım acımaz"
Tekrar dudaklarıma yaklaştı. Bir öncekinden daha sert bir öpücüktü bu. Belki de ona kendini iyi hissettirme düşüncesiyle hafifçe doğrulmuştum. Kollarına dokunduğumda, buz gibi olduğunu fark edince yeniden ayırmıştım dudaklarımı.
