Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
* bu fotoğraf Çağrı'nın gülmeyi unuttuğu andan alınmıştır:)*
Ve o, benimle gel, dedi Ve beni dinledi
'''Zeynepten'''
Küçükken okulda duyup, babama aşkın nasıl bir şey olduğunu sormuştum. Bana " yalan dolan hepsi bak aşık olup evlendik de ne oldu yine mutsuzuz" demişti.
Annemle hiçbir zaman mutlu bir evlilikleri olmadı. Annem babamı sevmezdi babamda annemi.
Aşka olan o sert duvarlarımı o zamanlar örmeye başladım. Okulda benden hoşlanan çocukları dövdüm. Benim için sorun arz edecek hisler beslediğim herkesten uzaklaştım. Sevmekten sevilmekten kovalanırcasına kaçtım.
İyi ki de kaçmışım. Babamın söylediği kadar varmış. Aşk aptallıktan başka bir şey değilmiş.
Ben hayatında aşktan asla korkmamış onu bir zayıflık olarak görmemiş duygusuz birine aşık oldum. Çağrı Koçak.
Beni öpüp unutması yetmezmiş gibi bütün gün gözümün önünde Hazalla ilgilendi. O hâline dayanamayıp tuvalete gittiğimde de pişkin pişkin yanıma gelip bir problem mi var dedi.
Evet var, sana aşık olmam ve buna engel olamamam benim içim çok büyük bir problem.
Tabi bunu söylemek yerine iyi olup olmadığını sordum. Ne kadar yaptıklarına kızsam da ona karşı olan merhametim hep daha ağır basıyor.
Öğlen iyi görünmüyordu. Ona bir şey olacak diye korkudan ölecektim. Sonra hiçbir şey olmamış gibi davranması garip gelmişti. Bir problemi vardı ama bunun o bile farkında değildi.
Şimdi Ali'yle konuşmaya gidiyordum. Sabah Çağrıyla bir şeyler konuştuktan sonra Hazalın konusunu kapatmıştı. Bize de gece damda anlatacağını söyledi.
Oraya gitmek için mezarlığın önünden geçmem gerekiyordu. Vefayı çok özlediğimi hissedince ilk ona gitmek istedim. Öldüğünden beri sürekli beraber gidiyorduk ama hiç tek başıma gitmemiştim.
Vefanın mezarının başına geldim. Üstü çiçeklerle kaplanmıştı. Osman amca oğlunu bir gün bile yalnız bırakmamıştı belli ki.
