Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçimde dolaşan alkol gibi Sana gitgide sarhoş oluyorum Ruhumu, kaybetmiş gibi Sadece senin için, yaşıyorum
'''Çağrıdan'''
Hayal kırıklığı.
Zeynep'in gözlerinde sadece hayal kırıklığı vardı.
Sanki ben konuşunca içinde bir yerlerde bir şeyler yıkıldı.
İkimiz de altında kaldık.
" Nedemekbenimiçindi?" Kaderablaöfkeyle üzerime yürüyordu ama benim gözüm Zeynepteydi.
" Cevap versene Çağrı! Sen mi kullanıyodun o pisliği?"
" Kader tamam sakin ol anlatacaz her şeyi."
" Sen kes sesini Bilal! Çağrıyla konuşuyorum ben. İçiyor muydun Çağrı!"
Zeynep'in hayır demem için içinden dua ettiğine emindim ama yapamazdım. Buradan dönüş yoktu.
Gözlerimi ondan çekip Kader ablaya baktım. Yüzünde sadece öfke vardı.
" Evet, içiyorum."
Anlık olarak Zeynep'e baktığımda gözlerini kapattığını, yanağından bir yaş süzüldüğünü gördüm.
Zeynep'in evini yıktım.
Bakışlarımı yere çevirdim. Geldiğimden beri titreyen elim durmuştu. Ölüm dinginliği vardı üzerimde. Sanki her şey bitmiş de ruhum gitmeyi unutmuş gibiydi.
" Sen nasıl bir herifsin be! Ben sana güvenip kızımı emanet ettim Çağrı!"
Kader abla omzumuyumruklamaya başladı. Ona tepki verecek durumda değildim. Kaskatı kesilmiş hareket edemiyordum.
" Pislik!" Yumrukları hızlanmaya başladığı sırada Bilal abi araya girip onu durdurdu. Ben hâlâ olduğum yerde durup yeri izliyordum. O an arkamda duran Berk ve Ege kollarımdan çekiştirip beni geriye doğru çektiler.
" Kızım her gün bunun yanındaydı Bilal sen nasıl izin verirsin ya nasıl!!"
Berklere uyup geriye doğru ilerlediğim sırada gözlerimi Zeynep'e çevirdim. Ağlayan gözlerle beni izliyordu. Yüzünde kesik kesik hatırladığım bakışlar vardı.
Çatıda ölmek istediğim gece bana nasıl bakıyorsa şu an da öyle bakıyordu.
