ភាគ២៩
ស្អែកឡើងឈានចូលមកដល់ សុងហ៊ុននិងជេគបានរៀបចំខោអាវដាក់ក្នុងវ៉ាលី ហើយក៏លាលោកផាកនិងអ្នកស្រីផាកធ្វើដំណើរទៅកូរ៉េវិញ ព្រោះនាយត្រូវមកបនរជុំពិភាក្សាជាមួយនិងភាគហ៊ុនថ្មី។ ថមបានមកទទួលគេនៅមុខផ្ទះ ដើម្បីយកមកព្រលានយន្តហោះ
សុងហ៊ុន«នៅទីនេះហើយ ប៉ាទៅ Check in»
ជេគ«អឹម»
បន្ទាប់ពីCheck inអីអស់ហើយពួកគេទាំងពីរក៏ឈរចាំមួយសន្ទះុ សឹមដល់ម៉ោងក៏ឡើងយន្តហោះចេញដំណើរទៅកូរ៉េតែម្តង។
6ម៉ោងជាងគេក៏បានមកដល់កូរ៉េ ទីនេះវាយប់ល្មមសុងហ៊ុនក៏ check out ហើយនាយក៏ឲថមជូនទៅញាំអីនៅហាងសិនសឹមទៅផ្ទះ។
_______///_______
-ភូមិគ្រិះ
ជេគបោះជំហានចូលក្នុងផ្ទះ អារម្មណ៍គេក៏ចាប់ប្លែក តាំងពីឃើញផ្ទះនេះដំបូង មានអារម្មណ៍ថាគេដូចធ្លាប់នៅយ៉ាងមិចអញ្ចឹង។
សុងន៊ុន«មានអ្វីមែនទេ?»
ជេគ«អ...អត់នោះទេ» គេបញ្ចេញការគិតចោល។
ម៉ែដោះ«អ្នកប្រុស! អ្នកប្រុសតូច!» ម៉ែដោះចេញពីក្នុងផ្ទះបាយ ហៅជេគដោយក្តីនឹករលឹក វ័យចំណាស់ជូតទឹកភ្នែកខ្លួនចេញ
ជេគ«ម៉ែដោះ?»ខួរក្បាលគេក៏ចាប់ឲហៅឈ្មោះគាត់បែបនេះ ឬមួយក៏គេមានទំនាក់ទំនហល្អជាមួយគាត់ច្រើនពេក?
ម៉ែដោះ«អ្នកប្រុសតូចចាំម៉ែដោះដែលមែនទេ? ហឹក»ឃាត់ទឹកភ្នែកមិនជាប់ពិតមែន ម៉ែសោះរត់ចូលទៅអោបជេគយ៉ាងណែន គេក៏អោបគាត់វិញទាំងមីងមាំងៗ
សុងហ៊ុន«បានហើយ នេះក៏យប់ល្មមហើយ ចាំស្អែកនិយាយគ្នាបន្តចុះ ជេគទើបនិងធ្វើដំណើរពីផ្លូវឆ្ងាយផង
ម៉ែដោះ«ចាស៎»
ជេគ«ខ្ញុំទៅគេងសិនហើយ»
សុងហ៊ុន«មកជេគ» គេកាន់ដៃជេគឡើងទៅបន្ទប់។
-បន្ទប់-
ក្រាក!
សាយភាយក្លិនក្រអូប វាហាក់បីដូចជាក្លិនដែលគេធ្លាប់ហិតពីមុនមក ជេគចូលមកដល់ក្នុងបរិវេណបន្ទប់ គេសម្លឹងមើលទៅរូបថតព្យូរនៅជញ្ជាំង មានតាំងពីកូនង៉ែតដល់ជំទង់ពេញវ័យ វាជារូបគេ?
