ភាគបញ្ចប់
>Skip
ធ្មេចបើកៗរយៈពេលពីរឆ្នាំក៏កន្លងផុតទៅ ហើយពេលនេះជេគនិងសុងហ៊ុនក៏មានកូនស្រីម្នាក់ ដោយពួកគេទាំងពីរបានទៅទិញមេជីវិតពីមន្ទីរពេទ្យនិងជួលឲគេពពោះឲ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវតែយកកូនពីព្រោះសុងហ៊ុនពេលនេះក៏ចាស់ទៅបន្តិចម្តងៗទៅហើយ មិនអាចពន្យាពេលបាននោះទេ។
អ៊ុនហ្គី«ប៉ាប៉ា» នាងល្អិតអាយុមួយឆ្នាំត្រឹម កំពុងតែកកូរកកាយឳពុកខ្លួួនទាំងព្រឹកព្រលឹម
សុងហ៊ុន«កូនហ្អា៎ ឲប៉ាៗគេងឲសុខស្រួលមួយថ្ងៃតើបានទេ?»គេនិយាយងុលៗទាំងសឹងស្តាប់មិនបាន
ជេគ«ល្មមងើបបានហើយ មកមើលកូនអូនទៅធ្វើម្ហូប» ជេគបែរទៅថាឲ
សុងហ៊ុន«ម៉ែប្រពន្ធហ៎»គេស្ទុះងើបទាំងពេបមាត់
ជេគ«ប្រយ័ត្នកូនខឹង យកទៅងូតទឹកផង»
សុងហ៊ុន«បាទ មោះប៊េប៊ី» គេលើកបីកូនដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក រួចងូតទឹកឲកូន។ រយៈពេលពីរឆ្នាំមកនេះសុងហ៊ុនបានបំពេញភារកិច្ចជាស្វាមីនិងឳពុកយ៉ាងល្អ ទោះជាការងាររវល់ប៉ុណ្ណាក៏មិនក៏មិនភ្លេចកូនដែល ជេគពិតជាសំណាងណាស់ដែលជ្រើសរើសសុងហ៊ុនជាដៃគូរជីវិត។ បន្ទាប់ពីគេស្លៀកពាក់ឲកូនរូចហើយ គេក៏ពរកូនចុះមកក្រោម ចំពេលជេគធ្វើម្ហូបហើយល្មម
ជេគ«មោះ មកដេតឌីមក»ជេគលើកដៃទទួលអ៊ុនហ្គីពីសុងហ៊ុន ហើយក៏ថើបនាងមួយខ្សឺត
សុងហ៊ុន«ថ្ងៃនេះគម្រប់ខួបពីរឆ្នាំហើយណា ដែលយើងសាងគ្រួសារជាមួយគ្នា» គេដើរមកអោបចង្កេះជេគពីក្រោយ និយាយដោយទន់ភ្លន់ អ៊ុនហ្គីលើកដៃទះមុខប៉ាគេផ្លាច់ៗ
ជេគ«ហើយបងចង់ធ្វើយ៉ាងមិច?» គេអង្អែលមុខសុងហ៊ុន
សុងហ៊ុន«យប់នេះយើងទីញាំអីនៅខាងក្រៅទៅ ចាំបងឲគេមករៀបចំខ្លួនឲអូន»
ជេគ«អុនតាមចិត្តបងហើយ» គេញញឹមមុននិងដាក់ខ្លួនអង្គុយលើកៅអី
អ៊ុនហ្គី«ញាំ ដេតឌី»
ជេគ«អូខេ ហារមកមាត់ចាំដេតឌីបញ្ចុក» ការចិញ្ចឹមកូនវាមិនមែនស្រួលឡើយ តែក៏ជាសេចក្តីសុខដែលបានបង្កើតគ្រួសារមួយ សុងហ៊ុនមិនដែលឲជេគហត់ឡើយ គេមិនឲជេគទៅធ្វើការអ្វីទាំងអស់ គឺនៅតែផ្ទះចិញ្ចឹមតែកូនមួយមុខទេ។
