Dün gece Minho hoca eve gelmemişti.Bende aramamıştım.
Öğretmen ve öğrenciden fazlası değildik ve olmamalıydık.
Kısa kesmek en mantıklısıydı.Şuan evdeydim.
Evet,babam hala bana kızmamış,dövmemiş veya başka bir şey yapmamıştı.
Belki artık severdi?
Sevgiye açtım.Buda benim zaafımdı. "Oğlum," babam odama girdi ve yanıma gelip saçlarımı okşamaya başladı.
Yediğim tokatla neye uğradığımı şaşırdım. "İt oğlu it!" yakama yapıştı. "Sen ne hakla gidip öğretmeninin evine saklanıyorsun!" bir tokat daha yedim. "Seni seveceğimi mi zannettin?Acınası köpek seni!" bir tane daha,bir tane daha ve bir tane daha...
Kaç tane dayak yedimi hatırlamıyorum.En son hatırladığım ise babamın beni evin bodrumuna kilitlemesiydi...
...
"Hyunjin!" telefonumu açmıştım ve arayan ilk kişi Minho hocaydı. "Ne var?" dedim yorgunlukla. "İyi misin?" dedi. "Sanane?" veridiğim cevapları kendimden bile beklemezdim. "Hyunjin." dedi. "Ne var ne?Sanane benim nasıl olduğumdan?" öksürdüm. "Sen sadece öğretmenimsin benim.Dersini anlatır geçersin,o kadar." bir daha öksürdüm. "İyi misin?"dediğinde gülümsedim. "İyiyim,sen nasılsın?"dedim. "Hwang,bana ciddi bir şekilde cevao ver,neredesin?" dedi. "Babamlardayım.Pardon,evin bodrumundayım."dedim. "Geliyorum." "Dur!" dedim. "Gelme." dedim. "Neden?" siniri sesinden anlaşılıyordu. "Babam çok sinirli,sana zarar verebilir.Hem gelme,beni neden bu kadar umursuyorsun ki?Neyim ben senin için?" dedim. "Herşeyimsin."durdum. "Ne?"dedim. "Herşeyimsin dedim,şimdi geliyorum oraya."
...
"Sana dedim!" dedi sinirle Minho hoca. "Ben sana gitme dedim!İlla yalvarmam mı lazım Hyunjin?Gitmeni istemiyorum dedim işte,gitme dedim!" diye kızıyordu salonda dolanırken. "Beni anlamıyorsun." dedim. "Anlamama izin vermiyorsun!" diye çıkıştı. "Anlayamazsın zaten!Sen sevildin,küçükkende sevildin,halada seviliyorsun.Annenler birbirlerini sevdiler!Anlayamazsın beni,anlayamazsın!Sevilmek benim zaafım tamam mı?Acınası bir insanım." dedim sinirle. "Allah belamı versin öldürürüm seni." dedi Minho hoca. "Sen beni delirtmek mi istiyorsun Hyunjin?Acınası değilsin diyorum sana,bir haftadır kendimi yırtıyorum ben!Ya,ya ben sana kal dedim,gitme dedim!Seni evime aldım,evimiz dedim buraya!Tutturmuşsun bir sınır da sınır,sınırlar umrumda değil duydun mu beni?Um-rum-da-de-ğil!Senin beni umursamamanda umrumda değil!" dedi sinirle.
Hızla bana yaklaştığında korkmamış değildim.Çenemden tutup yüzümü kaldırdı. "Sınırlarını bilmelisin." dedim. "Umrumda değil." "Umrumda değil diyorsun ama biliyorum,umursuyorsun.Sadece senin ve benim iyiliğimiz için sınırları koyuyorum."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sınır mevzusuna bir açıklık:Sırf seri uzasın diye yapıorm o kadar.
Günün son bölümü,herkese iyi geceler ve tatlış rüyalar<3 (YORUM)
