3. ODKAN BORİSOV

11.2K 1K 4K
                                    




Merhaba! Farkındasınızdır ki ilk iki bölüm de Odkan pek fazla yoktu. Artık hikayeye tamamen girdiği bölümdeyiz. Dolayısıyla olaylara da. Çünkü olay demek Odkan Borisov demektir biliyorsunuz ki...

Duyuruları Instagram hesabımda yapıyorum: @/deathlessniks @/aslanlarserisi

Sohbet etmek için Twitter hesabıma gelebilirsiniz. Bölümlerden sonra tepkilerinizi okumayı ve kritik yapmayı seviyorum. Hesabım: @/sabahayolculuk

Konrulun Kafesi'nin playlisti var, koyduğum şarkıları oradan bulabilirsiniz. Kitabın ismiyle aynı isimde.

İyi okumalar dilerim. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. 🩶

The Weeknd, The Hills

Limi, The Best I Ever Had

SAYGRACE, You Don't Own Me

3. ODKAN BORİSOV

2012, 29 Temmuz.

"Sanırım Borisov'dan hoşlanıyorum."

"Siktir oradan."

Kafasını hafifçe geri ittiğinde büyük kahverengi gözlerini yüzüme dikti ve o an şaka yapmadığını fark ettim. Gülüşüm yüzümde tam anlamıyla soldu. Hayır. Nadiren ciddileşirdi bu yüzden ciddiyken nasıl baktığını biliyordum. Şu an baktığı gibi.

Lütfen ben yanlış anlamış olayım, diye geçirdim içimden. Az önce terlediğim için çıkardığım ceketi giyme ihtiyacı duymuştum.

"Şaka yapıyorsun," dedim kaşlarımı çatarak. "Şaka yapıyorsun, hiç öyle bakıp beni kandırmaya çalışma."

Yüzümün önüne gelen bir tutam saçı gerginlikle kulağımın arkasına tıktım. Saçımın platin sarısı renkte olmasına hâlâ alışamamıştım ve hiçbir zaman alışabileceğimi sanmıyordum.

Siyahı özlüyordum.

"Keşke şaka yapsam," dedi parmaklarını elindeki bardakta dolaştırdığında. İri kahverengi gözleri artık gözlerime bakmıyordu. "Ciddiyim."

Büyük bir şaşkınlıkla ona baktım. En yakın arkadaşıma. Bana geceleri masallar okuyan kıza. Ben onu her seferinde yalnız bıraksam da beni hiç yalnız bırakmayan o kıza. Benimle beraber kurtulabilen tek kişiye. Benim dışımda Odkan Borisov'un kurtardığı tek kişiye.

Kurtarıcıya beslenilen hayranlık...

Onu benden daha iyi kimse anlayamazdı.

"Saçmalıyorsun," dedim. Gerilmeme rağmen ona belli etmemeye çalıştığım için gülüyordum. Gerildiğimi fark ettiğini biliyordum. Beni tanıyan tek insan oydu. Ama çabalamak benim doğamda vardı.

"Gerilecek bir şey yok," dedi. "Neden böyle tepki veriyorsun? Hem sence de bu normal bir durum değil mi? Beni o kurtardı."

Beni de kurtardı.

Ama ben ona aşık olmuyorum, değil mi?

KONRULUN KAFESİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin