DEĞİŞİM Serisi | Yarı Texting (Bitti!)

2. Kitap - 6. Bölüm

"Sorun nedir?"

Dedim gözlerinin içine bakarak. Ama o hala susup gözlerimin içine bakmayı sürdürüyordu.

"Gözlerin... Çok güzeller."

"Teşekkür ederim. Bu çok hoş."

Dedim gülümseyerek.

Bir anda yaklaşıp alnını alnıma dayadı. Gözlerini kapatıp,

"Seni özledim."

Dedi fısıltıyla. Bunu duymayalı uzun zaman olmuştu. Çünkü o zamanlar 16 17 yaşlarındaydım.

Denge olabilirdim. Acı çekebilirdim. Ama hiç aşık olmamıştım.

Kalbimin küt küt atması benim için normal miydi?

Tamam, pekala. Bu yapacağım şey karşısında ikimizin de şaşıracağına eminim.

Ellerimi yanaklarına koyup daha da yaklaştım ve dudaklarımız birbirini bulduğunda, vücudumda bir sıcaklık oluştu. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Her yerim yanmaya başladı.

Ama ani bir geri tekmeyle geri çekildim.

"Özür dilerim. Biliyorum, bunu..."

Ama cümlemi bitiremeden dudaklarıma yapıştı.

Bu gerçekten benim için hem tuhaf hem de çok güzel histi.

Bunca olandan sonra onu seviyordum. Onu bırakamazdım. Sam benim için daha fazlasıydı.

Geri çekildiğinde tekrar alnını alnıma dayadığında nefes nefeseydik. Gülümseyerek gözlerimin içine baktı.

"Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum şeytan çocuğum."

***

Arabaya bindiğimizde hala yüzüm kıpkırmızıydı. Biz az önce ne yaşamıştık.

Yerime yerleştiğimde bu sefer sürücü koltuğuna Emily geçti ve diğer yanına Aaron geçmişti.

Tam karşıma ablam geçtiğimde, Sam da yanıma geldi. Gülümseyerek göz kırptığında, ben sadece gülümsedim.

Ablam gözlerini kısarak bana baktı. Sonra anlamış gibi sinsice gülümsedi.

Kolumu çekip birazcık yaklaştı.

"Neler yaşadınız öyle? Anlat bakalım kardeşim."

Yüzüm yavaş yavaş kırmızıya dönerken ablama baktım.

"Hiç, hiçbir şey."

"O senin kalbini kırarsa, bak o zaman ben ona ne yapıyorum."

"Oo oo hayırlı olsunlar. Ben şimdi elti mi oldum!?"

Herkes Emily'in söylediği şeye karşısında gülmeye başladık.

"Bu gidişle maalesef öyle olacaksın Emily."

Dedi ablam, Emily'e. Ben ise yerimde sinmiş bir şekilde öylece bakıyordum.

Sanırım bu gidişle Emily haklı çıkacaktı, komik olsa bile.

***

"Bu baya uzun sürdü. Ama maalesef daha yolumuz var arkadaşlar."

Herkes dışarı çıkınca ben yerime sindim. Dışarı çıkıp kimseyle konuşmak istemiyordum.

Bütün olaylardan sonra doğrusu buydu belki de.

Geçmişi hatırlarsak eğer gerçek şu ki bütün bu olaylar belki de sadece, bu lanet denge olduğum için olabilir mi?