<ជាឯងមែនទេមីខ្មីន>ថេយ៉ុងហាក់ភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងពេលដែលដឹងថាជាជីមីនជាអ្នកតាមប្រមាញ់យករូបរបស់គេ។
<គ្នាខុសហើយមកពីមិនដឹងថាជាឯងនឹងណា>
<ហ៊ើយបានហើយលែងជើងយើងទៅឯងគួរតែទៅនិយាយជាមួយយ៉ុនគីទៅ>
<ហា~អត់ទេគេជាតារារ៉េបមិនស្រួលតែដឹងថាយើងជាអ្នកផ្សាយនោះគេនិងជេយើងដូចពេលគេរ៉េបចឹង>ជីមីន
<ហ៊ើយបានហើយខ្មីន ល្មមលែងជើងបានហើយព្រោះយើងត្រូវមានកាងារធ្វើ>ថេយ៉ុង
<នែ!vឯងនៅចង់ធ្វើជាម៉ូឌែលយូរទៀតទេ>
ជីមីនគេហាក់អន់ចិត្តនឹងថេយ៉ុងដែរពីរឿងនេះព្រោះតែជីមីននឹងថេយ៉ុងជាមិត្តស្លាប់រស់នឹងគ្នាពួកគេទាំងពីរគឺរស់នៅជប៉ុនតែដោយសារតែមានពេលមួយនៅកូរ៉េបានជ្រើសតារាម៉ូឌែលទើបថេយុងសាកដាក់ពាក្យធ្វើតែមានអីជាប់មែនទែន ទើបធ្វើឲគេប្រញាប់មកកូរ៉េដោយមិនបានលាជីមីនបន្តិចសោះថែនទាំងប្ដូឈ្មោះទៀតផង។ ថេយ៉ុងចូលធ្វើម៉ូឌែល2ឆ្នាំហើយ
<រឿងនេះយើងមិនទាន់គិតទេ>
<យើងចង់បានមិត្តភាពដូចមុនណាស់>ជីមីនងើបឡើងនិយាយទាំអួលដើមក
<អឹម~យើងត្រូវហើយនេះនាមបណ្ណ័យើងឯងយកទុកទៅចំណែកសំណួរមុននេះយើងនឹងផ្ដល់ចម្លើយឲពេលក្រោយ>ថេយ៉ុងហុចនាមបណ្ណ៏ឲជីមីនរួចដើរចេញទៅដោយសាតែគេមានការងារសំខាន់
<ឯងដាច់ចិត្តណាស់>
Skip
ជុងគុកបន្ទាប់ពីដេកគិតគម្រោងការអស់មួយសន្ទុះមកនាយក៍នឹកឃើញគម្រោងមួយទើបអោនខ្សឹបបងប្រុស
<ឯងគិតថាបានផលហេស>ជុងអ៊ុន
<ធានា មិនស្រួលនាងទៅលោតទឹកផងមិនដឹង>ជុងគុកសើចស្ញេញហាក់សប្បាយអរនឹងគម្រោងការនេះណាស់
<នាងប្រហែលជាត្រូវបណ្ដេញផងមិនដឹង>ជុងអ៊ុនញញឹមមើលទៅcomputerទាំងដៃកំពុងតែរៀបចុច វិដេអូស៊ិចមួយផុសចូលបណ្ដាញសង្គម
<វាប្រាកដហើយ ម៉ោះបងចាំរាប់ថយក្រោយទាំងអស់គ្នា>ជុងគុក
