Chapter 65

526 27 18
                                    

Irene's POV

Sinundo na ako ni Greggy sa bahay ko. I have a strange feeling para akong excited na kinakabahan

"dear, are you okay?" tanong nito

"oh don't worry, I'm just tired at work" pagpapalusot ko dito

"if you want pwede naman tayong hindi na lang tumuloy" pagpapakalma nito sa akin

hinawakan ko naman ang isa niyang kamay

"ayos ako at isa pa malapit naman na tayo, nakakahiya din kay tito kung hindi tayo pupunta" sabi ko dito

Ilang metro na lang ay makakabalik na ako sa condo ni Gab after six months makakapunta na ulit ako do'n

Makalipas ang ilang minuto

Bumaba na kami ni Greggy sa may garage ng condo at pagtapos nagelevator na lang kami para mapabilis ang pag-akyat namin

Pag-akyat namin agad akong sinalubong ni Manang

"it's nice to see you" sabi sa akin loren

"oh my loren" sabi ko naman tas nagbeso kami

"it's been a long time since we seen each other and I barely recognize you ading" sabi naman ni manang

totoo naman matagal kaming hindi nagkita since nagtuturo pa rin ako at hindi na rin siya nakatira sa bahay dahil live in na sila ni Loren

"Manang hindi ka pa rin nagbabago" sabi ko dito at niyakap 'to

Bineso naman sila ni greggy

"since we all here naman na, let's eat" sabi ni Manang

"I'm hungry na rin" sabi naman ni Loren

"Btw Irene can you grab the dessert in the kitchen, I forget it na kasi" dagdag ulit ni loren

Pumayag naman ako hindi ko rin inaasahan na sasamahan daw ako ni Greggy. Habang naglalakad papunta sa kusina bigla akong hinila ni Greggy nagtataka naman ako kung bakit madilim dito. Isinandal niya ako sa ref atsaka hinalikan ginantihan ko ko naman siya ng halik habang dahan dahan niyang tinataas ang palda ko

Gab's POV

Nakaramdam ako ng mga yabag ng parating kaya agad akong lumipat malapit sa switch ng ilaw. May narinig akong kalabog kaya alam ko ng andito na si Irene

"surpris..." sabi ko sabay bukas ng ilaw

Nagulat ako sa nakita ko, halos tumulo ang luha ko pero kailangan kong magpakatatag para sa sarili ko

"andito ka na pala insan" sabi ni Greggy

"pasensya na kayo kung nasira ko yung paglalabing labing niyo" sabi ko dito at agad na tumakbo sa labas

nakita ko sila loren na nasa dining area, tinignan ko lang sila at doon pumatak ang luha ko, agad akong tumakbo palabas ng garage. Tinapon ko na din yung flower na dapat para kay Irene pinagsisipa ko yung kotse ko ng may biglang yumakap sa akin

"leave me alone" sabi ko

"I'm so sorry Gab" sabi nito kaya napalingon ako

Si Manang yun

"'wag niyong sabihing alam niyo 'to?" galit kong sabi

"yes pero hindi naman namin alam na babalik ka insan" sabi ni Loren

"ang kapal mo din naman tawagin akong insan pagtapos mong kampihan yang tarantadong Greggy na yan. Alam niyo kung anong meron sa amin ni Irene bat hindi niyo siya pinigilan? bat niyo siya hinayaan? at ang masakit no'n masaya pa tayo kaninang nagkwekwentuhan hindi niyo man lang sinabi sa akin na may greggy at Irene na pala" sabi ko sa kanila habang umiiyak

"I'm so sorry Gab" sabi ni Manang

"shut the fuck up, leave me alone at simula ngayon hindi mo na ako pinsan loren" sabi ko dito at umalis sila

bigla naman dumating si Irene at nakita niya akong umiiyak

"let me explain" sabi nito sa akin

tumayo ako at tinignan siya

"sabihin mo sa akin na hindi kayo na greggy, sabihin mo na walang lang yun. Papatawadin kita, paniniwalaan ko lahat ng sasabihin mo" sabi ko dito habang umiiyak at hawak hawak ko ang kamay niya

Bumitaw naman siya sa pagkakahawak ko

"Sorry Gab kami na ni Greg" sabi nito sa akin bigla na lang

"Sorry lang? alam mo ba na araw-araw ako nagdadasal na sana hindi ka makahanap ng ipapalit sa akin,na sana may Irene pa akong babalikan. Hindi ko naman inaasahan na magiging kayo pala ni Greggy" sabi ko dito

"tell me hinintay mo ba ako? o minahal man lang nung andiyan ako sa piling mo?" tanong ko dito

"mahal kita Gab" sabi ni Irene



"mahal mo ko pero bakit pinili mong saktan ako? kung mahal mo ko bat hindi mo ko nahantay? kung mahal mo ko bakit ganto yung pinaparamdam mo sa akin?" sabi ko

"hindi ko sinasadyang mahalin si Greg, siya yung andiyan nung kailangan kita, siya yung nagpapatahan sa akin sa tuwing umiiyak ako, siya ang gumagawa ng mga ginagawa mo. Masisi mo ba ako kung nahanap ko sa kanya yung dapat na ikaw ang gumagawa?" tanong nito

"bakit nung panahon ba na kailangan kita nasaan ka? nung mga panahon ba na nag-iisa ako do'n sa napakalayo na lugar na yun asaan ka? sa tuwing umiiyak ako ramdam ng unan kung gaano ako nasasaktan pero hindi ako humanap ng iba. Pasensya ka na kung pinili kong ayusin yung sarili ko sa mga paratang na hindi ko naman ginawa na. Pasensya kung sa kanya mo nahanap lahat ng wala sa akin? pumili ka na lang sa amin ako o si Greggy?" tanong ko dito

"Gab mahal kita pero hindi sapat na dahilan yun para piliin kita" do'n ako lalong nadurog

"mas mahal ko na si Greggy ngayon,I'm so sorry" dagdag nito

"that's it, Greggy is so lucky to have you. Good luck to the both of you" sabi ko atsaka sumakay ng kotse

gusto kong magpakalasing at kalimutan ang lahat. I texted Alice and tell her everything naginsist din siya na samahan ako.

To be continue
sakit niyo na huhuhu

My Professor,My LoverWhere stories live. Discover now