Boys Love

Κεφάλαιο 8

- Δεν πειράζει Εμμα εκανες ότι μπορούσες. Θα το χειριστώ εγώ από εδώ και πέρα. Ευχαριστώ πάντως.

Πέρασε λίγη ώρα και ο Ντάνιελ επέστρεψε.

"Τι εχεις; Γιατί πάλι μουτράκια; Νόμιζα πως πέρναγες ωραία" λεει.

"Όχι όμορφα περνάω απλά... άσε τιποτα" του απαντάω.

"Έλα αφού σε βλέπω, μην μου λες ψέματα" λέει και με κοιτάζει μέσα στα μάτια.

"Κοίτα. Από τότε που σε γνώρισα, ο καλύτερος μου φίλος, ο Νικ, αρνείται να μου μιλησει αν δεν ξεκοψω μαζι σου. Αλλά εγώ δεν θέλω να χωρίσουμε γιατί περνάω πολύ ωραία μαζί σου. Δεν ξέρω τι να κάνω και δεν θέλω να χάσω κανέναν από τους δύο σας" απαντάω βάζοντας τον σε σκέψεις.

"Πάμε σπίτι και θα το συζητήσουμε εκει" λεει και αρχίζουμε να μαζεύουμε. Παίρνουμε ενα ταξί και μέσα σε μια ώρα ήμασταν πίσω.

"Αληθεια, δεν θέλω να μπαίνω ανάμεσα στις σχέσεις σου με τους φίλους σου" λεει και κάθεται πάνω στο κρεβάτι μου.

"Όχι δεν το εννοούσα έτσι. Δεν μπαίνεις ανάμεσα σε καμία σχέση. Ίσα ίσα που από τότε που σε γνώρισα η ζωή μου είναι καλύτερη. Με ακούς οτιδήποτε και αν σου πω και είσαι ο πιο καλός και ρομαντικός άνθρωπος που εχω γνωρισει" του λέω και κάθομαι διπλα του.

"Θελεις τη συμβουλή μου; Δωστου λίγο χώρο και χρόνο και είμαι σίγουρος πως άμα σε αγαπάει θα γυρίσει πίσω" με συμβουλεύει.
Ανεβαίνω πάνω του και τον κανω μια αγκαλιά καθώς το είχα ανάγκη. Καθομαι εκεί για λίγο ώσπου να βρω και παλι την ψυχική μου ισσοροπια.

Η ώρα είχε πάει 5 και δεν είχαμε τι να κάνουμε. Ο Ντάνιελ φαινόταν πολύ σκεπτικός.

"Τι σκέπτεσαι;" τον ρωτάω.

"Σκεπτόμουν... μήπως να αρχίσω να λέω σε κοντινούς ανθρώπους πως... ξέρεις... είμαστε μαζι" απαντάει.

"Αλήθεια; Ναι αυτό είναι υπέροχο! Σίγουρα να το κάνεις! Αν θέλεις δηλαδή..." λεω

"Άμα το εγκρίνεις εσύ μικρέ" μου λέει και κοιτάζει τα χείλια μου ενώ δαγκώνει τα δικά του. Ηξερα ακριβώς το ήθελε οπότε ορμισα.
Πρώτη φορα τον φιλούσα τόσο άγρια αλλά το απολάμβανα. Έβαλα τα χέρια μου πίσω από τον λαιμό του και την γλώσσα μου μέσα στο στόμα του.
Χωρίζω για λίγο τα χείλη μας και του ψυθιριζω "Σε θέλω τωρα!"
Με το που του ακούει μου βγάζει την μπλούζα και με ρίχνει στο κρεβάτι.
Γλύφει την κοιλιά μου και δαγκώνει το στήθος μου. Έβαλα τα δάχτυλα μου ανάμεσα στα μαλλιά του.

"Εκει, εκεί ακριβώς!" φωνάζω και αυτος συνεχίζει πιο άγρια.

Ντάνιελ POV:

Του δαγκωνω το στήθος ενώ αυτός φωνάζει και ανατσεναζει. Πόσο λατρεύω να τον ακούω να κάνει τέτοιους ήχους. Με μια γρήγορα κίνηση με βάζει από κάτω του και αυτος βρίσκεται από πάνω μου.

"Για να δούμε πόσο αρέσει σε εσένα αυτό" λεει και με κοιτάει με ένα πονηρό βλέμμα. Πριν προλάβει να μου επιτεθεί παρατηρώ κοκκινίλες πάνω στο στήθος του και κατάλαβα πως μάλλον τον ειχα πονέσει.

"Είσαι καλα; Μήπως ημουν πολύ αγριος και πονέσες;" ρωτάω ανήσυχα και σηκώνομαι.

Κάθεται δίπλα μου.

"Εντάξει ίσως να πονεσα λιγάκι αλλά μου αρεσε" λεει κάθεται στο κρεβάτι μπροστα μου.

"Δεν φαίνεται σαν να πονέσες μόνο λίγο" λεω και του δείχνω τις μελανιές/κοκκινίλες που του είχα αφήσει.

"Μην ανησυχείς. Θα φύγουν σε λίγο" λεει προσπαθώντας να με καθησυχάσει.

Εγώ όμως δεν τον άκουσα και τον πείρα αγκαλιά μέχρι το μπάνιο.

"Αληθεια δεν χρειάζεται να μου βάλεις κάτι. Είμαι καλα" λεει.

"Σταμάτα και άφησε με να σε βοηθήσω" του απαντάω με αυστηρό ύφος.

Τον αφήνω πάνω στην λεκάνη και ανοίγω ένα ντουλαπάκι να βρω μια κρέμα για κοκκινίλες. Άρπαξα μια που βρήκα και έβαλα λίγο στο χέρι μου. Τον πλησίασα και άρχισα να του τρίβω το στήθος προσπαθώντας να απλώσω την κρέμα. Παρατήρησα πως με κοιτούσε έντονα.

"Γιατί με κοιτάς τόσο επίμονα;" ρωτάω.

"Μου αρέσει όταν το παίζεις σοβαρός" λεει με ένα χαμόγελο.

"Α ναι ε; Τι αν σου δέσω τα χέρια με αλυσίδες στα κάγκελα του κρεβατιού σου και σου κάνω ότι θελω;" ρωτάω με ένα πονηρό χαμόγελο.

"Δεν είναι και τοσο κακή ιδέα" απαντάει.

"Άλλη φορα" λεω. "Ήδη σου άφησα πολλά σημάδια και δεν θέλω να σε χειροτέρεψω".

Τελείωσα με τις κρέμες και τον πήρα πάλι αγκαλιά μέχρι το δωμάτιο του.
Τον ρίχνω το κρεβάτι και τον πλησιάζω δίνοντας του φιλιά παντου, χωρίς να τον δαγκωνω αυτή την φορά.

Σας αρέσει αυτό το κεφαλαιο; Αν ναι ακολουθήστε με για περισσότερα! Τα λέμε! ❤