Boys Love

Κεφάλαιο 15

Ενιωσα τα παγωμένα δάχτυλα του Ντάνιελ παμω στο πρόσωπο μου. Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και αντίκρισα το όμορφο πρόσωπο του μέσα στο σκοτάδι. Ο ήλιος ήταν έτοιμος να ανατείλει επόμενος ήταν πολύ νωρίς..

"Τι ώρα ειναι;" μουγκρισα.
"Ειναι εξι και μιση, καλε μου"
"Γιατί με ξύπνησες τόσο νωρίς" παραπονέθηκα.
"Εχω κανει σχέδια για εμάς τους δύο σήμερα. Σηκω σιγά σιγά"

Τεντοθηκα και ανακάθισα στο κρεβάτι.

"Τι θα φάμε" ρώτησα.
"Δε θα φάμε ακόμα. Αντε ντύσου δε θα προλάβουμε!"

Σηκώθηκα και έβαλα μια μαύρη βερμούδα με μια άσπρη φανέλα και για παπούτσια τα άσπρα airforce μου. Ο Ντάνιελ έβαλε τα ρούχα που φόραγε εχθές καθως δεν είχε αλλά και με τράβηξε εξω απο το σπίτι.

"Καλημέρα όμορφε" είπε αφήνοντας μου ένα ρουφιχτο φιλί στο μάγουλο. Ποσο το λάτρευω όταν το κάνει αυτό.
"Καλημέρα" είπα αφού ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μου. "Που θα με πας μες τα άγρια χαράματα, άντρα της ζωής μου;"
"Δε θα σου αποκαλύψω τιποτα ακόμα" απάντησε κλείνοντας μου το μάτι.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατείλει σιγά σιγά και ο ουρανός είχε ένα υπέροχο μπλεκοκκινο χρώμα. Κοιταξα το αγόρι που βρισκόταν διπλα μου και τον θαύμασα για λίγη ώρα.

"Γιατί με κοιτάς τόσο επίμονα;" είπε χωρίς να με κοιτάξει.
"Γιατι σε αγαπώ ρε βλακα" είπα απότομα και πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα τι είχα μόλις πει. Το πρώτο μας "σ' αγαπω", μόνο που δεν ήθελα να είναι έτσι.

Με κοιταξε και χαμογέλασε αβολα, δεν είπε τίποτα παραπάνω οπότε και εγω έμεινα σιωπηλός.

Κανένας από τους δύο μας δεν μίλησε για το υπόλοιπο της διαδρομής ώσπου φτάσαμε σε ένα καταπράσινο λοφο με υπέροχη θέα. Ο ουρανός είχε ακόμα αυτές τις μπλεκοκκινες αποχρώσεις και ηταν μια από τις πιο κατάλληλες ώρες για να βρίσκεσαι εκεί.

Ο Ντάνιελ κάθισε στο χορτάρι και έκανα το ίδιο. Ολο αυτό ειχε αρχίσει να γίνεται πολύ άβολο οπότε αποφάσισα να μιλήσω.

"Ντάνιελ" τον φώναξα και κατευθείαν γυρισε να με κοιτάξει. "Συγνώμη για πριν... δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις άβολα απλά αυτό είμαι που νιώθω για εσένα. Δεν ήθελα να το πω με τόσο απότομο τρόπο αλλά έτσι έγινε... δεν περιμένω να το ακούσω και από εσένα".

"Έκτορα... δεν είναι πως δεν ήθελα να σου το πω πίσω... απλά μου ήρθε πολύ απότομα και ήθελα λίγο χρόνο να σκεφτώ τα πράγματα για να μην κάνω κάτι που θα μετανιώσω" είπε.