deel 44

737 32 1
                                    


Pov Robbie
Ik zit op de bank naast Matthy tot Koen de kamer binnen komt. "Hey josti's! Willen jullie mee met boodschappen doen?" Vraagt Koen. Ik kijk Matthy aan en hij kijkt mij aan. "Wil je dat?" Vraag ik "ja hoor" zegt Matthy "wij gaan mee" zeg ik en Koen knikt. We staan op en lopen achter Koen aan. We doen onze schoenen aan. "Moeten we een jas aan?" Vraag ik omdat het ook al 19:00 is. "nee we zijn toch zo terug" zegt Koen en ik knik. We lopen met z'n vieren naar buiten. Koen pakt zijn telefoon erbij en kijkt op maps naar de weg. We gaan lopen. We lopen achter Koen aan. "Koen we lopen verkeerd" zegt Juultje als ze mee kijkt op Koens telefoon. "Huh nee joh" zegt Koen. "Jawel kijk" zegt Juultje. "Oh ja" zegt Koen en we draaien ons om en lopen via de goede weg.

Pov Matthy
We lopen de winkel uit en het is al aan het schemeren. "Kut.." zegt Koen en iedereen kijkt hen vragend aan. "Mijn telefoon is leeg. Heeft iemand anders zijn telefoon bij zich?" Vraagt hij en Robbie en Lieke schudden hun hoofd. Ik voel in mijn zakken en voel mijn telefoon. Ik zucht opgelucht en haal hem uit mijn zak. Ik doe hem aan. "Kut ik heb nog 6%" zeg ik terwijl ik mijn telefoon aan Koen geef. "Dan moeten we snel zijn" zegt Robbie. Koen heeft de locatie en we lopen zo snel we kunnen. "Kut Je telefoon is leeg" zegt Koen. "Hoelang moesten we nog?" Vraagt Juultje "ja meer dan 10 minuten" zegt Koen. Ik raak in paniek. Komen we nog wel thuis? Het wordt ook donker en het begint koud te worden. We hebben ook geen jas bij ons. Geen telefoons. Niks. Ik vertrouw erop dat Koen en Juultje de weg weten. Want we lopen nu achter hun aan, maar elke straat lijkt het op elkaar. Na 5 minuten zegt Koen "volgensmij zijn we verdwaald" "Ja en nu?" Vraagt Robbie "dat wordt zoeken" zegt Koen. Ik blijf stil. Ik ben aan het nadenken wat er allemaal fout kan gaan. Dadelijk is het donker en raken we elkaar kwijt. Dadelijk zijn we morgen nog verdwaald. Als we verkeerd lopen, lopen we straks nog verder van huis. Ik word uit mijn gedachtes gehaal door iemand die "MATTHY!" Roept. Ik kijk geschrokken naar waar het geluid vandaan kwam en zie Robbie naar me kijken. "Doe eens rustig" zegt Robbie en hij pakt mijn handen vast. Ik merk nu pas dat ik helemaal aan het trillen ben. "Ik wil naar huis Rob" zeg ik paniekerig "We komen echt wel thuis Matt" zegt Robbie en ik knik. We staan stil op de hoek van een straat. Er staat hier een koude wind. Een rilling gaat door mijn lichaam. Ik kijk naar mijn armen en er verschijnt kippenvel. De rest loopt snel door. Ik ren een stukje tot ik weer bij de rest aankom. Ik pak Robbie's hand vast zodat ik hem niet kwijt raak.

Pov Robbie
Ik heb Matthy's hand vast. Hij voelt koud aan. Ik kijk naar Matthy en zie dat hij kippenvel over zijn hele armen heeft. "Koud?" Vraag ik en Matthy kijkt me aan en knikt. "JA!" Roept Koen ineens. We kijken naar Koen en hij zegt "daar is ons huis!" Ik haal opgelucht adem en we lopen er naartoe. Als we er zijn bellen we aan.
Milo doet open en we lopen naar binnen. Matthy loopt gelijk naar boven. Ik loop met Koen en Juultje mee naar de woonkamer. Ik ga op de bank zitten. Even later horen we voetstappen op de trap. De deur wordt open gedaan en Matthy komt binnen lopen in zijn onesie. Hij had het echt koud. Hij neemt plaats naast mij. Hij leunt met zijn hoofd tegen mij aan.

~

Ik merk nu pas dat Matthy al heel de tijd hetzelfde ligt. Ik kijk en zie dat hij slaapt. Ik sta op en til Matthy voorzichtig op.  "Slaaplekker" zegt ik tegen iedereen. "Slaaplekker" zeggen ze terug. Ik loop naar boven, maar doordat die trap zo'n herrie maakt, zie ik dat Matthy zijn ogen opent. Ik geef hem een kus en fluister "ga maar slapen". Ik ben gelukkig al boven. Ik leg hem in zijn bed en leg de dekens over hem heen. Ik ga in mijn bed liggen. Ik ga nog even op mijn telefoon.

~

Ik hoor ineens gesnik. Ik pak mijn telefoon en schijn met mijn zaklamp. Matthy zit rechtop in zijn bed. "Psst Matt kom eens hier" fluister ik. Waarschijnlijk heeft die arme jongen net een nachtmerrie gehad. Matthy kijkt om en stapt zijn bed uit. Ik schuif naar achter en hij komt naast me in bed liggen. Ik voel zijn natte wangen door het huilen, bij mijn borst. Ik wrijf met mijn hand door zijn haar. Even later merk ik dat hij slaapt. Ik leg mijn telefoon weg en ga tegenover hem liggen. Ik sluit mijn ogen en val al snel in slaap.

849 woorden

de blonde jongenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu