de blonde jongen

deel 61

⚠️als je niet tegen clowns, messen en een moord moet je het eerste stukje niet lezen, ik zal aangeven vanaf welk moment je weer kunt lezen⚠️

Ik loop in m'n eentje over straat. Het is maandagavond 23:00. Het is donker buiten en de lantaarnpalen staan aan. Ik ben onderweg naar huis. Ik loop door de donkere straten van Rhoon. Ik voel een druppel. Ik houd mijn handen omhoog om te voelen en er komt nog een druppel op mijn rechterhand terecht. Langzamerhand begint het te regenen. Er is niemand buiten. Het is zo stil dat je het geluid van de regendruppels die op de grond terecht komen hoort. Ik kom aan het eind van de straat en loop een donker bos in. Ik moet daar doorheen om thuis te komen. Ik schijn met de zaklamp van mijn telefoon, om de weg te zien in het donker. Er is hier geen lantaarnpaal, gewoon niks. Ik hoor geritsel uit de bosjes komen. Een angstig gevoel bekruipt me. Ik kijk om naar waar het geluid vandaan kwam. Ik zie niks, of ik ben echt heel scheel. Ik haal mijn schouders op en draai me om als ik recht in de ogen kijk van een clown.. Uit schrik zet ik een stapje naar achter.
Hij pakt me bij mijn kraag vast en duwt me tegen een boom. Mijn ademhaling loopt op en angstig kijk ik om me heen voor hulp, tuurlijk is der om 23:15 geen hulp in het bos Matthyas. Met zijn andere hand grijpt hij iets uit zijn zak. Ik kijk angstig naar het voorwerp in zijn handen, het is een.. Zakmes. Ga ik dood? Wat wilt hij ermee doen? Ken ik degene achter het masker? Heb ik ooit iets verkeerds gedaan bij hem / haar? Zoveel vragen gaan er door mijn hoofd. "Zeg maat dag dag tegen deze wereld" brengt de clown uit. En voorhet me doordringt wat hij zojuist zei, wordt het zakmes richting mijn keel gebracht. Ik knijp mijn ogen dicht. Ik kan het niet aanzien hoe ik word vermoord, ookal ga ik er niks meer van weten als ik dood ben. Ik voel langzaam het koude voorwerp tegen mijn keel. Ik voel het heen en weer gaan. Ik voel mezelf licht in mijn worden, hoort dit? Wat gaat er nu gebeuren? Dat laatste woord hoor ik een paar keer door mijn hoofd heen galmen. Ik voel me omvallen, en al snel voel ik een natte ondergrond onder me. Ik probeer het laatste beetje lucht in te ademen, maar het lijkt alsof iemand mijn keel dicht knijpt. Met moeite adem ik het laatste zuurstof in. Ik voel niks meer. Ik kan niks meer bewegen. Ik zie niks meer. Ik hoor de regen niet meer. Ben ik dood?

️⚠️vanaf hier kun je weer mee lezen, het zal nog heel eventjes over clowns gaan maar niks engs meer :)⚠️

Pov Matthy
Ik schiet overeind. Tranen rollen over mijn wangen. Ik kijk naar mijn handen die hevig trillen. Mijn ademhaling is onregelmatig. Ik hoor naast me geluiden. Ik voel een arm om me heen en raak erger in paniek. "Matt ik ben het Robbie, let even op mijn ademhaling" zegt hij en ik knik lichtjes. Ik concentreer me op zijn ademhaling. Ik merk dat ik iets rustiger word. Ik snap het niet. Ik was dood, toch? Met trillende handen probeer ik een paar tranen weg te vegen, zodat mijn zicht beter word. Het helpt niet. Straks komt die clown hier naar binnen. Ik merk dat mijn ademhaling weer oploopt. "Matthy, Matthy rustig" zegt Robbie "C- clown" snik ik "Matt er is hier geen clown, het was een nachtmerrie" zegt Robbie. Nachtmerrie? "B- ben ik niet dood?" Vraag ik "nee gekkie het was allemaal een nachtmerrie" zegt Robbie. Langzamerhand begin ik rustiger te worden.

~

Pov Robbie
Ik geef een kusje op de inmiddels iets rustigere Matthy. "Er is hier geen clown, ik ben bij je" stel ik hem gerust. Ik droog zijn laatste paar tranen en dan kijkt hij me bang aan. "Alles was nep?" Vraagt hij voor de zekerheid en ik knik. Ik hoor hem opgelucht ademhalen. "Kan je denk je alweer slapen of nog niet?" Vraag ik en de blonde jongen in mijn armen knikt voorzichtig. Ik ga liggen en haal de dekens omhoog. Matthy komt er onder en ligt met zijn hoofd tegen mijn borst. Zijn natte wangen voel ik tegen mijn borst. Ik streel over zijn achterhoofd. Ik wacht tot hij slaapt, want dan weet ik dat hij normaal in slaap is gekomen. Na 15 minuten hoor ik dat zijn ademhaling regelmatig wordt. Ik druk een kusje in zijn haar en sluit mijn ogen. Nu is het mijn beurt om te gaan slapen..

806 woorden
Ik was heel even dood, maar nu is er weer een nieuw deeltje voor jullie :)