Άλυτο Μυστήριο

Μέρος 3ο Λάθος Επιλογές

Άκουγα τα βήματα του φύλακα από έξω απο την τάξη αργά και σταθερά. Η Φάτσα ήταν καλό και ήρεμο σκυλάκι, βρίσκονταν μέσα στην τάξη καθισμένη δίπλα από το παράθυρο. Η ανακούφιση με πλημμύρισε όταν άκουσα τον φύλακα να απομακρύνεται. Βρισκόμουν ακόμα στην αγκαλιά του, έκανα να σηκωθώ αλλά με κράτησε και μου έκανε νόημα να περιμένω. Μετά απο λίγο σηκώθηκε και μπήκε στην τάξη.

- Καλύτερα να φύγουμε γρήγορα, μπορούμε να ξανα έρθουμε και αύριο.

Πήδηξα και εγώ μέσα στην τάξη.

- Έχεις δίκιο, μάλλον οι φυλακές είναι σε επιφυλακή γιατί είχαν κλαπεί οι σημειώσεις των διαγωνισμάτων πριν κάποιες μέρες.

- Σωστά! Ήθελα να σε ρωτήσω... Αυτές τις σημειώσεις εσύ τις βρήκες σωστά;

- Υπάρχει κάποιος άλλος σε αυτό το σχολείο που θα το έκανε;

- Τελικά... Όντως είσαι πιο έξυπνη από όσο φαίνεσαι.

Πλησίασε και μου ανακάτεψε τα μαλλιά, του άρπαξα το χέρι και τον έσπρωξα.

- Θα προτιμούσα να μην είχαμε τόσες οικειότητες, εξάλλου είμαστε απλά συνεργάτες.

Το λοξό, ειρωνικό χαμόγελο εμφανίστηκε και πάλι στα χείλη του και δεν μπόρεσα να συγκρατήσω και το δικό μου χαμόγελο. Έκανε μεταβολή και βγήκε απο την τάξη.

Στον δρόμο για την επιστροφή στο σπίτι πάλι ήμασταν αμίλητοι. Ένιωσα τόσο αμήχανα για κάποιον λόγο που τότε δεν κατανοούσα. Καθώς περνούσα απο την μεγάλη κεντρική πόρτα της πολυκατοικίας μου, γύρισα να τον κοιτάξω. Η φιγούρα που μόλις πριν λίγες ώρες έμοιαζε αηδιαστική και απόμακρη, μου φαινόταν οικία. Όταν έφτασα στο διαμέρισμα, έβαλα απαλά το κλειδί στην κλειδαριά και προχώρησα αθόρυβα στο δωμάτιο μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και σκεφτόμουν το τι είχε συμβεί το ασυνήθιστο εκείνο βράδυ και μέσα σε μια οδύνη σκέψεων αποκοιμήθηκα.

Κάτι δεν πάει καλά.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα με μια παράξενη ανησυχία. Πήγα στην κουζίνα και είδα το γνωστό σημείωμα που έγραφε:

"Καλημέρα άγγελε μου.
Μην ξεχάσεις να φας πρωινό.
Σ' αγαπώ, μαμά".

Έβαλα σε ένα μπολ γάλα και δημητριακά και αφού κάθησα λίγο και είδα κάτι λεπτά απο ένα επεισόδιο, ντύθηκα, χαιρέτησα την Φάτσα και έφυγα για το σχολείο. Όταν έφτασα στο σχολείο, είδα τον Τζακς να στέκεται με την πλάτη στην κολόνα δίπλα απο την μεγάλη σιδερένια πόρτα του σχολείου, που το έκανε να φαντάζει περισσότερο σαν φυλακή. Τον αγνόησα και προχώρησα στην αυλή. Όμως αφού έκανα δύο βήματα τον άκουσα να γελάει.