Άλυτο Μυστήριο

Μέρος 4ο Δεν υπάρχει χθες

Η πρώτη φορά που έκανα λάθος, το ήξερα και ήθελα να το κάνω. Η πρώτη φορά που άφησα τον εαυτό μου πραγματικά ελεύθερο, χωρίς να αναρωτιέμαι για τα "γιατί" και τα "πρέπει". Όλα αυτά μου τα χάρισε εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα ο Τζακς εκείνη την ημέρα που λησμόνησα ο,τι είχε να κάνει με το κολιέ, εκείνη την καταστροφική ημέρα. 

Έπιασε το χέρι μου και προχωρήσαμε προς τα μέσα. Φτάσαμε στην τραπεζαρία, μου άφησε το χέρι και ένιωσα ότι όλο αυτό ήταν επιφανειακό. Ξαφνικά σταμάτησε.

- Σε πειράζει αν το πούμε ότι είμαστε μαζί;

Με ρώτησε και ξαφνικά ένιωσα απέραντη χαρά.

- Όχι, φυσικά και όχι. Αν δεν το πούμε θα στην πέφτει η κάθε πικραμένη και εγώ μπορεί να βρεθώ πίσω απο τα κάγκελα.

Γέλασε και μου έσφιξε το χέρι.
Καθώς προσπερνούσαμε τα τραπέζια, όλοι μας κάρφωναν με τα βλέμματα τους παραξενεμένοι- μάλλον γιατί δεν με είχαν ξαναδεί οι περισσότεροι- με πλημμύρισε αμηχανία και άγχος. Νόμιζα πως όλοι είχαν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση μας, πως κανένας δεν μας ήθελε μαζί, πως τους χαλάσαμε την όρεξη. Τοτε έσκυψε μου ψιθύρισε.

- Μην ανησυχείς για κανέναν, εμείς αποφασίζουμε για εμάς.

Ήταν σαν να διάβασε την σκέψη μου και τα λόγια του με ηρέμησαν. Πώς άραγε καταλήξαμε σε εκείνη την κατάσταση; Δεν μπορούσα να καταλάβω. Το μόνο που με ένοιαζε τότε ήταν να του κρατάω το χέρι, τα είχα ξεχάσει όλα... Όλα όσα συνέβησαν χθές, όλα όσα με βασάνιζαν... Τα είχα ξεχάσει.

Φτάσαμε στο τραπέζι που λίγο πιο πριν άκουγα τα δουλέματα τον φίλων του και αηδίασα. Στο βάθος το τραπεζιού απέναντι μου καθόταν η Στέιση. Όπως πάντα όμορφη, μόνο που η έκφραση της εξέφραζε μίσος και κακία προς εμένα και τον Τζακς. Καθίσαμε στο τραπέζι και μου φάνηκε απίστευτο που καθόμουν στο τραπέζι των δημοφιλών παιδιών, που ήμουν μέρος τους. Μόλις χθες τους απεχθανόμουν και τους μισούσα με όλο μου το είναι.

- Παιδιά αυτή είναι η κοπέλα μου η Άννα, Άννα οι φίλοι μου.

Είπε πρόσχαρα ο Τζάκς.

- Καλά κρυμμένο διαμάντι ανακάλυψες Τζάκς! Γειά με λένε Σάιμον, είμαι ο κολλητός του Τζάκς.

Σηκώθηκε και έκανε μια υπόκλιση. Είχα ακούσει για τον Σάιμον, αν ο Τζάκς ήταν ο πιο όμορφος του σχολείο, ο Σάιμον ήταν ο δεύτερος τέλειος, αν και εμένα δεν μου γέμιζε το μάτι. Ήταν ψηλός, με ξανθά μαλλιά και μαύρα μάτια.