KAIRO SEBASTIAN RONSOM: Fuck Me Harder Uncle [Soon]

58

Doon Umawang Aking labi. Hindi ko akalain. Hindi ko akalain na kayang kaya niyang gawin yun. Bakit anong Kasalanan ko kay Kuya. What The F*ck.

Hinilamos ko ang aking mukha gamit ang aking Palad. Umiwas ako nang tingin dito at Itinuon ko ang aking paningin sa Labas.

Gusto kong Sumigaw nang malakas. Gusto kong Murahin ang aking kuya dahil sa Ginawa niya. Gusto ko siyang ipakulong. Tang ina.

Ang tanong bakit kailangan niyang gawin yun? Bakit? Akmang bubuksan ko na ang pinto nang kotse ngunit pinigilan ako ni kairo. Kaya nang hihina kong Tinanggal ang aking kamay doon. Naramdaman ko na lang ang mainit na likido sa aking gilid nang mata. Yumuko na lang ako upang di mahalata ni kairo.

Ramdam ko ang paninitig niya nang mariin sa akin. Ayaw ko na. Ayaw ko nang marinig ang iba niyang sasabihin. Mukhang hindi ko kayang pakinggan lahat. Hindi sa ngayon.

Muling inangat ko ang aking mukha at muling nagkatitigan kami. Sa pagtitig namin sa Isa't isa ay doon bumuhos ang luhang pinipigilan ko.

Lahat nang galit ko kay Kairo ay Nawala bigla. Lahat nang galit ko sa kanya ay napalitan ulit nang pagmamahal kahit na ginagao niya ako noon. Lahat nang galit ko ay napunta kay kuya.

"Shit!" Hindi na siyang Nagsayang nang oras na yakapin ako nang mahigpit habang humahaguhol ako sa balikat niya.

"Napakasama niya..."Mahinang sambit ko dito.

Maslalong Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Ang yakap na parang ayaw na akong pakawalan.

Gusto ko kairo... Gustong gusto kita kahit na ginago mo ako. Sana hindi na maulit ang ginawa mo sa akin. Hindi ko na ata alam ang gagawin ko. Pero handa akong Bigyan ka nang isang pagkakataon para sa anak natin. Damn. Gusto ko din yakapin ang Anak ko sa Ganitong sitwasyon.

Kailangan ko nang lakas mula kay Kairo at sa anak namin.

Ilang minuto akong umiyak sa kanyang Balikat bago ako tumahan at Humiwalay sa kanya.

"A-ano..."Suminghot ako."Anong Pangalan nang anak nati--"

"None." Agad na sabi nito na ikinagulat ko.

What?

Nagsalubong ang kilay ko at Tinitigan siya."Anong Ibig mong sabihin?"

Huminga ito nang malalim at kinuha ang isang palad ko. Marahan niyang pinisil iyon at ipinatong niya iyon sa kanyang hita.

"Wala siyang pangalan ashe."

Doon maslalong sumiklab ang Galit sa aking dibdib. Mga walang hiya sila. Ibig sabihin wala pang Birth Certificate ang anak ko. Ang pagkaka-alam ko ay kailangan yun. Or baka tinago ni Kuya at hindi sinabi bago ibinenta. How Dare Him.

Halos pisilin ko na ang hita ni kairo na nakapatong doon ang aking palad.

"Wha--OUCH ASHE! STOP IT!" Doon ako natauhan sa pag daing niya nang malakas.

Agad kong binawi ang kamay ko at Ipinatong ko ang aking palad sa aking hita. Siya naman ay Halos mamula na ang mukha sa kakadaing.

"Sorry...Hindi ko sinasadya..."Mahinang Usal ko na nagpatigil sa kanya sa paghihimas.

"Masakit..."Bulong niya pero rinig ko yun."Gusto mo bang Pa ungolin kita dito sa Loob nang sasakyan mismo?"

Halos mabilaukan ako sa sarili kong laway sa Sinabi niya. I glared at him. Binasa ko ang aking labi.

Tinuro ko siya at Pinaningkitan nang mata."Wala kang pinag bago. Napaka-Manyak mo pa din. Hindi ko pa nga na memeet ang anak ko. Dadagdagan mo na naman." Akmang sasapakin ko siya ngunit agad niyang kinuha ang pala-pulsohan ko. Agad niya akong hinatak paupo sa kandungan niya.

Halos mauntog ako sa Bubong nang sasakyan niya. Tang ina ang sakit.

"Ano ba kairo!" Sigaw ko dito habang pumipiglas sa kandungan niya.

"Sa Ginagawa mong yan para ka na ring gumigiling." Mapang asar niyang sabi."And I like It."

Dahil sa sinabi niya ay hindi na ako pumalag pa. Pero dahan dahan niya na akong inalis sa kandungan niya at pinaupo ulit ako sa Passenger Seat.

"Manyak..."Bulong ko dito. Pero mukhang narinig niya iyon kasi narinig ko ang kanyang pagngisi. Sarap talagang batohin ito nang bato. Damn it.

Nasa Seryosong usapan lang kami kanina napunta dito. Ahhh. Tsaka hindi pa nga namin naaayos ang problemang kinakaharap namin. Tapos ano ito? Mas inuuna pang lumandi? Tas ako naman parang gustong gusto.

"We Have To go." Ani nito sa kalagitnaan nang aking pag iisip.

Nilingon ko naman siya."Saan?"

"Our House."

Napakunot ang aking Nuo. What? 'Our House'

"Stop Thinking Nonsense Ashe. Alam ko kong ano ang Iniisip mo." Medyo seryoso yon kaya natameme na lang ako dito at hindi na nakipag talo.

Siguro nga tama ang itong Disesyon kong sumama sa kanya. Tamang tama naman na makikita ko ang anak ko sa Sinasabi niyang 'Our House' na yan.

Habang nasa Daan kami ay hindi pa din ako mapakali. Baka sinusundan kami Ni kuya. He Told Me na nakita niya akong Nakasunod sa akin si kuya. Kaya ayon napadpad kami sa Parking lot. Medyo napahaba nga ang usapan namin kanina kaya Hindi namin namamalayang mag Hahapon na at Tanghali na pala. Rinig ko din ang pag tunog nang Aking sikmura.

"Saang gusto mong kumain?" Maya maya ay tanong nito.

Hindi ako nag salita. Mas nangingibabaw pa din ang pagkasabik na makita ko ang aking anak.

"Ashe!"

Napaigtad ako sa gulat nang tumaas ang kanyang boses. Okay fine.

"Kahit saan gusto mo. Kong saan ka masaya doon ako."

"Really?" Nakakalokong ani nito. Tumango na lang ako.

Pero akmang mag sasalita nito ay nag salita na ako. Baka ano na namang Masabi nang madumi nitong bunganga,, hindi ako makapag timpi baka nasuntok ko na ang gwapo nitong mukha.

"Alam ko ang iniisip mo kairo kaya wag mo nang balakin pa baka nandito palang tayo sa Daan putol na yang bayag mo!" Seryosong saad ko dito na nakapag Patahimik sa kanya.

Good Boy. Wag ka nang mag salita nakakairita.

Nang tumigil ang sasakyan namin sa harap na restaurant ay bigla namang may tumigil sa harap nang sasakyan na sinasakyan namin ni kairo dahilan para dapuan ako nang kaba. Pero mabilis na nag proseso ang aking utak at nakumpirma ko agad kong kanino ang Sasakyan na ito.

Pati si kairo ay Natigil din sa akmang paglabas niya, Napatingin ako sa kamay niya humigpit ang pagkakahawak niya nang Manibela. Nangingitngit ito sa galit.

I need to talk to him. Right now!

Akmang lalabas na ako nang sasakyan nang pigilan ako nito. Seryoso ang kanyang mata.

"Stay Here. Ako na ang bahala dito!"

To Be Continued...