Criminal Jeon |Taekook|

20|Açığa Çıkan Gerçek

Merhabalar

Kitap doğaçlama gidicek :/

Umarım seversiniz 😭😭

Sınır koymayacagim demiştim fakat koymaya karar verdim 😚😚

100 oy
50 yorum

Okunmaya göre sınır koydum

Diğer bölümler 100 oy olana kadar da geçerli. Sizi seviyoremmmm

•••

"Taehyung, lütfen sinirlenme veya kızma. Veyahut üzülme ama senin çalıştığın yerden biri?"

Kalbim hızlandı.

"Kim?" Sesim titremişti. Jungkook elini elimin üzerine koydu ve sıktı.

"Jung Hoseok."

En sondaki o cümle bin bir türlü yara aldıran, can yakan ve yaşamayı unutturan kelimelerin birleştiği şey.

5 yıldır bize hep iyi yüzünü gösteren, mutluymuş gibi davranan, hiçbir şey olmamış gibi hareketler sergileyen ve biz mutlu olalım diye kendisi gülmeyen Hoseok Hyung.

Güler yüzünün altında yaşadığı türlü acıların yataklığı yatıyordu. Bize hiç belli etmemişti bunca zaman. Hiçbir derdini anlatmamış, içine atmıştı. Sürekli gülmüştü.

Şimdi ise son sürat sürdüğüm arabayla evine gidiyordum. İçimdeki kötü hisle başa çıkamıyordum. Sanki kendine zarar verecekmiş gibi hissediyordum.

Tanrım lütfen diye içinden geçirdi genç çocuk. Lütfen arkadaşım kendine zarar vermesin.
Tüm yol boyunca aynı şeyleri tekrarladı. Tanrısına yalvardı.

45 dakikanın ardından evinin önüne geldiğimde vakit kaybetmeden arabadan indim ve açık olan evin bahçe kapısından içeriye girdim. Kapıyı tıklattım seri biçimde.

Art arda sayamadım kaç defa vurduğumu. Lakin kapı açılmıyordu. Sikeyim kapı açılmıyordu!

Evin etrafında dolaştım açık cam veya kapı var mı diye. Vardı! Evet, mutfağın kapısı vardı ve açılıyordu.

Hızlıca sürgülü kapıyı geriye çekerek açtım ve içeriye adımladım. Mutfaktan çıkıp oturma odasına ilerledim ve dağınık bir odayla karşılaştım.

Harabeye dönmüştü oturma odası. Neler yaşanmıştı burada böyle? İlerdeki dolap dağılmıştı, kapağı kırılmıştı. Ortadaki masa ortadan ikiye ayrıktı, yerlerde kağıtlar vardı.

Burada değilse neredeydi?

Bu katta bulunan diğer odalara da bakmıştım. Tuvalette dahil.  Lakin yoktu.
Üst kata çıkmak için adımlarımı merdivene yönlendirdiğim de sert bir ses gelmişti.

Yoksa düşündüğüm olabilir miydi?

Ahşap merdivenlerden ikişer üçer şekilde çıkarak odalara bakındım hızlıca. İki oda hariç tek bir oda kalınca hızlıca oraya adımladım ve açık olan kapıdan içeriye kafamı uzatınca gördüğüm manzarayla küçük dilimi yutmuş gibiydim.

Yerde bir sandalye vardı ve Hoseok...

Hızlıca yanına gittim ve aşağıya doğru sallanan bacaklarından tutarak boynundaki ipten kurtardım zor olsa da. Kendini yere bıraktı.Boğazını tutarak derin nefesle alıp öksürmeye başladı.

Sonrasında ise ağlamaya başlamıştı. Yavaşça yanına çökerek elimi omzuna koydum.

"Ölmeyi mi planlıyordun?"