ေနမင္းႀကီး၏ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ခပ္ေႏြးေႏြးျဖစ္ေနေသာ ဤေန့တြင္ ျပတင္းေပါက္အနီး စာအုပ္ကို အာ႐ုံစိုက္ကာ ဖတ္ေနသူသည္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္႐ုွပ္ဟန္ေပါက္ေန၏။
ေကာ့ရႊတ္ရႊတ္ မ်က္ေတာင္႐ွည္ႀကီးမ်ားသည္ အမ်ားသူငါတို႔အား သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ရေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ႐ွိသည္။ဆံႏြယ္ ညိဳညိဳတို႔သည္ ေပ်ာ့အိစင္းကာ ေနသည္မွာ ေရလႈိင္းမ်ားကဲ့သို႔။ႏွင္းဆီဖူး ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို အနည္းငယ္ တင္းထားပံုက လွသည္ဆိုတာထက္ ပိုသည္။
ဖတ္လက္စ စာအုပ္မွာ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုထဲတြင္ ရပ္တန္႔ေနသည္။ထိုအစား သူသည္ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဆီသို႔ အၾကည့္ေရာက္၏။
ေနေရာင္ေအာက္တြင္ စိမ္းလဲ့ေနေသာ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးသည္ အဆံုးမ႐ွိသကဲ့သို႔။ေလႏွင္ရာ ယိမ္းေနေသာ သစ္ပင္တို႔မွ သစ္ရြက္တို႔သည္လည္း တစိမ့္စိမ့္ ေႂကြက်သည္။ေက်းငွက္တို႔၏ ေအာ္သံမွာလည္း တစာစာျဖင့္ သာယာမႈေတာ့ ႐ွိ၏။
" ေဒါက္ ေဒါက္ "
႐ုတ္တရက္ ထြက္လာေသာ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ သူ႔ကုိယ္ေလးမွာ ဆတ္ခနဲ လႈပ္သြားရသည္။
" အေမလား "
ခပ္သာသာ ဖြင့္၍ ဝင္လာေသာ အေမသည္ ျပံဳးေနလ်က္။
" တစ္ဖက္အိမ္မွာ လူသစ္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းလာတယ္တဲ့ အကူအညီေတြမ်ား လိုမလား သြားေမးၾကည့္ခိုင္းမလို႔ "
အေမက ထိုအတိုင္းသာ လူတိုင္းကို ကူညီခ်င္စိတ္ အျပည့္႐ွိၿပီး ၾကင္နာတတ္တဲ့ မိန္းမသားဆိုလည္း မမွားပါေပ။သို႔ေၾကာင့္ အေမကိုဆို ဒီၿမိဳ႕တစ္ခြင္ မသိသူ ႐ွားပါးသည္။
" ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္ ခဏေနသြားလိုက္မယ္ "
အေမက ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ျပန္သြားသည္။
တစ္ဖက္အိမ္..?
အေႏြးထည္ပါးပါးအား ခနၶာကိုယ္တြင္ ဝတ္ဆင္ၿပီး စာအုပ္ကို ေနရာတက် ထားလိုက္သည္။ဆံႏြယ္တို႔ကို ညႇင္သာစြာ ၿဖီးသင္ၿပီး အသာအယာ ထလိုက္သည္။
" အေမ ကြၽန္ေတာ္ သြားၿပီ "
သူတို႔ေနတဲ့ အိမ္ႀကီးက ႏွစ္ထပ္အိမ္ျဖစ္ၿပီး အခန္းေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ဤကဲ့သို႔ ပံုစံတူအိမ္မ်ားလည္း ႐ွိေသး၏။စိတ္ေအးခ်မ္းေစၿပီး ေပ်ာ္ဖြယ္ရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျပာင္းလာၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ထြက္သြားရသည္ဟူ၍ မၾကားဘူးေသး။
YOU ARE READING
// 𝘚𝘖𝘜𝘓𝘔𝘈𝘛𝘌 //
Fanfictionသူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးက ေျပာဖူးတယ္.. " သိပ္ခ်စ္တယ္ " တဲ့။ သူ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးက ပြောဖူးတယ်.. " သိပ်ချစ်တယ် " တဲ့။
