Sevmeme İzin Ver

13. Bölüm

Hatalar olabilir kontrol etmedim.

🦋İyi okumalar canlarım🦋

Gece yarısı olmak üzereyken kalkıp odaya geçtik. Bu gece anlatacaktı her şeyini. Seni seviyorum kelimesinden nefret eden bir adamın neden nefret ettiğini öğrenecektim.

Yatağa girdiğimde onun gelmesini bekledim. Odaya girdiğinde oyalanmadan yanıma yerleşip beni göğsüne çekti. İçimde korku vardı. Neyin korkusu olduğunu bende anamadım. Ama bir ağrı vardı göğsümde. 

"Hazır mısın?" dediğimde derin nefes aldı. "Hazırım."

Bir süre daha bekleyip konuşmaya başladı. "3 veya 4. yaşlarımı çok hatırlamıyorum sadece annemle babamın her gün kavga ettiğini hatırlayabiliyorum. Babam anneme göre daha iyiydi bana. Boşandıklarında daha yeni 5 yaşıma giriyordum. Babam anneme bıraktı beni. İstemiyordu ama ben öyle istemiştim. Annem benle vakit geçirmez yada bir kenarda iğrenir gibi beni izlerdi hep. Eğer belki yanında kalırsam benimle vakit geçirir bakışları değişirdi sanmıştım. Çocukluk aklı"

Derin nefes alıp saçlarımı okşamaya başladı. Nefesler her kelimesinde duraksar gibi hareket ediyordu. Canının acıdığının farkındaydım.

"Sonra eve her gün farklı farklı adamlar gelmeye başladı. Bana 'Çizgi filmin sesini açmamı ve bir yere gitmememi.' Söyleyip odaya geçerlerdi. Küçük olduğum için ne boklar yediklerini bilmiyordum. Gelen seslerle korkuyordum annemin canının yandığını, anneme bir şey yaptığını düşünerek. Gelen adamların hepsi takım elbiseli, cepleri dolu, mafya kılıklı insanlardı. Annemin para peşinde olduğunu 7 yaşımda öğrendim. 

Okulda orospu evladı diye çağırırlardı, çocuklarıyla oynamama izin vermezdi aileler. Anneme sorunca da. 'Orospu evladısın ondan.' derdi. Bir gün öyle bir dolmuştum ki anemin karşısına geçip neden beni sevmediğini?  Ve neden benimle vakit geçirmediğini ? sordum. Okulda, caddede, gittiğim her yerde herkes anneleriyle vakit geçiriyordu. Kıskanırdım.

Bana tek cevabı ' Sen sevilmeyi hak etmiyorsun. ' Olmuştu. Beni neden o zaman evde hala tutuyorsun diye sordum. ' Para alıyorum. Bir nevi geçim kaynağımsın.' Demişti. Babamın verdiği paralarla ve gezdiği şerefsizlerden alıyordu paraları. Eve bir ekmek getirirdi sadece.  Kendisi dışarıda yiyip gelirdi. Ben bütün gün o ekmeği idare ederdim. Bazen komşular bana acır yemek verirdi. O kadar utanırdım ki hayır demesem bile başımı okşadıklarında nefesim kesilirdi. Daha önce bir kadın tarafından okşanmamıştı çünkü.

Bir gün yine bir adamla geldi. O zamanlar 9 yaşındaydım. Her şeyi anlayıp kavrayabilirdim. Yine uyarılarını yapıp geçmişlerdi. Bende gelen seslere dayanamayıp merakla odaya ilerledim. Kapıyı açtığımda gördüğüm şeyle öylece dona kalmıştım. Adam sıkkınlıkla bir nefes alıp bana yaklaştı. Yakalarımdan tutup sarsarak bir şeyler demişti. Bırak ne dediğini anlamayı sesini bile duymamıştım. Annemi o halde görmek öldürmüştü beni. Ben buna yıllarca katlanıyordum ama aklımın ucuna gelmezdi. Çünkü kimse bana neyin ne olduğunu öğretmemişti. Sağdan soldan duyduklarım vardı onlarda neye yarardı.

Odadan ayrılacakken adamın kolunu ensemde hissetmem ile açıyla inlemiştim. Elime tutuşturulan telefon ile adamın yüzüne salak salak bakmıştım. Meğerse benden çekmemi istiyormuş. Karşılığında da ücret verecekmiş. 'Hayır.' Dediğimde annemin ölümcül bakışları üzerimdeydi. Bana vurur diye korkudan kabul etmiştim. Yapmadığı şey değildi. Sırf bir rujunu kırdım diye sırtımı ince çubukla vurarak kanatmıştı. O zamandan beri rahat durup dayak yememiştim.