Faşist Yemini (b×b)

14🌌 Solcunun Vicdanı

Ben yine bölümü kontrol etmedim hatalar varsa görmezden gelin

keyifli okumalar

****

Hayatım yanılgılarla doluydu. Kimi zaman kendi kendime başarabildiğim bu durum, kimi zamanda karşımdaki insandan bana geçen ve farkında olmadan içime sirayet eden garip bir histi.

Yanılgılarımın nereye kadar devam edeceği hakkında hiçbir fikrim olmasa da bazen gerçekten doğruyu düşündüğümü sanıyordum. Hatta o kadar gerçekçi geliyordu ki bu düşünceler, ikinci bir kişinin bana yanıldığımı söylemesine ihtiyaç duyuyordum. "Hayır bunu yapmamalısın, yanılıyorsun." demesine ihtiyacım vardı. Ama bu keskin cevaplar olmadığı sürece yanılgılara düşmeye devam ediyor, hatta bazen de yanılgılarımın doğru olduğunu iddia ediyordum.

İşte bugün de o yanılgılardan birine düşmüştüm. Bunu gerçekten yapabileceğimi düşünmüşken yatakta tir tir titreyen bedenim, hemen yan tarafımda hiç durmaksızın konuşan arkadaşlarım ve görüşümü bulanıklaştıran gözyaşlarım yine yanıldığımın en büyük kanıtıydı.

Gerçekten şu an ne yapıyordum ben? Titreyen ellerime bir kez daha bakarken gördüğüm kırmızılığın kan olduğu gerçeği bir kez daha sarsılmama neden oldu. İçine düştüğüm dehşetle yeniden derince yutkundum. O kadar aciz bir ruh halindeydim ki... Artık kulağıma iğrenç gelen sesler bir kez daha yükselirken zar zor kavrayabildim korku dolu gözlerle baktığım yanımdaki bedenin kolunu.

"Derin..."

"Ellerim... Ellerimi yıkamak istiyorum."

Birinden destek almasam bir köşeye yığılıp kalacak gibiydim. Bu ev benim evimdi. Banyonun nerde olduğunu biliyordum. Kalkıp ellerimi kendim yıkayabilirdim ama bacaklarım tutmuyordu. Aklımda sürekli öylece ölü gibi yatan kadının bedeni canlanıyordu.

"Tamam ben yardım ederim sana."

Belimi sıkıca kavrayı oturduğum yerden kalkmama yardımcı olan Adar'a binlerce teşekkür sıraladım içimden. Ve koca bir keşke de dahil oldu buna... Keşke başında Adar'ı dinleseydim dedim o an.

Odadan çıkarken kimse nereye gittiğimizi sorgulamadı. Sanki hepsi ağız birliği yapmıştı. Normalde gevşekçe yanıma gelip onlarca soru ile beni çileden çıkartmaları gerekirken sadece aralarında konuşmaları bunu kanıtlar nitelikteydi.

"Ellerini uzat."

Önümdeki musluğu açan Adar ile ellerimi hızla akan suya uzattım. Banyo yapmak istiyordum. Bilmiyorum belkide kırklanmak...

"Derin?"

Sanki elimdeki kan hiç arınmıyor gibi aksine dahada artıyordu. Sürttükçe sürtüyordum ellerimi birbirine. Su çok soğuk olduğu için mi akıp gitmiyordu bu lekeler?

"Derin!"

Tırnaklarım ile derimi kazırken elimi kavrayan ellerle uzaklaştım soğuk sudan. Oysa daha da fazla yıkamak istiyordum. Gözlerim artık taşmaya başladığında büyük bir hıçkırık kaçtı dudaklarımdan.

"Tamam... Tamam geçti."

Başımı eğmiş ağlarken arkadan sıkıca sarıldı bedenime. O kollarını sıktıkça daha da çok arttı göz yaşlarım. Yüzünü boynuma gömdü... Derin bir soluğun ardından tenime doğru fısıldadı sakinleştirici sözlerini.

"Ben sana demiştim demeyeceğim ama en çok ben bilirim seni be yavrum... Beceremeyeceğinden değil, olurda birine karşı gelmek zorunda kalırsan ardından nasıl acı çekeceğini bildiğim için yapma dedim sana."