Seni Sevebilir miyim?

14.bölüm:Ah bu ben!

İnsanlar doğar, büyür ve ölürler. Aslında daha ana rahmine düştüklerinde büyümeye başlar insanlar bu fiziksel bir gelişimdir. doğduklarında ise  hem fiziksel hemde zihinsel büyümeye devam ederler. Duygusal açıdansa gelişirler. Aşk bir duygu olduğu gibi bir duygu karmaşasıdırda aynı zamanda. Sadece çok şanslı olanlar hayatlarını cesurca ve aşkla yaşayabilir. Aşk öylesine bir duygudur ki, Nefes alanlar yaşamaya başlar. Acı çekmek gerektiğinde aşk kaçmayı önler. Cesaret ise bazen işe bile yaramaz. Herkes sevebilir fakat herkes cesaret edip gidemez! Bir filmde bir keresinde şöyle bir şey duymuştum "Aşk gidenin cesareti, kalanın sabrı ile ölçülür"

Benim kalmaya sabrım vardı gitmeye ise cesaretim yok denilecek kadar azdı. Eğer sevdiğimin başına bir şey gelmeyeceğini bilirsem yaşayabilirdim.

Ben senin için sensizde yaşardım sevdiğim. Aşık olan insan sadece sever derler. Sever, bekler, sabreder! Ben senin bana geleceğin günü bekliyorum delice bir aşkla, sonsuz sabırla sadece seni bekliyorum.

Seni beklemeyi seviyorum, bana geleceğini umut etmekse paha biçilemez derecede güzel bir his. Fakat gerçekler can sıkıyor.

ne demişti? 'bir daha ben masum değilim dersen kork benden!'gerçekten olmuşmuydu bu? inanamıyordum! bunu demesinin ardından gitmesi ise gerçekten kalp kırıcıydı fakat şuan kalp kırıklığıma odaklanmak istemiyordum aslında işin gerçeği odaklanamıyordumda...

O Keremdi KEREM-SAYER OLANINDAN KEREM- buna inanması güçtü sahiden. ben ve masum olmak içimden kahkaha atmama sebep olan düşünceydi. ben masum değildim. başkasıyla evlenen bir babam- annemi aldatan bir babam- ve çekip giden, arkasına bile bakmadan bizi terkeden bir annem vardı. Birde abim! hayatını 7 ay öncesine kadar benim hayatımı zehir etmeye adamış sonrasında hayatının aşkını bulmuş abim! ve ben depresyondayken yanımda olan abim! Hayat benden başka bir sürü insana daha kötü yüzünü göstermişti hiç şüphesiz. Hatta ve hatta daha kötü yüzünüde göstermişti biliyordum! Dışarıda kalan insanlar, hasta insanlar, her şey benim yaşamımdan daha kötüydü biliyordum.

Ben bir şeyleri yapabildiysem bu babamın soyadı sayesinde olmuştu bunun farkındaydım. iyi lise, iyi üniversite, dil eğitimleri ve daha bir çok şey. Babamın varlığı bile beni rahat bir hayatta yaşattmıştı. ona öfemkeli olduğumu söylerken ciddiydim fakat nefret etmek benim yapabileceğim bir şey değildi. Bu hayattan bir şey öğrendiysem o da nefret ve kinin beni bir yere getirmeyeceğiydi. Fakat bazen gerçekten nefreti hissettiğim zamanlar olmuştu. Üniversitede kızların babalarından gururla bahsettiği o zamanlar babamdan nefret etmiştim. Yada arkadaş ortamında kızlar anneleriyle aldığı kıyafetlerden bahsederken yada beyler annelerinin yaptığı yemekleri överken annemden nefret etmiştim. Çünkü ikiside yanımda olmamayı seçmişti. Yada kızlar abilerinin onları nasıl koruduğundan bahsederken ve isyan ederken aynı zamanda erkeklerin abileriyle yaptıkları o sıkıcı nasihatlerin ardından ne kadar eğlenceli vakit geçirdiklerinden bahsederken abimden nefret etmiştim. Ve Kerem'le ilk tanıştığımda içimde oluşan kıpırtılara anlam veremedeğimde ondan nefret ettiğimi sanmıştım. Ve vücudum Kerem'in yanında istemediğim tepkiler verdiğinde bundan nefret etmiştim. Hayatım bir şeylerden nefret ederek geçmişti... Şimdiyse hayatın nefret etmek için kısa bir süreç olduğunu düşünüyordum. En azından 7 aydır bu böyleydi.

Kerem gittikten sonra çok fazla şey düşünmüştüm ve saat gece ikiyi geçiyordu. Tamam sadece saat ikiyi dört geçiyordu. Ani aldığım bir kararla elime telefonu aldım ve mesajlar kısmına girdim. Bu ona atacağım ilk mesajdı ve ben heyecanlıydım açıkçası hemde fazlasıyla.

gönderilen;en kaynağım

Aslında masum falan değilim ben. Sen sadece öyle görmek istiyorsun! yıllarını nefretle geçirmiş bir kızım ben 10 yıl oldu nefretle yaşadım. 7 ay içinde nefretten vaz geçtim diye bu beni masum yapmaz. Ayrıca sırlarım var anladın mı? Ve sırlarım olduğunu bildiğin halde tekrar yanımdasın işte.. ama saçma anlıyor musun? Ben değer vermeyen küçük bir kızdım eskiden daha bir sene öncesine kadar şımarık bir kızdım ben! Ve söylemek gerekirse açıkçası birinin bana değer vermesini hak etmiyorum ama senin değer vermeni istiyorum işte. Çünk yıllar sonra ilk defa birine değer veriyorum. Şimdi iyi geceler!