VATANIMSIN

33. Bölüm

Çok oy, çok yorum = Motive Olan Yazar = Hemencecik Yeni Bölüm

Şu ortamda oy istemek istemezdim ama son bölümlerin halinden anlaşılıyor ki ben söylemezsem oy vermiyorsunuz. Rica ederim emeğe karşılık vermeyi unutmayın. Üzülüyor ve hikayemin güzel olduğundan şüphe etmeye başlıyorum.

İyi olun... Hayat zor biliyorum. Benim için de zor. Acılar, kalp kırıklıkları... Peş peşe gelen felaketler... Tam burada durup hepimiz için dua edicem. Siz fark etmediniz ama biraz zaman geçti. Hepimiz için bildiğim bütün duaları okudum. Dilerim Allah'tan gönlünüz biraz olsun ferahlamıştır. Eğer sizin de gönlünüzden geçerse burada durup hepimiz için dua edin olur mu?

Şu an hiçbir şey söylemesemde beni anladığınızı biliyorum.

İyi olun...

***

Saçma olduğunu bildiğim halde kendimi birazcık üzgün hissediyordum. Hiç mutlu bir yuvam olmadığından bir aile özlemi duyduğum içindi belki de bu üzüntüm. Halbuki bulunduğum durum benim için en uygun olandı. Kendi kendime saçmalama diyerek odadan çıkıp Çağan'ın yanına gittim. Oturma odasında televizyon izliyordu. Ben odaya girince bakışları bana döndü.

"Bir şey mi oldu?" Dedi her zaman dikkatli bakan gözleriyle.

"Hamile değilmişim." Dedim. "Az önce emin oldum." İlk birlikte olduğumuz gün korunmayı unutmuştuk. Aşkımızı itiraf etmenin heyecanından olsa gerek ertesi gün hapı almak da aklımıza gelmemişti. Özellikle Çağan başını taşlara vuracak hale gelmişti fark ettiğimizde ama geç kalmıştık. Aşk insanın aklını başından alıyordu demek ki. Bugün regl olduğum için artık hamile olmadığımdan emindim.

"Gelsene güzelim." Dedi. Yanına gidip kollarının arasına girdim. "Neden üzüldün sen?" Diye sordu.

"Ne bileyim içten içe çocuk istiyormuşum galiba." Dedim.

"Şartlar uygun olduğunda istediğin kadar çocuk yaparız. Biliyorsun daha okulun var."

"Haklısın. Saçmalıyorum. Hiç mutlu bir ailem olmadı ya, içimde onu telafi etme isteği var galiba."

"Hiç mutlu bir ailen olmadı mı? Ben neyim? Ben senin ailen değil miyim?"

Üzülerek ona baktım. "Alındım mı yoksa?" Dedim.

Beni alnımdan öptü. "Alınmadım." Dedi. "Ama çocuğumuz olmasa da biz bir aileyiz. Çocuğumuz olunca daha kalabalık bir aile olacağız."

Güldüm. "Haklısın." Dedim. İçimdeki üzüntü geçmişti.

"Hadi bakalım dersinin başına o zaman."

Gülerek masaya geçtim. Ben çalışmaya başlayınca televizyonu kapatıp telefonuyla ilgilenmeye başladı."

Bir süre çalıştıktan sonra karnımın acıktığını hissettim. Evde yemek vardı ama benim canım evdeki yemeklerden başka bir şey istiyordu. Çağan'a baktım. "Çağan." Dedim.

Telefondan başını kaldırıp bana baktı. "Söyle güzelim." Dedi.

"Ben ders çalışıyorum, sen boşsun. Bana benim çorbamdan yap." Dedim. "Ama ilk yaptığın zamanki gibi olsun."

"Çorbayı berbat et diyorsun yani."

"Çorbama laf etme! Dünyanın en güzel çorbası o."

"Bu dünyada o çorbayı sevecek senden başka kimse yoktur Ahsen'im."

"Dünyanın geri kalanının zevksiz olması benim suçum değil."