თავი1

234 17 2
                                    

,,გამარჯობა"
,,ვინ ხარ?"
გაოცებული სახით დახედა მოსწავლემ ტელეფონს.
,,მმმ ადამიანია რომელსაც ძალიან მოეწონე"
მე ვალე მქვია, 15წლის ვარ ცხოვრობ სეულში, არაფრით გამოვირჩევი გარდა იმისა რომ მეგობრები არ მყავს, საერთოდ არ მყავს, ზოგისთვის ქედმაღალი ვარ, ზოგისთვის უკარება უმეტესობა კი უბრალოდ უცნაურად მთვლის, არავინ იცის სინამდვილეში რატომ ვარ ესეთი და რამ გადამაწყვეტინა მეგობრების გარეშე ყოფნა.
ვალე სახლში დაბრუნდა, სკოლის შავთეთრი ფორმა კომფორტული ჭრელი სპორტულევით ჩაანაცვლა და დიდ პუფში მოთავსდა, ვალემ მოდუნება ვერ მოასწრო მას ტელეფონზე შეტყობინება მოუვიდა.
ვალემ ინსტაგრამი გახსნა.
,,რატომ არ მპასუხობ?"
ნეტავ როდის მობეზრდებათ ჩემ კლასებს...
ამოიხვნეშა ვალემ და სამზარეულოში გადაინაცვლა.
-ვალე როდის მოხვედი?
იკითხა საშვალო სიმაღლის ყავისფერ თვალება, ყავისფერ თმიანმა ქალმა და თეთრი მაისური გაისწორა.
-დედა არ გიფიქრია რომ ცოტა პატარა სახლში გადავიდეთ?
ანიმ გაიღიმა.
-დედა ძალიან მშია.
-ქათმის ბულიონია, ბოსტნეული ხორცთან ერთად და შემწვარი თევზი.
-დედა აღარ მშია.
-ვალე!
-დედიკო ბრინჯი მომიხარშე რა.
-ვალე მხოლობ ბრინჯს ჭამ, მეტს არაფერს.
-და შოკოლადი?
სამზარეულოში მაღალი შავგვრემანი კაცი შემოვიდა და პატარა ვალეს ჩაეხუტა.
-ჩემ მსუნაგს შოკოლადი მოვუტანე.
მზრუნველი ხმით თქვა ვლადმა.
-მამა...
ვალე ვლადს ჩაეხუტა და მის ხელებს ათვალიერებდა.
-ჯერ ვახშამი.
-მამაა...გთხოვ.
-არა, ნუ მაბრაზებ ეხლა.
-კარგი ხო...
უკმაყოფილოდ ამოიწუწუნა ვალემ.
-ოთახში ვიქნები.
-მიდი გაიქეცი.
ვალემ მშობლები მარტო დატოვა და თავის პატარა მაგრამ მყუდრო ოთახში შევიდა.
-ვლად დღეს ვალეს მასწავლებელმა დამირეკა.
-რამე მოხდა?
-ვლად...ვალე ბავშვებს საერთოდ აღარ ეკონტაქტება.
-ის კარგად სწავლობს, არაფერს აშავებს, სახლში დროულად მოდის, რაშია პრობლემა?
-ვლად მასწავლებელმა მისი ფსიქოლოგთან წაყვანა გვირჩია, ძალიან უეცრად გაწყვიტა კონტაქტი.
-ანი ნუ აზვიადებ ნორმალური ბავშია, იქნებ კლასელებს ვერ უგებს და სხვა მეგობრები გაიჩინა?
-ვლად...
ვლადი ანის ჩაეხუტა და ნაზად აკოცა.
-ნუ ღელავ, მიდი ეხლა დაუძახე რომ ივახშმოს.
ანის ვალეს ოთახში აკაკუნებს.
-ხო...
-წამოდი ვახშმის დროა.
-მოვდივარ.
ვალემ ოთახიდან გასვლა დააპირა როდესაც მის ტელეფონზე შეტყობინება მოვიდა.
,,მიპასუხე."
,,ვინ ხარ და რა გინდა?"
,,ვისაც ძალიან მოეწონე, შენი გაცნობა მინდა"
,,მოგვიანებით მოგწერ"
,,კარგი, გელოდები❤️"
ვალეს გაეღიმა და უზარმაზარ თეთრ ფერში გაკეთებულ სამზარეულოში გადაინაცვლა.
-ვალე...
ვალე ტყავით გადაკრულ სკამზე ჩამოჯდა და შუშის მაგიდაზე ხელები დაალაგა.
-ხო მამა.
-სკოლაში რა ხდება?
-ყველაფერი კარგადაა, ტესტირება გვქონდა და ხვალ პასუხებს გვეტყვიან.
-ჩემო ჭკვიანო.
-მამა რაღაც მინდა გთხოვო.
-რა აბა?
-მალე ხომ დაბადების დღე მაქვს და საჩუქარი...
-ჰმმ რა გინდა აბა?
-კნუტი.
-ვალე ხომ იცი  წინააღმდეგი ვარ, ფულს მოგცემ და ახალი ტელეფონი ვიყიდოთ.
-არ მინდა.
-მაშინ მეგობრებთან ერთად წვეულება მოაწყვე.
-მე კნუტი მინდა!
-ვალე მეგო...
ვალე ფეხზე ადგა.
-მადლობა დე ძალიან გემრიელი იყო.
ვალე თავის ოთახში შევიდა და ტელეფონთან ერთად პატარა ხის საწოლზე მოთავსდა.
როგორ დამღალეს! ჰაჰ მეგობრები რა საჭიროა!? ვინც მყავდა...
ვალემ ამოიხვენეშა.
ჰმმ ერთი მივწერო იმ... ვიღაცას.

სახიფათო მიმოწერა.🔞(დასრულებული)Where stories live. Discover now