სახიფათო მიმოწერა.🔞(დასრულებული)

თავი21

-შვილო, როგორ ხარ?
-დედიკო.
ვალე ანის ჩაეხუტა.
-ჩემო გოგო.
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-დედა... მე... მე... გხედავდი ხოლმე ფანჯარაში და გეძახდით...
-დამშვიდდი, აი ჩემთან ხარ უკვე.
ანი ვალეს თმაზე ეფერებოდა.
-ეხლა ექიმთან წავიდეთ და დავრწმუნდეთ რომ რიგზე ხარ.
-და მამა?
-მამა მანქანაში დაგველოდება, ხო ვლად?
-კი, რათქმაუნდა.
ვლადმა დედაშვილი დატოვა და მანქანაში დაბრუნდა.
-წამოდი.
-დედა მცხვენია.
-რისი პრინცესავ?
-დედა...მე...
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-ვალე მისმინე სასირცხვილო არაფერია, ნუ ღელავ მამას არაფერს ვეტყვით.
ვალემ ცრემლები მოიწმინდა.
-მართლა?
-კი, მართლა.
ვალემ დიდ ხნიანი, მტკივნეული და
უსიამოვნო პროცედურები გაიარა.
-დედა მალე მორჩება?
-მხილოდ გინეკოლოგი.
-დედა... არა.
-ვალე გთხოვ.
-დედა... მცხვენია.
-ვალე ვიცი რომ ბევრი რაღაც გადაიტანე, ვიცი რომ დაღლილი ხარ და სახლში გინდა, მაგრამ გთხოვ მინდა დავრწმუნდე რომ რიგზე ხარ.
-კარგი დე.
ვალე გინეკოლოგის კაბინეტში შევიდა.
-მოდი, წელს ქვემოთ გაიხადე და აქ დაწექი.
-კარგით.
ვალემ გაიხადა და გინეკოლოგის სავარძელზე დაჯდა.
-ფეხები აქ დაალაგე.
ვალემ ანის გახედა.
-მიდი დედიკო დაუჯერე ექიმს.
ვალემ ექიმს დაუჯერა, ის სირცხვილით იწვოდა და უბრალოდ გაქრობა უნდოდა.
-ნუ გეშინია, მტკივნეული არაფერია.
ექიმმა პირდაბე და ხელთათმანები გაიკეთა და შემოწმება დაიწყო.
-შეგიძლია ჩაიცვა.
ვალემ მალევე ჩაიცვა.
-გარეთ დაელოდე დედიკოს კარგი?
-კარგით.
მორცხვათ თქვა ვალემ და გარეთ გავიდა.
-ქალბატონო ანი...
-გისმენთ.
-ვალეს მუცელი აქვს მოშლილი.
-რა?
იკითხა ანიმ გაოცებული სახით.
-დიახ, თქვენი შვილი ორსულად იყო, თუმცა მუცელი ადრეულ ვადაზე მოეშალა, ამიტომ ქირურგიული ჩარევა არაა საჭირო.
-ღმერთო...
-მას აღდგენა სჭირდება, ქვედა ნაწილი საშინელ მდგომარეობაში აქვს, ამასთან ერთად ანალური ხვრელიც დაზიანებულია, წამლებს გამოგიწერთ და მალამოებს.
-კარგით.
-ერთ კვირაში ისევ მოდით.
-კი...კი დიახ.
ანი ვალესთან მივიდა და ორივე მანქანაში დაბრუნდა.
-აბა პრინცესებო როგორ ხართ?
-საშიში არაფერია ვლად, ძალიან ძლიერი გოგო გვყავს.
-კი, ჩვენი ვალე ასეთია.
ვალე ფანჯარაში იყურებოდა.
-ვლად აფთიაქ...
-სახლში წავიდეთ მალე!
დაიღრიალა ვალემ და ტირილი დაიწყო.
-ვალე...
ვლადმა მანქანა დაქოქა.
-კარგი, როგორც გინდა.
ოჯახი მალევე დაბრუნდა სახლში.
-მე ოთახში ვარ.
თქვა ვალემ და ოთახში გამოიკეტა.
-ვლად...
-გისმენ ანი.
-მუცელი აქვს მოშლილი.
-მაგის დედა მოვტყან! ნაბიჭვარი პედოფილი!
-რა გაყვირებს!? ვალე გაიგებს!
-მთავარია რომ ახლა სახლშია, ჩვენთან.
-ფსიქოლოგთან უნდა მივიყვანოთ.
-რამოდენიმე დღე ვაცადოთ და მერე.
-ხო ჯობია.
ორი დღე ვალე ოთახიდან არ გამოსულა.
-ანი უნდა დაველაპარაკოთ, ორი დღე ასეა.
ცოლქმარნი ვალეს ოთახში შევიდნენ.
-შვილო, როგორ ხარ?
-სიკვდილი მინდა.
ვალე საწოლზე იწვა და მოიკუნტა.
-ისევ რომ წამიყვანოს? მეშინია... მომკლავს...
-ვალე ის ციხეშია, ვერ გამოვა და  ვერასდროს შეგეხება.
-თქვენ მას არ იცნობთ... გამოვა... მოვა და... მომკლავს.
-ვალე არ მოვა, ვერ მოვა.
-მოვა... არ მინდა თქვენც დაგიშაოს რამე.
ვალე მშობლებს მოეხვია.
-თქვენც მოგკლავთ... დამაბრუნეთ მასთან და არაფერს დაგიშავებთ.
-ვალე რას იძახი?
ვლადმა ვალეს შუბლზე აკოცა.
-მე არავის, გესმის არავის მივცემ ჩემ პრინცესას აწყენინოს.
ვალეს ცრემლები შეუჩერებლივ სდიოდა, რამოდენიმე ხანში კი ვალეს ვლადის მკლავებში დაეძინა, დილით კი დედის მონატრებულმა ხმამ გააღვიძა.
-ვალე, ჩემო პატარავ გაიღვიძე და გაემზადე.
-რისთვის?
-სტუმარი მოვა ჩვენთან.
-ვინ სტუმარი?
-ქალბატონი ლიზა, შენი ფსიქოლოგი იქნება.
-კარგი.
უემოციოდ თქვა ვალემ და საწოლიდან ადგა.