სახიფათო მიმოწერა.🔞(დასრულებული)

თავი3

ჯანდაბა სკოლაა!
ვალე საწოლიდან წამოხტა და სააბაზანოში შევიდა, ვალე დიდი სარკის წინ იდგა და თეთრ ბავშურ სახეზე მძიმე მაკიაჟს ,,იდებდა"
ვალე თავის ოთახში დაბრუნდა შავი მოკლე კაბა და თეთრი პერანგი ჩაიცვა, ასაკისდამიუხედაცას ვალეს გამომწვევად ეცვა, ვალე სკოლაში წავიდა, მისი მაკიაჟის და ჩაცმულობისდა მიუხედავად მას ვერავინ ამჩნევდა, სხვა მოსწავლეები არც კი ესალმებოდნენ.
-დილამშვიდიბისა.
-დილამშვიდიბისა ბატონო რაიდერ.
-შენი ნაშრომი შევამოწმე ვფიქრობ კონფერენციაზე გაგიშვა იქ რომ წარადგინო.
-არა... მე ვერ შევძლებ.
-რატომ?
ახალგაზრდა მასწავლებელმა შავი თმა უკან გადაიწია და ყავისფერი თვალები მოჭუტა.
-არ მცალია.
-კარგი შენი გადასაწყვეტია, კარგი დღე.
-მადლობა თქვენც.
რაიდერმა თეთრი პერანგი გაისწორა და დიდ კოლიდორში მიიმალა, ვალე კი საკლასო ოთახში როგორც ყოველთვის ბოლო მერხზე მოთავსდა.
ვალე თეთრ საკლასო ოთახს ათვალიერებდა და ინტერესით აკვირდებოსა ფანჯარას საიდანაც მისი სახლი ჩანდა, ვალემ ტელეფონი ამოიღო ვარდისფერი ზურგჩანთიდან, მას იუჯინისგან შეტყობინება დახვდა.
,,დიმალშვიდობისა კნუტო🐱❤️"
,,დილამშვიდობისა"
,,როგორ ხარ?"
,,საშინლად მეძინება და მშია"
,,დილით არ ისაუზმე?"
,,არა"
,,რატო? საუზმე ძალიან მნიშვნელოვანია."
,,სკოლაში ვაგვიანებდი."
,,ბოდიში🙏"
,,რისთვის?"
,,გუშინ გვიან დაიძინე"
,,არაუშავს❤️, კარგი გაკვეთილი დამეწყო მერე მოგწერ,,
,,დროებით ფისუნია❤️🐱"
გაკვეთილების შემდეგ ვალე სახლისკენ გაემართა მაგრამ მას შუაგზაში  მაღალი ბიჭი დაეწია.
-ვალე...
-შემეშვი!
ბიჭს შავი შარვალი და თეთრი პერანგი ეცვა, თმები კი შავი ჰქონდა.
-როდიდან ხარ ესეთი უკარება?
-წადი შენი!
-მადლობას ველი ლამაზო შენგან.
-პორშ გააჯვი!
-აი სიუხეშე არ გინდა, დაისჯები.
-შემეშვი!
-შემოთავაზება ძალაშია ლამაზო.
პორშმა ვალეს ლოყაზე აკოცა და წავიდა, ვალემ კი ლიყაზე ხელი გაისვა.
იდიოდი, როგორ მძულს ეს ნაბიჭვარი.
ვალე სახლში დაბრუნდა.
ხვალ შაბათია და კარგად გამოვიძინებ.
ვალე საწოლზე მოთავსდა და ინსტაგრამზე შევიდა.
,,იუჯინ"
,,ხო ფისო😻 როგორ ხარ? როგორ ჩაიარა შენმა დღემ?"
,,კარგად მადლობა, შენ როგორ ხარ?"
,,მეც კარგად, დაიღაალე სკოლაში?"
,,კი, ძალიან."
,,რამე შეჭამე და დაისვენე"
,,მზრუნველი ხარ როგორც ჩანს."
,,არ მოგწონს?🥺 მაპატიე თუ თავი მოგაბეზრე."
,,არა, არა პირიქით❤️"
,,ლამაზო❤️❤️"
ვალე ღიმილით კითხულობდა ყოველ შეტყობინებას, თუმცა შიშის გრძნობა მას არ ტოვებდა.
,,მე შევჭამ და მოგწერ."
,,გელოდები❤️"
ვალემ ტელეფონი გადადო.
-ვალე მოვედი.
გაისმა ანის ნაზი ხმა, ვალე სამზარეულოში გავიდა.
-დე როგორ ხარ?
-კარგად ვალე, შენ?
-მეც კარგად, იცი დღეს რა საყვარელი კნუტი ვნახე.
-ვალე... მამას უთხარი.
-შენ სთხოვე რა, მე უარს მეუბნება.
-ვა...
-გთხოვ, გთხოვ.
-კარგი.
-მადლობა დე, საუკეთესო ხარ.
ანიმ ვალეს შუბლზე აკოცა.
-არ გშია?
-ცოტა კი.
-მე მოგიმზადებ რამეს, შენ მაღაზიაში ჩადი გაწყობს?
-კარგი დე.
ვალე ოთახში შევიდა, გამოიცვალა და გასვლა დააპირა როდესაც ვლადს შეეჯახა.
-სად მიქრიხარ?
-მამა...
-იტკინე რამე?
-არა, მაღაზიაში მივდივარ.
-გოგოებო.
ვლადმა ორივეს ხელი გადახვია.
-დღეს სადმე ხომ არ გვევაღშმა?
-ვლად რასთან დაკავშირებით?
-მმ... დამაწინაურეს.
ანი ვლადს კისერზე მოეხვია.
-გილოცავ საყვარელო.
-მიდით მიდით გაემზადეთ.
ოჯახი გაემზადა და უზარმაზარ რესტორანში ივახშმეს, სახლში კი მხოლოდ შუაღამისას დაბრუნდნენ.
-მამა მადლობა საუკეთესო საღამო იყო.
-არაფრის პრინცესავ, ეხლა მიდი გაიქეცი და დაიძინე.
ვალე ოთახში შევიდა, გამოიცვალა, საწოლში ჩაწვა და ტელეფონი შეამოწმა.
,,სად ხარ?"
,,სავახშმოთ ვიყავი"
,,რამდენი საათი?"
,,რესტორანში ვიყავით სავახშმოთ, მამა დააწინაურეს"
,,მოგეწერა"
,,მაპატიე🙏❤️"
,,შენ დამიკიდე და გასართობათ წახვედი"
,,დაგიკიდე რა თქმაა?"
,,შემეშვი."
,,კარგი, როგორც გინდა."
ვალემ ტელეფონი უხეშად დააგდო და ნაწყენმა და გაღიზიანებულმა დაიძინა.