Umupo na lang ako. Naiiyak sa pagod kakahabol..pero mas nakakaiyak na hindi ko na sya makikita ulit.
Napahawak ako sa mukha ko. At unti unti nang bumabagsak ang luha ko nang..
"Bosh D?" Ha? Sino yun. Bakit boses ng bata?
"Bosh D! Ikaw nga po. Why are you here po sa airport?" Nakatingin lang ako sa kanya. Why is he here? Bakit mag isa sya. I saw a lot of similarities sa aming dalawa. Bigla ko naman naalala yung sinabi ni Dad. Hindi kaya..
Then napansin kong parang may kinukuha sya sa bag nya. Pag kita ko sa bag nya may name.. pero diko pa masyadong makita.
"Dinooooo!!!" Shet! Kilala ko yung boses na yun. Hindi pa umaangat ang ulo ko..
Nakita ko sa bag ni Dino..
Dean Isaac Noel Galanza-Wong. O my gosh! Is he..
Then I saw her. Nagtama ang tingin namin. Nagtataka naman sya bakit andito ako.
"Bakit? Paano..?"
"Jema... Is he..." Diko pa natatapos yung sinasaabi ko kasi I am so overwhelmed right now. Pakiramdam ko sobrang saya ko.
She looked at Dino.. and looked at me again.
She nodded.. and smiled.
I hugged Dino first. Mamaya na yung nanay. I'm crying right now. Kaya pala unang kita ko pa lang sa kanya ang gaan na ng loob ko. Kaya pala.
I looked at him. I'm literally crying right now. As in sobrang daming luha.
"Why are you crying po Bosh D?" Hahaha. Ayan parin ang tawag nya.
"Dino.. baby!" Yun na lang ang nasabi ko. Kasi sobrang tuwa ko na makilala sya.
Lumiwanag ang mukha nya. Then he hugged me.
"Are you my Dada, Bosh D?" Tumatango ako habang umiiyak..
He wiped my tears and said.
"Don't cry na Dada. I yab you!" Then he hugged and kissed me.
Si Jema, sobrang iyak din ng iyak.
"Napakaarte nyo kasing dalawa. Ang dame nyong alam jusko! Dino tara na muna don. Hayaan mo na muna magmoment mga magulang mo." Si Mafe habang nagpupunas pa ng luha.
Andito din pala si Tatay Jessie. Nagmano muna ako bago ko puntahan ang asawa ko.
(Asawa agad?) Don't ruin the moment author!
"Oh anak, wag mo nang pakawalan yang anak ko ah? Diko na yan bibigay sayo ulit." Habang tinatapik ang balikat ko.
"Tay naman!" At nagtantrums pa nga ang baby.
Lumapit ako sa kanya.
"Bakit andito ka? Diba bukas na yung alis mo sa US?" Tanong nya. Habang pinupunasan ang luha nya.. tapos yung luha ko.
"Pano mo nalaman? Are you stalking me?" Humarap na ako sa kanya.
"Excuse me Deanna Wong, chismis ang lumalapit sa akin noh!" Nagtaray pa talaga sya.
"E bakit ka nga andito?" Nakataas na yung kilay nya.
"Sinusundo ka. Kayo ng anak ko." She smiled na abot sa mata. God! I missed this smile sobra! Pero bigla din nawala yung ngiti nya. Ano nanaman problema nito?
"Naku Deanna wong ayoko ng may sabit ah?" Hahaha! OA sa pagiging overthinker.
Pinakita ko pa sa kanya yung kamay ko. Di naman nagtaka.
"Alam ko naman. Stalker nga ako diba? Naniniguro lang. Hahaha!" Lakas ng tama neto.
We hugged each other. And I kissed her. Gosh! Sobrang sarap ng halik nya. I missed this. I missed my baby!
Kahit madaming makakita, I really don't care. I love this woman so much! Hindi ko na hahayaan pang mawala sya sa akin.
"Wait.. pano yung.. yung Thailand mo?" I cut our kiss. Sabay pout ko. Ako naman mag iinarte.
Kaso kinurot yung labi ko.
"Anong Thailand? Walang ganun Deanna wong at lalong walang US. Hahaha."
"For real?" I asked her.
She wiped my tears again.
"For real baby!" And she kissed me.
We kissed again. Sobrang saya ko. Finally after so many years bumalik na ulit sya sa akin. Wait.. kami na ba ulit?
"Dada? Are we going home na po?" Biglang singit ng baby namin. Habang naglalakad kami. Nakahawak yung 2 kamay nya sa kamay namin ni Jema.
Tumigil ako then.. bumaba ako sa kanya para magkalevel kami. Tinignan ko si Jema while smiling.
Yes baby. We're going home na.
1 year ago
Flashback
"Sachi, ang ganda nitong nabili mong lupa. Pero why did you choose here sa QC hindi sa Pasig para near sa house ni Ate Cy mo" Si dad.
"I don't know dad. Parang dito ko gustong tumira. Dito ko palalakihin ang magiging anak ko."
"Anak nyo ni Ivy?" He asked me while nakataas ang kilay. Mana mana talaga? Haha! Napaisip ako kung sya ba talaga ang gusto kong makasama habambuhay. Nag usap narin naman kami ni Ivy. Aayusin namin yung relasyon namin and if after 6 months, wala talaga. Then we will not continue the wedding.
"I'm not sure yet Dad. But this home, I'll make sure na magiging sobrang saya ng pamilya ko." I smiled thinking na I will see my children running sa garden tapos katabi ko yung magandang asawa ko. Napapangiti na lang ako.
"Iba na yan Sachi. Ngumingiti kana mag isa."
End of Flashback
