Ο Καθηγητής Μου;

~2~

Η Ηρώ τυλιγμένη στα παπλώματα ένιωθε ότι ήθελε να κοιμηθεί άλλες 24 ώρες. Παρόλα αυτά δεν χτύπησε το καθιερωμένο ξυπνητήρι στις 7:30 και παραξενεύτηκε. Κοιτάζει την ώρα στο κινητό της και παθαίνει εγκεφαλικό.

-Όχι όχι όχι δεν πρεπει να αργήσω δεύτερη μέρα! Γιατί δεν χτύπησε το κωλοξυπνητήρι γαμω!

Ήταν ήδη 8:00 και 8:15 ξεκινούσε η πρώτη ώρα με τον καινούριο μαθηματικό. Ήταν σίγουρη ότι θα της έριχνε κατσάδα ή θα την κοιτούσε με αυτό το άγριο και αυστηρό βλέμμα του που την τρόμαζε ακόμα περισσότερο. Δεν ήθελε να γίνει στόχος από τις πρώτες μέρες.
Ετοιμάστηκε γρήγορα άρπαξε ένα μήλο από την κουζίνα και άρχισε να οδεύει προς το σχολείο.

Όταν έφτασε ήταν ήδη 8:30. Χτυπάει την πόρτα σιγανά και μπαίνει μέσα στην τάξη. Αμέσως γύρισαν όλοι και την κοίταξαν, μαζί και ο Πέτρος.

-Εχουν περάσει 15 λεπτά προς τι τέτοια αργοπορία; Νομίζω ήμουν αρκετά σαφής χτες για την συνέπεια όλων σας στην ώρα του μαθήματος.

Η Ηρώ ήθελε να εξαφανιστεί.
-Με συγχωρείτε δεν θα ξαναγίνει.

Ο Πέτρος την παρατηρούσε απο πάνω μέχρι κάτω. Τα μακριά μαύρα μαλλια της είχαν ανακατευτεί από τον αέρα καθώς ερχόταν σχολείο. Η φούστα της που ήταν πιο πάνω από το γόνατο είχε σηκωθεί ψηλά με αποτέλεσμα να αποκαλύπτει αρκετά το ένα της μπούτι. Εκεινη δεν το χε παρατηρήσει, όμως ο Πέτρος το είδε αμέσως. Αρχισε να περπατάει προς τη θέση της.

-Ας προσέχετε καλύτερα την εμφάνισή σας, αν δεν θέλετε να έχετε ανεπιθύμητα βλέμματα.

Η Ηρώ ξαφνιάστηκε με τα λόγια του νεαρού καθηγητή και αμέσως κοίταξε τα ρούχα της. Ειδε το ότι είχε σηκωθεί αρκετά η φούστα της και την κατέβασε γρήγορα. Ένιωσε ντροπή και τα μάγουλά της κοκκίνισαν. Χωρίς να πει κάτι εκατσε γρήγορα στη θέση της.

*διάλειμμα*

-Ρε ο καινούριος φαίνεται τεράστιο μούτρο. Πολύ σοβαρός και ειδικά σήμερα με αυτα που σου είπε είχα μείνει κάγκελο. Ο τρόπος που σου μίλησε... και σε ρεζιλεψε κιολας. Δεν μπορείς να πεις όμως, είναι υπερβολικά ωραίος για καθηγητής..
Είπε η Αθηνά

-Γαμω το ξυπνητήρι μου που δεν χτύπησε. Έγινα ρεζιλι και τώρα έχω γίνει και στόχος του κάπως. Δεύτερη μερα είναι μόνο, αίσχος!

-Σιγά, δεν ξέρει καν τα ονόματά μας και είμαι σίγουρη οτι μέχρι αύριο θα το έχει ξεχάσει.

-Το ελπίζω.

[...]

Η Ηρώ κάθε τόσο κουβαλούσε ένα μικρό πακέτο με τσιγάρα που τα κάπνιζε οπότε ένιωθε την ανάγκη. Ξεκίνησε από πέρσι όταν στο σπίτι της η κατάσταση γινόταν όλο και χειρότερη.
Καθώς χτύπησε το κουδούνι για το προτελευταίο διάλειμμα αμέσως άρπαξε κρυφά από την τσάντα της το πακέτο με τα τσιγάρα και κατευθύνθηκε προς τα έξω. Πήγε στην κρυφή γωνία του προαυλίου που συνήθως είναι πάντα μόνη γιατί δεν μαζεύονται παιδιά εκεί.
Βγάζει ένα τσιγάρο, το ανάβει και κάνει μια τζούρα. Πάει να κάνει και δεύτερη ώσπου ακούει ξαφνικά μια βαθιά αντρικη φωνή.