Ο Καθηγητής Μου;

~14~

Ανοίγω τα μάτια μου και με χτύπησε ένας τεράστιος πονοκέφαλος. Αφού καταφέρω να τα ανοίξω τελείως παρατηρώ γύρω μου και καταλαβαίνω ότι δεν είμαι στο κρεβάτι μου. Δεν είμαι στο σπίτι μου. Το ξέρω όμως αυτό το μέρος. Αυτή η συγκεκριμένη μυρωδιά με έκανε να σιγουρευτώ για το που είμαι. Τι κάνω όμως εδω; Και γιατί κοιμάμαι στο κρεβάτι του;

Κοιτάζω πάνω μου και βλέπω ότι δεν φοράω το χθεσινό φόρεμα, αλλά μια μακριά μαυρη μπλούζα. Και εκεί με χτύπησε.

ΜΕ ΕΓΔΥΣΕ;

Όχι.. δεν το πιστεύω ότι είδε το σώμα μου. Με έπιασε πανικός. Τι σκατα συνέβη χτες..Το μόνο που θυμάμαι είναι.. Το φιλί.. μετά από αυτό όμως τίποτα. Δεν πιστεύω ότι τον φίλησα. Τώρα δεν θα μπορέσω να τον ξανακοιτάξω στα μάτια, Θεέ μου! Και με είδε στην χειρότερη κατάσταση.. λιώμα και μεθυσμένη λέγοντας ασυναρτησίες..

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και ξυπόλυτη καθώς ήμουν κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Και ήταν εκεί. Καθόταν στο τραπέζι, έπινε καφέ και διάβαζε κάτι. Κατάλαβε την παρουσία μου και τα βλέμματά μας συναντήθηκαν. Αμέσως ένιωσα να κοκκινίζω ολοκληρη, καθώς το πρόσωπό του μου θύμισε το χθεσινό σκηνικό.

-Καλημέρα, σε ξυπνησα; Δεν συνηθίζω να κοιμάμαι πολύ τα πρωινά..

-Όχι όχι μην ανησυχείτε μόνη μου ξύπνησα.

Εκεινος χαμογέλασε.

-Τι ακριβώς συνέβη χτες και τα ρούχα μου;
Τον ρώτησα δειχνοντας τη μπλούζα που μου είχε φορέσει.

-Λυποθημησες και σε έφερα εδώ γιατί ήταν πολύ αργά για να σε παω στο σπίτι σου και όσο για τα ρούχα..ξερασες και λερωθηκαν.

Αμέσως γούρλωσα τα μάτια μου.

-Μην ανησυχείς δεν είδα κάτι είχα κλείσει τα φώτα..

Θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Έγινα ρε ζι λι. ΔΕΝ ΞΕΡΝΑΩ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΠΟΤΟ. Ανακουφιστηκα όταν είπε ότι δεν είδε κάτι, αν και μου φαίνεται λίγο αδύνατο..

-Συγγνώμη πραγματικά για αυτό. Καλυτερα να ξεχάσετε ο,τι συνέβη χτες

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

-Δεν νομίζω ότι μπορώ να το ξεχάσω και πολυ εύκολα.

Είπε γελώντας πίνοντας μια γουλιά καφε

Πριν προλάβω να του απαντήσω μου ήρθε φλασιά για το κινητό μου που δεν θυμόμουν αν το χα μαζί μου χτες ή το ξέχασα στο σχολείο. Η Αθηνά θα με έχει πάρει τριακοσια χιλιάδες τηλέφωνα. Ευτυχώς είχα πει στη θεία μου ότι θα εμενα στην Αθηνά το βράδυ οπότε δεν θα είχε υποψίες.
Το κινητό μου ευτυχώς ήταν στον πάγκο και ανακουφιστηκα. Το ανοίγω και βλεπω: