"မြို့~မြို့အုပ်မင်း ဘယ်~ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
"ဒီလိုပဲ ရွတ်~ ရောက်လာတာ"
နမ်းရင်းပြောလာတဲ့မြို့အုပ်က တကယ် လက်ရဲသည်
"မြို့အုပ်ဖယ်ပေးပါ မကောင်းပါဘူး"
"ဘာမကောင်းတာလည်းကျုပ်နမ်းတာက မကောင်းလို့လား"
ပြောပြီး လယ်ဂုတ်အားလျှာနဲ့လျက်တဲ့အခါ လူကတွန့်ကနဲ
"ဟို သူများမြင်လို့မတင့်တော်ဘူး ပြောတာပါ"
"ဘယ်သူကြည့်ရဲလည်း ကြည့်ရဲတဲ့သူကြည့်လိုက်လေ"
"မြို့အုပ် အင့် ~ဖယ်ပါဆိုနေမှ "
"ဟမ်"
နှုတ်ခမ်းဆူကာပြောလာသူလေး ဘောက်ဆက်ဆက်နဲ့ ဒါဟာ စိတ်ဆိုးတာလား ဘယ်လိုလေးပါလိမ့် အနောက်သို့တခြမ်းစောင်းကာမျက်စောင်းလေးကလည်းဒိုင်းကနဲထိုးတယ် ဒီလူကခံနိုင်ရိုးလား
"ဖယ်ပါဆို ကောင်းကောင်းပြောတာမရဘူးမြို့အုပ်ဖြစ်ပြီးအရှက်တရားကိုမရှိဘူး "
"အာ့ !!! မင်း!"
သူ့ကိုကောင်းကောင်းပြောတမားမလည်ရလားဆိုပြီး ခြေထောက်အားတက်နင်းလို့ထွက်သွားသည်
မနာကျင်ပဲ ဒီကောင်လေးစိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်တာလေးကို ကြည့်ကာပြုံးနေမိသည် ဒါဟာလည်း ကောင်လေး ဟာ ဘယ်သူမှသူ့အပေါ်မပြုမူဘူးသည့်အရာကိုလုပ်လိုက်ခြင်းကြောင့်လား .....
"ရှောင်ကျန့် "
"အင်းပြော"
"မင်းဟာမဟုတ်သေးဘူး "
"ဘာကိုလည်း"
အလုပ်ရုံးခန်းထဲအား ဝင်လာပြီး သူ့အားမကောင်းဘူးပြောနေသော ဗိုလ်ချုပ်ကျန်းချန် တနည်းသူ့ရဲ့ ပြောမနာဆိုမနာသူငယ်ချင်း
"မင်းမှာအိမ်ထောင်ရှိတာသိလား"
"သိတယ်"
"မင်းကောင်လေးကိုချစ်လား"
"မသိဘူး"
"အာ့ဆို ဘာလို့နှောက် ယှက်နေသေးတာလည်းဟိုတစ်ခေါက်တည်းကမေးနေတာကိုမင်းကရှောင်နေတာအခုလည်းမသိဘူးတဲ့လား "
YOU ARE READING
မြို့အုပ်မင်းရဲ့မူပိုင်
Fanfictionဗီလိန်မင်းသမီးနာမည်ပြန်ပြောင်းထားပါတယ် အရမ်းဖတ်ချင်တယ်ပြန်တင်ပေးဆိုတဲ့ညီမလေးကြောင့်ပြန်တင်ပေးဖြစ်တာပါ မဖတ်ရသေးရင်ဖတ်ကြည့်ပါဗျ
