NÖROSA

14.Bölüm: BEKLENMEDİK İHANET

Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmatın melodilerim 🎼

Dancing in a Daydream - Roses & Revolutions

14.Bölüm: BEKLENMEDİK İHANET

Abim ben düştüğümde elimden tutup kaldırırdı, abim ben ağladığımda yaşlarımı silerdi. Abim biz evde yalnızken ben korkmayayım diye beni eğlendirmek için sabaha kadar şaklabanlıklar yapardı.

Ama abim benim canımı acıtmazdı, bir o bırakmazdı beni...

İhaneti ilk defa tatmıyordum, annem bizi öylece bırakıp gittiğinde en ağır şekilde yaşamıştım ama o beklemediğim bir ihanet değildi. Çünkü annem artık dayanamadığını ve gitmek istediğini belli ediyordu. Ancak abimin ihaneti, işte o beklenmedik bir ihanetti.

İnandığım tüm gerçeklik tabuları yıkılırken ben altında kalmıştım. Abim benim gerçek olduğuna inandığım dünyamı yok etmişti. Hiçbir zaman hayata pembe gözlüklerle bakmamıştım ama hiç bu kadar karanlık gözlüklerle de bakmamıştım.

Ve bu karanlık gözlük bile gerçeğin çirkinliğini örtmeye çalışıyordu.

Annem ona gülümsüyordu, annem ona dokunuyordu, annem oradaydı, annem onun yanındaydı ve şimdi anlıyordum annem sadece benim yanımda yoktu.

Hızla arkamı döndüm, restorandan hızla çıkarken onun da peşimden geldiğini biliyordum.

Nereye yürüdüğümü ya da neden koşarcasına uzaklaştığımı bilmiyordum sadece içimdeki bu acıdan kurtulmak istiyordum sanki oradan değil de acımdan uzaklaşacakmışım gibi. Sanki gittiğim her yere acımı da kendimle sürüklemeyecekmişim gibi...

Arkamda hızla gelen beden beni omuzlarımdan tutarak durdurdu. Kendisine çevirmedi, başını bana doğru eğdi. "Sakin ol, Melodi sakin ol güzelim. Şimdi derin bir nefes al."

Derin bir nefes almaya çalıştım ama bunu yaparken hıçkırdım. Hemen ardından gözyaşlarım bu hıçkırığı takip etti.

Ağladığımı anladığında omuzlarımı bıraktı ve yavaşça önüme geçti. Ben omuzlarım sarsılarak bir bebek gibi ağlarken beni izledi.

Eli yüzüme gittiğinde yaşlarımı silmeye çalışıyordu ama ağlamam bir türlü kesilmiyordu.

"Onunla görüşüyormuş! Abim o yüzden hiç gelmiyormuş eve." dediğimde caddenin ortasında durmuş ağlıyordum. Geçenlerin baktığını hissediyordum, bu his beni rahatsız ederken Ejder sanki bunu anlamış gibi beni kendisine çekti.

Eli belime giderken, diğer eli saçlarım arasına gitmişti. Beni göğsüne çektiğinde sakinleştirmeye çalışıyordu. Hıçkırıklarım bir an olsun kesilmezken o saçlarımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Bir ben yalnız kalmışım Ejder, bir beni istememişler." Başım onun göğsüne yaslı olduğu için sesim boğuk çıkıyordu, söylediklerimi anlıyor muydu onu bile bilmiyordum ama beni sakinleştirmek için daha sıkı sardı. Ben de ona daha sıkı tutundum.

"Bir benim annem olmak istememiş." Bedenim titriyordu.

"Beni birlikte terk etmişler! Babam da çoğu zaman gelmiyor eve, Ozan da bıraktı beni. Beni bırakmış herkes."